tag:blogger.com,1999:blog-15278231945709413752024-02-07T21:08:32.277+02:00Μικρός Πρίγκηπας<b>Καλώς ήρθατε στο μαγικό κόσμο του Μικρού Πρίγκηπα...
<br><br><br><br><br><br><br><br><br><br>
<i>"On ne voit bien qu’avec le cœur. L’essentiel est invisible pour les yeux..."</i></b>Μικρός Πρίγκηπαςhttp://www.blogger.com/profile/15603225306098621694noreply@blogger.comBlogger92125tag:blogger.com,1999:blog-1527823194570941375.post-36534073659420610812013-06-27T15:57:00.001+03:002013-06-27T15:58:15.833+03:00Εγκατάλειψη<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhAo_26tuq3idJATdM6mgV9Z9O22RZtknhfi8MEOI_iUTFOwILUpZtsZWD7wMbZDGIxXe-6er4G6wnZKgnLegtmqq2SgKTvGERvTqlNi00sSL6XRf88Dqvtza3ZQT83-LGz2V7TvEuk-dk/s400/hello_darkness_my_old_friend.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhAo_26tuq3idJATdM6mgV9Z9O22RZtknhfi8MEOI_iUTFOwILUpZtsZWD7wMbZDGIxXe-6er4G6wnZKgnLegtmqq2SgKTvGERvTqlNi00sSL6XRf88Dqvtza3ZQT83-LGz2V7TvEuk-dk/s320/hello_darkness_my_old_friend.jpg" width="278" /></a></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
Μυρίζουν οι τοίχοι υγρασία.</div>
<div style="text-align: center;">
Είναι που δεν έχω ανοίξει καιρό αυτή την πόρτα...</div>
<div style="text-align: center;">
Λίγη ποίηση τριγυρνάει από δωμάτιο σε δωμάτιο,</div>
<div style="text-align: center;">
Αιωρείται, πλανάται, εξατμίζεται.</div>
<div style="text-align: center;">
Στη θέρμη μιας μοναχικής παρέας σωπαίνει.</div>
<div style="text-align: center;">
Γνώριμα βήματα,</div>
<div style="text-align: center;">
Ένας παλιός φίλος που έρχεται τακτικά,</div>
<div style="text-align: center;">
Χωρίς άλλο σκοπό, παρά μόνο να ποτίζει τα γιασεμιά αυτού του κήπου.</div>
<div style="text-align: center;">
Γιατί έφυγες; Νομίζω οτι τον ρώτησα.</div>
<div style="text-align: center;">
Γιατί δε φυτεύεις άλλα; Αυτά γέρασαν. Σκέφτηκα.</div>
<div style="text-align: center;">
Νομίζω πως με κοίταξε μ'αυτό το βλέμμα που έφευγε.</div>
<div style="text-align: center;">
Νομίζω πως για μια στιγμή με επέκρινε με χίλια βλέμματα.</div>
<div style="text-align: center;">
Μα η στιγμή χάθηκε, μαζί με έναν ήλιο που βασίλεψε και πήρε μαζί του όλο το φως.</div>
<div style="text-align: center;">
Κι ο φίλος έφυγε μαζί του.</div>
<div style="text-align: center;">
Ίσως και να μην ήρθε ποτέ.</div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<i>(Δ.Κ.)</i></div>
</div>
Μικρός Πρίγκηπαςhttp://www.blogger.com/profile/15603225306098621694noreply@blogger.com5tag:blogger.com,1999:blog-1527823194570941375.post-106958804698877092013-04-20T16:44:00.000+03:002013-04-21T12:24:39.009+03:00Επίλογος (Φυσάει) - Τάσος Λειβαδίτης<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh9n1kCeIKdR1FJYsul9UiGlMTsafaHu5ICSv9DSji6XP-qmzxENGiyvFNyZzzxUssOwa2jSCU86-eL_5XPweoz0JXVIt55sMMFaQ-OTi_xSY5Z6b-bzes_I-PyHbpMy9n4kbz7eJbhizI/s1600/163322_10200342623516760_335317098_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh9n1kCeIKdR1FJYsul9UiGlMTsafaHu5ICSv9DSji6XP-qmzxENGiyvFNyZzzxUssOwa2jSCU86-eL_5XPweoz0JXVIt55sMMFaQ-OTi_xSY5Z6b-bzes_I-PyHbpMy9n4kbz7eJbhizI/s200/163322_10200342623516760_335317098_n.jpg" width="200" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div style="text-align: center;">
<br />
<br />
Ήταν ένας νέος ωχρός. Καθόταν στο πεζοδρόμιο.<br />
Χειμώνας, κρύωνε.<br />
Τι περιμένεις; του λέω.<br />
Τον άλλον αιώνα, μου λέει.<br />
<br />
"Που να πάω"<br />
<br />
Όσο για μένα, έμεινα πάντα ένας πλανόδιος πωλητής αλλοτινών πραγμάτων, <br />
αλλά... αλλά ποιος σήμερα ν’ αγοράσει ομπρέλες από αρχαίους κατακλυσμούς.<br />
<br />
"Χρωματίζω πουλιά και περιμένω να κελαηδήσουν"<br />
<br />
Αλλά μια μέρα δεν άντεξα.<br />
Εμένα με γνωρίζετε, τους λέω.<br />
Όχι, μου λένε.<br />
Έτσι πήρα την εκδίκησή μου και δε στερήθηκα ποτέ τους μακρινούς ήχους.<br />
<br />
"Τραγουδάω, όπως τραγουδάει το ποτάμι"<br />
<br />
Κι ύστερα στο νοσοκομείο που με πήγαν βιαστικά...<br />
Τι έχετε, μου λένε.<br />
Εγώ; Εγώ τίποτα, τους λέω. Μόνο πέστε μου γιατί μας μεταχειρίστηκαν, <br />
μ’ αυτόν τον τρόπο.<br />
<br />
<b>Το βράδυ έχω βρει έναν ωραίο τρόπο να κοιμάμαι.</b><br />
<b> Τους συγχωρώ έναν έναν όλους.</b><br />
Άλλοτε πάλι θέλω να σώσω την ανθρωπότητα, <br />
αλλά εκείνη αρνείται.<br />
<br />
"Όμως απόψε, βιάζομαι απόψε, <br />
να παραμερίσω όλη τη λησμονιά<br />
και στη θέση της ν’ ακουμπήσω, <br />
μια μικρή ανεμώνη."<br />
<br />
<b>Κύριε, αμάρτησα ενώπιόν σου, ονειρεύτηκα πολύ</b><br />
"μια μικρή ανεμώνη." Έτσι ξέχασα να ζήσω.<br />
<b>Μόνο καμιά φορά μ’ ένα μυστικό που το `χα μάθει από παιδί, </b><br />
<b> ξαναγύριζα στον αληθινό κόσμο, αλλά εκεί κανείς δε με γνώριζε.</b><br />
Σαν τους θαυματοποιούς που όλη τη μέρα χάρισαν τ’ όνειρα στα παιδιά<br />
και το βράδυ γυρίζουν στις σοφίτες τους πιο φτωχοί κι απ’ τους αγγέλους.<br />
Ήτανε πάντοτε αλλού.<br />
<br />
<b>Και μόνο όταν κάποιος μας αγαπήσει, ερχόμαστε για λίγο</b><br />
<b> κι όταν δεν πεθαίνει ο ένας για τον άλλον είμαστε κιόλας νεκροί.</b><br />
<br />
"Sos, Sos, Sos, Sos<br />
Φυσάει απόψε φυσάει, <br />
τρέχουν οι δρόμοι λαχανιασμένοι φυσάει, <br />
κάτω από τις γέφυρες φυσάει, <br />
μες στις κιθάρες φυσάει.<br />
<br />
Φυσάει απόψε φυσάει, <br />
μες στις κιθάρες φυσάει.<br />
<br />
Δώσ’ μου το χέρι σου φυσάει, <br />
δώσ’ μου το χέρι σου."</div>
<div style="text-align: center;">
</div>
<div style="text-align: center;">
</div>
<br />
<div style="text-align: center;">
<span style="color: #999999;"><br />Τάσος Λειβαδίτης (20/4/1922 - 30/10/1988)</span></div>
</div>
Μικρός Πρίγκηπαςhttp://www.blogger.com/profile/15603225306098621694noreply@blogger.com6tag:blogger.com,1999:blog-1527823194570941375.post-78296320198112800062013-03-22T00:06:00.001+02:002013-03-22T00:09:58.602+02:00"Ο πιο μικρός μου εαυτός"<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: center;">
<!--[if gte mso 9]><xml>
<w:WordDocument>
<w:View>Normal</w:View>
<w:Zoom>0</w:Zoom>
<w:TrackMoves/>
<w:TrackFormatting/>
<w:PunctuationKerning/>
<w:ValidateAgainstSchemas/>
<w:SaveIfXMLInvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid>
<w:IgnoreMixedContent>false</w:IgnoreMixedContent>
<w:AlwaysShowPlaceholderText>false</w:AlwaysShowPlaceholderText>
<w:DoNotPromoteQF/>
<w:LidThemeOther>EL</w:LidThemeOther>
<w:LidThemeAsian>X-NONE</w:LidThemeAsian>
<w:LidThemeComplexScript>X-NONE</w:LidThemeComplexScript>
<w:Compatibility>
<w:BreakWrappedTables/>
<w:SnapToGridInCell/>
<w:WrapTextWithPunct/>
<w:UseAsianBreakRules/>
<w:DontGrowAutofit/>
<w:SplitPgBreakAndParaMark/>
<w:DontVertAlignCellWithSp/>
<w:DontBreakConstrainedForcedTables/>
<w:DontVertAlignInTxbx/>
<w:Word11KerningPairs/>
<w:CachedColBalance/>
</w:Compatibility>
<m:mathPr>
<m:mathFont m:val="Cambria Math"/>
<m:brkBin m:val="before"/>
<m:brkBinSub m:val="--"/>
<m:smallFrac m:val="off"/>
<m:dispDef/>
<m:lMargin m:val="0"/>
<m:rMargin m:val="0"/>
<m:defJc m:val="centerGroup"/>
<m:wrapIndent m:val="1440"/>
<m:intLim m:val="subSup"/>
<m:naryLim m:val="undOvr"/>
</m:mathPr></w:WordDocument>
</xml><![endif]--></div>
<div style="text-align: center;">
<!--[if gte mso 9]><xml>
<w:LatentStyles DefLockedState="false" DefUnhideWhenUsed="true"
DefSemiHidden="true" DefQFormat="false" DefPriority="99"
LatentStyleCount="267">
<w:LsdException Locked="false" Priority="0" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Normal"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="heading 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 7"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 8"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 9"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 7"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 8"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 9"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="35" QFormat="true" Name="caption"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="10" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Title"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="1" Name="Default Paragraph Font"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="11" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtitle"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="22" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Strong"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="20" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="59" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Table Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Placeholder Text"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="1" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="No Spacing"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Revision"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="34" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="List Paragraph"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="29" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Quote"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="30" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Quote"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="19" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtle Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="21" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="31" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtle Reference"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="32" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Reference"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="33" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Book Title"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="37" Name="Bibliography"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" QFormat="true" Name="TOC Heading"/>
</w:LatentStyles>
</xml><![endif]--><!--[if gte mso 10]>
<style>
/* Style Definitions */
table.MsoNormalTable
{mso-style-name:"Κανονικός πίνακας";
mso-tstyle-rowband-size:0;
mso-tstyle-colband-size:0;
mso-style-noshow:yes;
mso-style-priority:99;
mso-style-qformat:yes;
mso-style-parent:"";
mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt;
mso-para-margin-top:0cm;
mso-para-margin-right:0cm;
mso-para-margin-bottom:10.0pt;
mso-para-margin-left:0cm;
line-height:115%;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:11.0pt;
font-family:"Calibri","sans-serif";
mso-ascii-font-family:Calibri;
mso-ascii-theme-font:minor-latin;
mso-fareast-font-family:"Times New Roman";
mso-fareast-theme-font:minor-fareast;
mso-hansi-font-family:Calibri;
mso-hansi-theme-font:minor-latin;}
</style>
<![endif]-->
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjr-RpYPUpOG_tnvtt7SviyroZ912VGRiDIxdhaeuRNk6DdcWm6i5BtpDhftXMlDN6gV-ZRLNkgiWH7yAeoPkHFrtVauPNt7eweYWVlylNoPlGe2HaTadkrA2TZlcqOXTAm8zAszco6ON4/s1600/paixnidi.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjr-RpYPUpOG_tnvtt7SviyroZ912VGRiDIxdhaeuRNk6DdcWm6i5BtpDhftXMlDN6gV-ZRLNkgiWH7yAeoPkHFrtVauPNt7eweYWVlylNoPlGe2HaTadkrA2TZlcqOXTAm8zAszco6ON4/s320/paixnidi.jpg" width="256" /></a></div>
<div style="text-align: center;">
Από τον πιο μικρό του εαυτό<br />Ένα χορό καρτερεί,<br />Παιχνίδι αισθήσεων,<br />Μ’ αόρατες αφές,<br />Άπιαστες μουσικές,<br />Ανήκουστα όνειρα,<br />Μαύρα ταξιδιάρικα χελιδόνια,<br />Στα πελάγη των αναμνήσεων.<br />Μα ήρθε κιόλας Άνοιξη.<br />Που ανθίζουν οι λέξεις.<br />Τον ενοχλούν. <br />Θα σωπάσει.<br />Μα ένα βλέμμα θα ‘χει πει ατέλειωτες ιστορίες...<br /> </div>
<div style="text-align: center;">
Ρεμβάζει με το βλέμμα τ’ ουρανού,</div>
<div style="text-align: center;">
Εκατομμύρια αιωρούμενες στιγμές,</div>
<div style="text-align: center;">
Σκόνη που στροβιλίζεται,<br />Άστρα χαμογελαστά, <br />Και ρόδα με γυαλιστερά αγκάθια.<br />Με τα γόνατα της καρδιάς,<br />Πάντα πληγωμένα,<br />Πάντα βρώμικα,<br />Πάντα κουρασμένα.<br />Τον ενοχλούν. <br />Θα ξαποστάσει.<br />Μα ένας άλλος εαυτός του αιώνια θα παίζει...</div>
<div style="text-align: center;">
<br /><i><span style="color: #666666;">(Δ.Κ)<br />Photo by Joloch Oriol </span></i></div>
</div>
Μικρός Πρίγκηπαςhttp://www.blogger.com/profile/15603225306098621694noreply@blogger.com6tag:blogger.com,1999:blog-1527823194570941375.post-89087646433703756882013-02-17T14:47:00.000+02:002013-02-17T20:07:59.845+02:00Μπλε πουλί - Τ. Μπουκόφσκι (Bluebird - Charles Bukowski)<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEic71Lu5h9M1a0CHyxdFaiJnsAdGsgFfkC6ylti1TzTR167bceFQakR7yjJtOFJDBXLfELdIzOwuHv9ThtlQ2rBBVSuKKsE3DhM7br5rn0WMAKLSOlgwi9fuON4rfrLVeieANA4Fo_qMlA/s1600/bluebird5.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="184" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEic71Lu5h9M1a0CHyxdFaiJnsAdGsgFfkC6ylti1TzTR167bceFQakR7yjJtOFJDBXLfELdIzOwuHv9ThtlQ2rBBVSuKKsE3DhM7br5rn0WMAKLSOlgwi9fuON4rfrLVeieANA4Fo_qMlA/s320/bluebird5.jpg" width="320" /></a></div>
<div style="text-align: center;">
</div>
<div style="text-align: center;">
</div>
<div style="text-align: center;">
Υπάρχει ένα μπλε πουλί στην καρδιά μου<br />
πού θέλει να βγει<br />
αλλά είμαι πάρα πολύ σκληρός για εκείνο<br />
Του λέω, μείνε εκεί μέσα, δεν πρόκειται ν’ αφήσω<br />
κανένα να σε δει.<br />
<br />
Υπάρχει ένα μπλε πουλί στην καρδιά μου<br />
πού θέλει να βγει<br />
αλλά ρίχνω πάνω του ουίσκι και εισπνέει<br />
τον καπνό του τσιγάρου μου.<br />
Οι πόρνες, οι μπάρμαν<br />
και οι υπάλληλοι των παντοπωλείων<br />
δεν ξέρουν ότι<br />
αυτό<br />
είναι εκεί.<br />
<br />
Υπάρχει ένα μπλε πουλί στην καρδιά μου<br />
πού θέλει να βγει<br />
αλλά είμαι πάρα πολύ σκληρός για εκείνο,<br />
του λέω,<br />
μείνε εκεί,<br />
θες να με μπλέξεις;<br />
Θες να καταστρέψεις<br />
τις δουλειές μου;<br />
Θες να χαλάσεις τις πωλήσεις των βιβλίων μου<br />
στην Ευρώπη;<br />
<br />
Υπάρχει ένα μπλε πουλί στην καρδιά μου<br />
πού θέλει να βγει έξω,<br />
αλλά είμαι πολύ έξυπνος, το άφησα να βγει μερικές φορές<br />
αλλά μόνο τη νύχτα<br />
όταν όλοι κοιμούνται.<br />
Του λέω, το ξέρω πως είσαι εκεί<br />
γι' αυτό μην είσαι<br />
λυπημένο.<br />
<br />
Αργότερα το ξανάβαλα μέσα,<br />
αλλ' εκείνο τραγουδάει λιγάκι<br />
εκεί πέρα, δεν θα το αφήσω ακόμη να πεθάνει<br />
και κοιμόμαστε μαζί έτσι απλά<br />
με τη<br />
μυστική συμφωνία μας<br />
και είναι αρκετά συμπαθητικό<br />
να κάνετε έναν άνθρωπο<br />
να κλάψει, όμως εγώ<br />
δεν κλαίω, εσείς;<br />
<br />
<span style="color: #999999;"><i>από το βιβλίο "Last Night of the Earth Poems</i>" (1992) </span><br />
</div>
<div style="text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.youtube.com/embed/jsc3ItAKSLc?feature=player_embedded' frameborder='0'></iframe></div>
<div style="text-align: center;">
</div>
</div>
Μικρός Πρίγκηπαςhttp://www.blogger.com/profile/15603225306098621694noreply@blogger.com15tag:blogger.com,1999:blog-1527823194570941375.post-50954568060503953822013-02-13T12:39:00.002+02:002013-02-13T12:39:55.364+02:00Κική Δημουλά - Τα πάθη της βροχής<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh8-4_UBUSEEpPZD2wSug1I5AQMFReIngb23bd8NkeMIfbBrh0_XagTkp0cTd-8DtIrby5x9_Nc1wPdMT6MesQwMmUheFRErV9bQhfi20FnkhQh9RUTeUbmtdanqYDH7HIlAY3y0Z9ZV54/s1600/1201380434.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="204" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh8-4_UBUSEEpPZD2wSug1I5AQMFReIngb23bd8NkeMIfbBrh0_XagTkp0cTd-8DtIrby5x9_Nc1wPdMT6MesQwMmUheFRErV9bQhfi20FnkhQh9RUTeUbmtdanqYDH7HIlAY3y0Z9ZV54/s320/1201380434.jpg" width="320" /></a></div>
<br /><div style="text-align: center;">
<br />Εν μέσω λογισμών και παραλογισμών<br /> άρχισε κι η βροχή να λιώνει τα μεσάνυχτα<br /> μ' αυτόν τον νικημένο πάντα ήχο<br /> σι, σι, σι.<br /> Ήχος συρτός, συλλογιστός, συνέρημος,<br /> ήχος κανονικός κανονικής βροχής.<br /> Όμως ο παραλογισμός<br /> άλλη γραφή κι άλλην ανάγνωση<br /> μου 'μαθε για τους ήχους.<br /> Κι όλη τη νύχτα ακούω και διαβάζω τη βροχή,<br /> σίγμα πλάι σε γιώτα, γιώτα κοντά στο σίγμα,<br /> κρυστάλλινα ψηφία που τσουγκρίζουν<br /> και μουρμουρίζουν ένα εσύ, εσύ, εσύ.<br /> Κάθε σταγόνα κι ένα εσύ,<br /> όλη τη νύχτα<br /> ο ίδιος παρεξηγημένος ήχος,<br /> αξημέρωτος ήχος,<br /> αξημέρωτη ανάγκη εσύ,<br /> βραδύγλωσση βροχή,<br /> σαν πρόθεση ναυαγισμένη<br /> κάτι μακρύ να διηγηθεί<br /> και λέει μόνο εσύ, εσύ,<br /> νοσταλγία δισύλλαβη,<br /> ένταση μονολεκτική,<br /> το ένα εσύ σαν μνήμη,<br /> το άλλο σαν μομφή<br /> και σαν μοιρολατρία,<br /> τόση βροχή για μια απουσία,<br /> τόση αγρύπνια για μια λέξη,<br /> πολύ με ζάλισε απόψε η βροχή<br /> μ' αυτή της τη μεροληψία<br /> όλο εσύ, εσύ, εσύ,<br /> σαν όλα τ' άλλα να 'ναι αμελητέα<br /> και μόνο εσύ, εσύ, εσύ. <br /><br /><span style="color: #666666;">Κική Δημουλά</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: #666666;">Από τη συλλογή "Το λίγο του κοσμου", 1971 </span></div>
</div>
Μικρός Πρίγκηπαςhttp://www.blogger.com/profile/15603225306098621694noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-1527823194570941375.post-25038555054563007362013-01-13T15:18:00.000+02:002013-01-13T15:18:06.468+02:00Γιατί φοβάσαι τόσο το χειμώνα...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgpcfbD7M16H8CbXttIhDISSq_9Yz3_pWjZcs7SNOU-lH0JGx9zQnsa9KHR7f1ZcXBtucOcHPLIq7SCnMLUwvc2wVXFi9Zq1oBpS1Gkpn2W0xCVWGBsKVWfuR3Z-pcb7ho3P7FTEcUxZcs/s1600/227030_401897136547090_1624708258_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="253" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgpcfbD7M16H8CbXttIhDISSq_9Yz3_pWjZcs7SNOU-lH0JGx9zQnsa9KHR7f1ZcXBtucOcHPLIq7SCnMLUwvc2wVXFi9Zq1oBpS1Gkpn2W0xCVWGBsKVWfuR3Z-pcb7ho3P7FTEcUxZcs/s320/227030_401897136547090_1624708258_n.jpg" width="320" /></a></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<span class="userContent">''Γιατί φοβάσαι τόσο το χειμώνα;</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span class="userContent"> Αφού σου
χάρισα ένα ρούχο να σκεπάσεις την ψυχή σου,</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span class="userContent">ένα παραμύθι να νανουρίζεσαι </span></div>
<div style="text-align: center;">
<span class="userContent">κι ένα χαμόγελο για να ονειρεύεσαι την Άνοιξη.''</span></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: x-small;"><span style="color: #999999;"><span class="userContent">Αλκυόνη Παπαδάκη</span></span></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span class="userContent"><span style="font-size: x-small;"><span style="color: #999999;">"Το Τετράδιο της Αλκυόνης" </span></span></span></div>
</div>
Μικρός Πρίγκηπαςhttp://www.blogger.com/profile/15603225306098621694noreply@blogger.com11tag:blogger.com,1999:blog-1527823194570941375.post-45767164456378586242013-01-06T14:40:00.002+02:002013-01-06T15:45:18.751+02:00"Αλήθεια" της Στέβης Σαμέλη<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: center;">
<i><b>Καλή χρονιά σε όλους τους φίλους...</b></i></div>
<div style="text-align: center;">
<i><b>Να χαμογελάτε, να ονειρεύεστε, να ελπίζετε.</b></i></div>
<div style="text-align: center;">
<i><b>Γιατί...όποιος ξέρει ν'αγαπά ξέρει και να ελπίζει.</b></i></div>
<div style="text-align: center;">
<i><b>Να ζείτε κάθε στιγμή, κάθε μία είναι ένα πολύτιμο διαμαντάκι.</b></i></div>
<div style="text-align: center;">
<i><b>Να χαμογελάτε. Και οι στιγμές σας θα είναι πολύτιμες.</b></i></div>
<div style="text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj45GeP0L9RutnQD9k2iyM0Ft-yFqFBRotSRuQQFpTL85oK2ikO5li6oAH8lebRXRAEOgqqqJbh-xHQa1Nn30Xattezy6vJ2_NvE-f6eXyuqe88Zhg6ALZpev8tuiGT6FwQNcBsGzfAtHI/s1600/291949_266998400011149_160385434005780_873381_815649141_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj45GeP0L9RutnQD9k2iyM0Ft-yFqFBRotSRuQQFpTL85oK2ikO5li6oAH8lebRXRAEOgqqqJbh-xHQa1Nn30Xattezy6vJ2_NvE-f6eXyuqe88Zhg6ALZpev8tuiGT6FwQNcBsGzfAtHI/s320/291949_266998400011149_160385434005780_873381_815649141_n.jpg" width="320" /></a></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: large;"><u>Αλήθεια</u></span><br />
Eμείς που πλέξαμε μικρές κοτσίδες τα μαλλιά μας<br />
και δεν τις λύσαμε ποτέ,<br />
μεσ' τις κορδέλες δέσαμε άχρονους ανθούς<br />
που μας κρατήσανε παιδιά...<br />
<br />
Εμείς που κρύψαμε αθώους θησαυρούς<br />
μέσα σε κάστρα νοερά που δε γκρεμίσαμε ποτέ,<br />
βρήκαμε πλούτη που μετρούν -για όσους μπορούνε<br />
να τα δουν- σεντούκια μυθικά...<br />
<br />
Εμεί που παίξαμε κρυφτό πίσω από λεύκες και ροδιές<br />
και δε βρεθήκαμε ποτέ,<br />
χτίσαμε σπίτι μαγικό, μέσα στης λεύκας τον κορμό,<br />
στη χώρα της Αλίκης...<br />
<br />
Εμείς που είδαμε ουρανό γεμάτο αστέρια λαμπερά<br />
που δε σβηστήκανε ποτέ,<br />
κλείσαμε μέσα μας κρυφά, στης θάλασσάς μας τα βαθιά,<br />
κομμάτι της σελήνης...<br />
<br />
Εμείς δε ζούμε σαν κι εσάς - κι ούτε θα ζήσουμε ποτέ...<br />
ζούμε σε κόσμους μυστικούς, κλειστούς σε παραμύθια.<br />
Είμαστε άχρονοι κάρποι μέσα στου χρόνου τους καρπούς, <br />
που παίρνουν σάρκα και οστά φωνάζοντας, "ΑΛΗΘΕΙΑ" !<br />
<br />
<span style="color: #666666;">Στέβη Σαμέλη<br /> (Από την ποιητική συλλογή "Μια βόλτα στα σύννεφα" - εκδόσεις Ιωλκός 2012)</span></div>
</div>
Μικρός Πρίγκηπαςhttp://www.blogger.com/profile/15603225306098621694noreply@blogger.com10tag:blogger.com,1999:blog-1527823194570941375.post-4545792342913987782012-12-07T23:49:00.000+02:002012-12-08T00:29:30.570+02:00"Μικρός Πρίγκιπας" - Αντουάν ντε Σεντ Εξυπερύ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: center;">
<div style="text-align: center;">
</div>
<div style="text-align: center;">
Λοιπόν, μετά από αρκετό κόπο,</div>
<div style="text-align: center;">
έχω τη χαρά να δημοσιεύσω ολόκληρο το βιβλίο του Μικρού Πρίγκηπα. </div>
<div style="text-align: center;">
Καλή ανάγνωση...</div>
<div style="text-align: center;">
<br />
<span style="font-size: large;"><u>Εισαγωγή</u></span><br />
<br />
<i>Στον Leon WERTH </i></div>
<div style="text-align: center;">
θα
ήθελα να ζητήσω συγνώμη απ' τα παιδιά που αφιέρωσα το βιβλίο αυτό σ'
ένα μεγάλο· ωστόσο, έχω μια σοβαρή δικαιολογία: αυτός ο μεγάλος είναι ο
πιο καλός μου φίλος σε τούτο τον κόσμο. Έχω και μια άλλη δικαιολογία:
αυτός ο μεγάλος όλα τα καταλαβαίνει, ακόμη και τα παιδικά βιβλία. Έχω
και μια τρίτη δικαιολογία: αυτός ο μεγάλος ζει στη Γαλλία, όπου πεινάει
και κρυώνει. Έχει τόσο μεγάλη ανάγκη από κάποια παρηγοριά. Αν όλοι οι
παραπάνω λόγοι δεν είναι αρκετοί, πολύ θα το ήθελα ν' αφιερώσω τούτο το
βιβλίο στο παιδί που ήταν άλλοτε αυτός ο μεγάλος. Όλοι οι μεγάλοι ήταν
κάποτε παιδιά (Μα λίγοι ίσως ανάμεσά τους το θυμούνται). Διορθώνω,
λοιπόν, την αφιέρωσή μου: </div>
<div style="text-align: center;">
<i>Στον Leon WERTH ΟΤΑΝ ΗΤΑΝ ΜΙΚΡΟ ΠΑΙΔΙ</i><br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgc7xFw4HeDg6Cv_WItLYQjNYdfmGo4wzGRhVU2jtA2y9OwjZ2k52hqotAC7MtvEJKrJxaifNAKIUE4JepT6iemDOZye6Wu_LYXgBMNb45fuq6gzf32E7m_zqKsh6PBqcICzVLstdrials/s1600/chapter1.gif" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgc7xFw4HeDg6Cv_WItLYQjNYdfmGo4wzGRhVU2jtA2y9OwjZ2k52hqotAC7MtvEJKrJxaifNAKIUE4JepT6iemDOZye6Wu_LYXgBMNb45fuq6gzf32E7m_zqKsh6PBqcICzVLstdrials/s1600/chapter1.gif" /></a></div>
</div>
</div>
<div style="text-align: center;">
Όταν
ακόμη ήμουν έξη χρονών, είδα μια υπέροχη ζωγραφιά σ' ένα βιβλίο για το
Άγριο Δάσος, που είχε τον τίτλο «Αληθινές Ιστορίες». Έδειχνε ένα
τεράστιο φίδι, το βόα, που καταβρόχθιζε κάποιο αγρίμι. Να ένα αντίγραφο
κείνης της ζωγραφιάς.</div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
Στο
βιβλίο έγραφε: «Οι βόες καταπίνουν τη λεία τους ολόκληρη, χωρίς να τη
μασήσουν. Ύστερα, καθώς δεν μπορούν μήτε να σαλέψουν, βυθίζονται σε ύπνο
για έξη μήνες μέχρι να χωνέψουν».</div>
<div style="text-align: center;">
Στοχάστηκα
τότε πολύ πάνω στις περιπέτειες στη ζούγκλα και, με τη σειρά μου,
πέτυχα να σκαρώσω την πρώτη μου ζωγραφιά μ' ένα χρωματιστό μολύβι. Τη
ζωγραφιά νούμερο 1. Ήταν κάπως έτσι:</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhebS6668LbQSFsFjQAlqrtlLo_4ksNS7j4uWOiwZwMQKP35TK5W9Nrd39V9RdWmcGrlzvmoGUmRmyGXYMWBwUNJR3K3haucjXsRZvEm-065dgWi1zLW0y4WLxLpFRnCWalI3r4ngdrWCc/s1600/Elephant+Boa+1.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="123" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhebS6668LbQSFsFjQAlqrtlLo_4ksNS7j4uWOiwZwMQKP35TK5W9Nrd39V9RdWmcGrlzvmoGUmRmyGXYMWBwUNJR3K3haucjXsRZvEm-065dgWi1zLW0y4WLxLpFRnCWalI3r4ngdrWCc/s320/Elephant+Boa+1.jpg" width="320" /></a></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
Έδειξα το αριστούργημά μου σε μερικούς μεγάλους και τους ρώτησα αν τους φόβιζε.</div>
<div style="text-align: center;">
Εκείνοι
μου απάντησαν: Γιατί να μας φοβίσει ένα καπέλο; Το σχέδιό μου δεν
έδειχνε ένα καπέλο. Έδειχνε ένα βόα που χώνευε ένα ελέφαντα. Τότε κι εγώ
ζωγράφισα την εσωτερική μεριά του βόα, για να μπορέσουν οι μεγάλοι να
καταλάβουν. Πάντα τους χρειάζονται εξηγήσεις για να καταλάβουν Η
ζωγραφιά μου νούμερο 2 ήταν κάπως έτσι:</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjoV34_t0AnfmR827R3607m2gcLiFDy2QFkFtGlwOrCb_Loj_IED65e2S_yykxrl61i00FQLYFXTXEzIHe09fXAmyewAk68-mVSdaR46cAUqHarj4YxpIcQODVaZFSyqdQL-DaxlOjpkDU/s1600/PetitPrince.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="131" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjoV34_t0AnfmR827R3607m2gcLiFDy2QFkFtGlwOrCb_Loj_IED65e2S_yykxrl61i00FQLYFXTXEzIHe09fXAmyewAk68-mVSdaR46cAUqHarj4YxpIcQODVaZFSyqdQL-DaxlOjpkDU/s320/PetitPrince.jpg" width="320" /></a></div>
<div style="text-align: center;">
Οι
μεγάλοι με συμβούλευσαν να παρατήσω τις ζωγραφιές με τους βόες
ανοιχτούς ή κλειστούς και ν' ασχοληθώ καλύτερα με τη γεωγραφία, την
ιστορία, την αριθμητική και τη γραμματική.</div>
<div style="text-align: center;">
Έτσι,
στα έξη μου χρόνια, εγκατέλειψα μια λαμπρή καριέρα ζωγράφου. Είχα
απογοητευθεί από την αποτυχία της ζωγραφιάς μου νούμερο 1 και της
ζωγραφιάς μου νούμερο 2. Από μόνοι τους οι μεγάλοι δεν καταλαβαίνουν
ποτέ τίποτε κι είναι πολύ κουραστικό για τα παιδιά να τους δίνουν κάθε
φορά εξηγήσεις.</div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
Αναγκάστηκα,
λοιπόν, να διαλέξω ένα άλλο επάγγελμα κι έτσι έμαθα να οδηγώ αεροπλάνο.
Λίγο πολύ πέταξα παντού σ' όλο τον κόσμο. Και η γεωγραφία, αυτό είναι
αλήθεια, πολύ μου χρησίμεψε. Μπορούσα ν' αναγνωρίσω με τη πρώτη ματιά
την Κίνα από την Αριζόνα.</div>
<div style="text-align: center;">
Αυτό είναι κάτι πολύ χρήσιμο, ιδιαίτερα μάλιστα σαν τυχαίνει να 'χεις χάσει το δρόμο σου τη νύχτα.</div>
<div style="text-align: center;">
Έτσι,
στη ζωή μου, γνωρίστηκα με χίλιους δυο ανθρώπους σοβαρούς. Πέρασα
χρόνια και χρόνια με μεγάλους και, μάλιστα, τους έζησα από πολύ κοντά.
Ωστόσο, αυτό δεν καλυτέρεψε και πολύ τη γνώμη μου για την αφεντιά τους.</div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
Όταν
κάποτε τύχαινε να συναντήσω κάποιον που μου φαινόταν ότι του έκοβε
κάπως περισσότερο, πειραματιζόμουν πάνω του με τη ζωγραφιά νούμερο 1 που
την είχα πάντα μαζί μου. Ήθελα να ξέρω αν πραγματικά έβλεπε πέρα από τη
μύτη του. Μα κείνος πάντα μου απαντούσε: «Είναι ένα καπέλο». <b>Κι εγώ
τότε δεν του μιλούσα ούτε για βόες, ούτε για παρθένα δάση, ούτε γι'
αστέρια. Πήγαινα με τα νερά του, γινόμουν σαν κι αυτόν.</b> Του μιλούσα
για γέφυρες, για γκολφ, για πολιτική και για γραβάτες. Κι ο μεγάλος
έδειχνε πολύ ευχαριστημένος που είχε γνωρίσει ένα το ίδιο σαν κι αυτόν
λογικό άνθρωπο.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgVew6Q70mxwFkGOq3lTqzyPrXxhlsMcVKOEdEkyptHb_nW5j4QMdFF9LJBWz4KcyjtiOh6I8AnLEDouYFUsBQcslkFvO-IsP53eyo2uaHiCwXGV_Ee_jTPbLvTZinBi7ZvulvH95IDvH8/s1600/chapter2.gif" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgVew6Q70mxwFkGOq3lTqzyPrXxhlsMcVKOEdEkyptHb_nW5j4QMdFF9LJBWz4KcyjtiOh6I8AnLEDouYFUsBQcslkFvO-IsP53eyo2uaHiCwXGV_Ee_jTPbLvTZinBi7ZvulvH95IDvH8/s1600/chapter2.gif" /></a></div>
<br />
<div style="text-align: center;">
Έτσι έζησα μόνος, χωρίς κανένα που
μαζί του να μπορώ να μιλήσω πραγματικά, μέχρι που έξη μήνες πριν, είχα
ένα ατύχημα πάνω από την έρημο της Σαχάρας. Κάτι είχε σπάσει στον
κινητήρα του αεροπλάνου μου και, καθώς δεν είχα μαζί μου ούτε μηχανικό,
ούτε ταξιδιώτες, ετοιμαζόμουν να κάνω ολομόναχος, μια δύσκολη επισκευή.</div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
Το
πρώτο βράδυ λοιπόν κοιμήθηκα πάνω στην άμμο, χίλια μίλια μακριά από
κάθε κατοικημένη περιοχή. Ήμουν πολύ πιο απομονωμένος απ' όσο ένας
ναυαγισμένος πάνω σε σχεδία καταμεσής στον απέραντο ωκεανό. Έτσι, δεν
είναι καθόλου δύσκολο να φανταστείτε την έκπληξή μου όταν τα χαράματα,
με ξύπνησε μια παράξενη σιγανή φωνούλα που έλεγε:</div>
<div style="text-align: center;">
- Αν έχετε την καλοσύνη ... παρακαλώ ζωγραφίστε μου ένα αρνάκι!</div>
<div style="text-align: center;">
- Ε!</div>
<div style="text-align: center;">
- Ζωγραφίστε μου ένα αρνάκι ...</div>
<div style="text-align: center;">
Τινάχτηκα
όρθιος σαν να με είχε χτυπήσει κεραυνός. Έτριψα και ξανά 'τριψα τα
μάτια μου. Κοίταξα και ξανακοίταξα μ' επιμονή. Κι είδα ένα πολύ παράξενο
μικροσκοπικό ανθρωπάκι που με παρατηρούσε προσεχτικά. Να το καλύτερο
πορτρέτο του που, αργότερα, κατάφερα να κάνω. Όμως, το σχέδιο μου,
σίγουρα, είναι πολύ λιγότερο γοητευτικό από το μοντέλο.</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjujXZST0Xu4D_BxpktXX058cdIS_7XeCmSXcuGRc4rB9YXWXbDhC0uIBo3-q87Q9eg69W8xL65IDVKJsmhMB2NIUQkDYg9JJ_de7eJJ53CB1kpfFLx8ECK4ReykvnOsW3ZNmEeu30vMWM/s1600/006.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjujXZST0Xu4D_BxpktXX058cdIS_7XeCmSXcuGRc4rB9YXWXbDhC0uIBo3-q87Q9eg69W8xL65IDVKJsmhMB2NIUQkDYg9JJ_de7eJJ53CB1kpfFLx8ECK4ReykvnOsW3ZNmEeu30vMWM/s1600/006.jpg" /></a></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
Αυτό
δεν είναι φταίξιμο δικό μου. Πολύ είχα απογοητευθεί από τότε που, στα
έξη μου χρόνια, οι μεγάλοι μ' έκαναν να χάσω το θάρρος μου όταν θέλησα
ν' ακολουθήσω το επάγγελμα του ζωγράφου, με αποτέλεσμα να μη μάθω να
ζωγραφίζω τίποτε άλλο εκτός από βόες κλεισμένους και βόες ανοιχτούς.</div>
<div style="text-align: center;">
Κοίταζα
κείνη την οπτασία με μάτια γουρλωμένα από την κατάπληξη. Μην ξεχνάτε
πως βρισκόμουν χίλια μίλια μακριά από κάθε κατοικημένη περιοχή. Ωστόσο,
το μικρούλικό μου ανθρωπάκι δεν μου φαινόταν να 'χει χάσει το δρόμο του,
ούτε να 'χει πεθάνει από την κούραση, ούτε από την πείνα ή τη δίψα,
μήτε από το φόβο. Σε καμιά περίπτωση δεν έδειχνε ένα παιδί χαμένο
καταμεσής στην απέραντη έρημο, χίλια μίλια μακριά από κάθε κατοικημένη
περιοχή.</div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
Όταν καμιά φορά τα κατάφερα επιτέλους να μιλήσω, του είπα:</div>
<div style="text-align: center;">
- Μα τι κάνεις 'δω πέρα;</div>
<div style="text-align: center;">
Και τότε μου ξανά 'πε ολότελα απλά και ήρεμα, σαν να 'ταν κάτι πολύ σοβαρό:</div>
<div style="text-align: center;">
- Παρακαλώ σας ... ζωγραφίστε μου ένα αρνί ... Όταν το μυστήριο είναι καταπιεστικά εντυπωσιακό,</div>
<div style="text-align: center;">
δεν
τολμά κανείς να μην υπακούσει. Όσο παράλογο κι αν μου φαινόταν να
συμβαίνουν όλ' αυτά χίλια μίλια μακριά από όλες τις κατοικημένες
περιοχές, κι ενώ παράλληλα κινδύνευα να χάσω τη ζωή μου, έβγαλα απ' την
τσέπη μου ένα φύλλο χαρτιού και το στυλό μου. Όμως τότε θυμήθηκα ότι
εκείνο που προπάντων είχα σπουδάσει ήταν η γεωγραφία, η ιστορία, η
αριθμητική και η γραμματική και (μ' ένα κάπως μελαγχολικό τόνο), είπα
στο μικρό ανθρωπάκι πως δεν ήξερα να ζωγραφίζω.</div>
<div style="text-align: center;">
- Αυτό δεν έχει καμιά σημασία. Ζωγράφισέ μου ένα αρνάκι.</div>
<div style="text-align: center;">
Καθώς
δεν είχα ζωγραφίσει ποτέ μου αρνάκι, έφτιαξα για χάρη του μια από τις
δυο όλες κι όλες ζωγραφιές που ήξερα να κάνω. Ένα βόα κλειστό.</div>
<div style="text-align: center;">
Κι απέμεινα αποσβολωμένος ακούγοντας το μικρό ανθρωπάκι να μου απαντά:</div>
<div style="text-align: center;">
-
Όχι! Όχι! Δεν θέλω ένα ελέφαντα μέσα σ' ένα βόα. Ένας βόας είναι πολύ
επικίνδυνος κι ένας ελέφαντας είναι πολύ άβολος. Στο σπίτι μου όλα είναι
μικρά. Εκείνο που μου χρειάζεται είναι ένα αρνάκι. Ζωγράφισέ μου ένα
αρνάκι.</div>
<div style="text-align: center;">
Τότε το ζωγράφισα.</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgP5f1jaqYSrBWRs-idb0darHLsMXqbHND3m3wPRjeAdVfPPNt-_if747P4T3nK0aEwi6lX2cFRGFiwXuMN9fLM_4Fx9lAgXfDa2NqDoAHO1u_aR6_mxu_MdoyiS3PIDfxTcihZDcsoBFg/s1600/06.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgP5f1jaqYSrBWRs-idb0darHLsMXqbHND3m3wPRjeAdVfPPNt-_if747P4T3nK0aEwi6lX2cFRGFiwXuMN9fLM_4Fx9lAgXfDa2NqDoAHO1u_aR6_mxu_MdoyiS3PIDfxTcihZDcsoBFg/s1600/06.jpg" /></a></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
Το κοίταξε προσεκτικά κι ύστερα είπε:</div>
<div style="text-align: center;">
- Όχι! Αυτό είναι κιόλας πολύ άρρωστο. Φτιάξε μου ένα άλλο.</div>
<div style="text-align: center;">
Ζωγράφισα πάλι:</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgcwkN1Ozu36NMGD7DidXJ_aa-89gsphk2-zNfEvLo4nJtsVKvRzXn4jLuL6TvRrePoxtBfqqMhYzs_IOIIHnvsgRrkZQoHqURz4D_gUoySO0iLu0w7ALZGJf9x0qIz21oDH8VkaI4Qyco/s1600/07.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgcwkN1Ozu36NMGD7DidXJ_aa-89gsphk2-zNfEvLo4nJtsVKvRzXn4jLuL6TvRrePoxtBfqqMhYzs_IOIIHnvsgRrkZQoHqURz4D_gUoySO0iLu0w7ALZGJf9x0qIz21oDH8VkaI4Qyco/s1600/07.jpg" /></a></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
Ο φίλος μου χαμογέλασε ευγενικά, αποφεύγοντας μ' επιείκεια να μου κάνει κριτική:</div>
<div style="text-align: center;">
- Το βλέπεις πολύ καλά ... αυτό δεν είναι αρνάκι, είναι ένα κριάρι. Έχει κέρατα ...</div>
<div style="text-align: center;">
Έφτιαξα ξανά τη ζωγραφιά μου.</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjwH4KKVvDvhDOiSy_bagTKXZZ2FONnLcR1JHNK_-NpKg-L9dALTWCe7Az92xs2MGRsDXovXUaCebj3vvI5x4cYIMLjXfIBJfn5hm-gimFPI6C8UJra-2Odt9oJ4S1B-fsiWaSV_6w1tJw/s1600/08.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjwH4KKVvDvhDOiSy_bagTKXZZ2FONnLcR1JHNK_-NpKg-L9dALTWCe7Az92xs2MGRsDXovXUaCebj3vvI5x4cYIMLjXfIBJfn5hm-gimFPI6C8UJra-2Odt9oJ4S1B-fsiWaSV_6w1tJw/s1600/08.jpg" /></a></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
Όμως κι αυτή την αρνήθηκε, το ίδιο όπως και τις δυο προηγούμενες:</div>
<div style="text-align: center;">
- Αυτό είναι πολύ γέρικο. Θέλω ένα αρνάκι που να ζει για πολύ καιρό.</div>
<div style="text-align: center;">
Χάνοντας
τότε την υπομονή μου και, καθώς βιαζόμουν να ξεμοντάρω τον κινητήρα
μου, σκάρωσα στα γρήγορα τούτο το σχέδιο και το 'σπρωξα προς το μέρος
του.</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjjVCbEBzCvcd5BLoYPGhZVYwAUD6WV3Zc-_8CezShJg63a7EXPJWeVEVMA1nMnEp0L2EOX4NuSGCzuTG5Zc6jJLVCGHoirRc_e7MxNRSGQ6fmaiFxQmVSV1EByuElQsTHLhtLPnYoKgEM/s1600/09.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjjVCbEBzCvcd5BLoYPGhZVYwAUD6WV3Zc-_8CezShJg63a7EXPJWeVEVMA1nMnEp0L2EOX4NuSGCzuTG5Zc6jJLVCGHoirRc_e7MxNRSGQ6fmaiFxQmVSV1EByuElQsTHLhtLPnYoKgEM/s1600/09.jpg" /></a></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
- Αυτή είναι η κάσα. Το αρνάκι που θέλεις είναι μέσα.</div>
<div style="text-align: center;">
Ωστόσο, πολύ ξαφνιάστηκα, βλέποντας να φωτίζεται το πρόσωπο του μικρού μου κριτή:</div>
<div style="text-align: center;">
- Είναι ακριβώς όπως το ήθελα! Νομίζεις πως θα χρειάζεται πολύ χορτάρι αυτό το αρνάκι;</div>
<div style="text-align: center;">
- Γιατί;</div>
<div style="text-align: center;">
- Το σπίτι μου είναι πολύ μικρό ...</div>
<div style="text-align: center;">
- Σίγουρα δεν θα 'χεις πρόβλημα. Σου έδωσα ένα πολύ μικρούτσικο αρνάκι.</div>
<div style="text-align: center;">
Έσκυψε το κεφάλι του πάνω απ' τις ζωγραφιές:</div>
<div style="text-align: center;">
- Δεν είναι και τόσο μικρό... Μπα... αποκοιμήθηκε...</div>
<div style="text-align: center;">
Έτσι έκανα τη γνωριμία με το μικρό πρίγκιπα...<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiij2U3s2_jzlxtsnmOjkN3vkhUlV5z3JVnwF9ZA_ART1txwgvsHq1kRtdED_A9pnQvjafgG1vnImXYY1oHzkU0m6AeceWGQ3Zsg1BS6MJL286Z8j3sIlxdKgXJoSJHphOtIQGhmvPyxF4/s1600/chapter3.gif" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiij2U3s2_jzlxtsnmOjkN3vkhUlV5z3JVnwF9ZA_ART1txwgvsHq1kRtdED_A9pnQvjafgG1vnImXYY1oHzkU0m6AeceWGQ3Zsg1BS6MJL286Z8j3sIlxdKgXJoSJHphOtIQGhmvPyxF4/s1600/chapter3.gif" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh5N62jBrNOuuB8uyXVqPhnqh26Ow2T8RF2PCvYxytdBN65pLxKKJIdXl2PXEQ_p8QLGfyol1VwczekhtUPXD-UlW2OQOwJFQFuZdesZ8AGzpUQoek6M2qGmrrSOCIg4ytQ8MxttLq3cwU/s1600/3.gif" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh5N62jBrNOuuB8uyXVqPhnqh26Ow2T8RF2PCvYxytdBN65pLxKKJIdXl2PXEQ_p8QLGfyol1VwczekhtUPXD-UlW2OQOwJFQFuZdesZ8AGzpUQoek6M2qGmrrSOCIg4ytQ8MxttLq3cwU/s320/3.gif" width="290" /></a></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
Μου
χρειάστηκε πολύς καιρός για να καταλάβω από που ερχόταν. Ο μικρός
πρίγκιπας που μού έκανε πολλές ερωτήσεις, έδειχνε να μην ακούει ποτέ τις
δικές μου. Μερικά λόγια που λέγονταν έτσι στην τύχη, ήταν εκείνα που
λίγο-λίγο μου τα φανέρωσαν όλα. Έτσι, όταν για πρώτη φορά είδε το
αεροπλάνο μου, (δεν το 'χω σκοπό να το σχεδιάσω, είναι ένα πολύ
πολύπλοκο σχέδιο για μένα), ρώτησε: <br />
- Τι 'ναι τούτο 'δω το πράμα; <br />
- Δεν είναι ένα πράμα. Αυτό πετάει. Αυτό είναι ένα αεροπλάνο. Είναι το αεροπλάνο μου. <br />
Και πολύ περήφανος τον πληροφόρησα ότι πετούσα. Τότε φώναξε: <br />
- Πως! Έχεις πέσει από τον ουρανό!... <br />
- Μάλιστα, έκανα με μετριοφροσύνη <br />
- Αχ! Αυτό κι αν είναι αστείο ... <br />
Κι ο μικρός πρίγκιπας δεν μπόρεσε να συγκρατήσει ένα πολύ όμορφο ξέσπασμα γέλιου, που εμένα πολύ με θύμωσε. <br />
- Καθόλου δεν μ' αρέσει να μην παίρνουν οι άλλοι στα σοβαρά τις κακοτυχίες μου. Ύστερα πρόσθεσε: <br />
- Τότε, το ίδιο κι εσύ ήρθες από τον ουρανό. Από ποιο πλανήτη είσαι; <br />
Τότε το μυαλό μου φωτίστηκε από μια λάμψη, σχετικά με το μυστήριο της παρουσίας του και τον ρώτησα απότομα: <br />
-Έχεις έρθει, λοιπόν, από κάποιο άλλο πλανήτη; <br />
Όμως, δεν μου απάντησε. Κουνούσε πέρα-δώθε απαλά το κεφάλι του, κοιτάζοντας συνέχεια το αεροπλάνο μου: <br />
- Είναι αλήθεια, είπε, πως με τούτο 'δω το πράμα, δεν γίνεται να 'χεις έρθει από πολύ μακριά ... <br />
Και
παραδόθηκε σε μια ονειροπόληση που κράτησε πολλή ώρα. Ύστερα, βγάζοντας
το αρνάκι μου απ' την τσέπη του, βυθίστηκε σε έκσταση, αποθαυμάζοντας
το θησαυρό του. <br />
Φανταζόσαστε πόσο αναστατώθηκα από αυτή την
μισο-εκμυστήρευση για «τους άλλους πλανήτες». Προσπάθησα, λοιπόν, να
μάθω περισσότερα: <br />
- Από που έχεις έρθει, μικρό μου ανθρωπάκι; Που είναι αυτό που λες «σπίτι μου». Που θέλεις να πας το αρνάκι μου; <br />
Αφού απόμεινε για κάμποση ώρα να στοχάζεται σωπαίνοντας, μου απάντησε: <br />
- Αυτό που βολεύει με την κάσα που μου έδωσες είναι ότι τη νύχτα θα του χρησιμεύσει για σπίτι. <br />
- Και βέβαια. Κι αν είσαι ευγενικός μαζί μου, θα σου δώσω κι ένα σκοινί να το δένεις όσο είναι μέρα. Κι ακόμη ένα πάσαλο. <br />
Η πρότασή μου φάνηκε να μην αρέσει καθόλου στο μικρό πρίγκιπα. <br />
- Να το δένω; Τι παράξενη ιδέα! <br />
- Μα αν δεν το δένεις, θα πάει ένας θεός ξέρει που και θα χαθεί. <br />
Κι ο φίλος μου απάντησε πάλι μ' ένα καινούριο ξέσπασμα γέλιου. <br />
- Μα που νομίζεις ότι θα θελήσει να πάει; <br />
- Το που, δεν έχει σημασία. Ίσια μπροστά του ... Τότε ο μικρός πρίγκιπας παρατήρησε με ύφος σοβαρό: <br />
- Αυτό δεν έχει καμιά σημασία. Είναι τόσο μικρούτσικο το σπίτι μου! <br />
Και με κάποια μελαγχολία, ίσως, πρόσθεσε: <br />
-Ίσια μπροστά σου, δεν μπορείς να πας πολύ μακριά...</div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgXa7LBelkvW_jastpmhl7x5RJ0R6LA3ZgbXiwXT4RgrIKYoueBJpNlwKmTAh7HcN8kvV-D9h0Uw1p0V0w9GAYM6yRjeSzAbSiRB6kR1tEOsl7xWrwwjWmbulxbssxjRi5Rloq4MoHhzzo/s1600/chapter4.gif" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgXa7LBelkvW_jastpmhl7x5RJ0R6LA3ZgbXiwXT4RgrIKYoueBJpNlwKmTAh7HcN8kvV-D9h0Uw1p0V0w9GAYM6yRjeSzAbSiRB6kR1tEOsl7xWrwwjWmbulxbssxjRi5Rloq4MoHhzzo/s1600/chapter4.gif" /></a></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
Έτσι είχα μάθει ένα πράγμα πολύ σημαντικό: ότι ο πλανήτης από όπου είχε έρθει ήταν λίγο πιο μεγάλος από ένα σπίτι! <br />
Αυτό
δεν μπορούσε να με παραξενέψει και πολύ. Ήξερα πολύ καλά πως εκτός από
τους μεγάλους πλανήτες, όπως η Γη, ο Δίας, ο Άρης, η Αφροδίτη, που σ'
αυτούς είχαν δώσει ονόματα, υπήρχαν ανάμεσά τους και εκατοντάδες άλλοι
που, μερικές φορές, πολύ δυσκολεύτηκαν να τους διακρίνουν με το
τηλεσκόπιο. <br />
Όταν ένας αστρονόμος ανακαλύπτει έναν απ' αυτούς, του
δίνει για όνομα έναν αριθμό. Τον ονομάζει, για παράδειγμα: «Ο
αστεροειδής 3251». <br />
Υπάρχουν σοβαροί λόγοι που με κάνουν να
πιστεύω ότι ο πλανήτης απ' όπου είχε έρθει ο μικρός πρίγκιπας είναι ο
αστεροειδής Β 612. </div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgnqwmO3cpkSXPpJowSkSGTU3LLi-NdiO8PLCnIcAMf7zY0t1-xCWibHbc4-VHB-kZUDxFTqrMyg9vYstBJrMyYRtoo5K5dT4A7yn_UoxURLawSxQUFnAqKzb1DzrRe_P26iL6teS-aSp0/s1600/10.gif" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgnqwmO3cpkSXPpJowSkSGTU3LLi-NdiO8PLCnIcAMf7zY0t1-xCWibHbc4-VHB-kZUDxFTqrMyg9vYstBJrMyYRtoo5K5dT4A7yn_UoxURLawSxQUFnAqKzb1DzrRe_P26iL6teS-aSp0/s320/10.gif" width="234" /></a></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
Αυτό
τον αστεροειδή δεν τον είχαν διακρίνει με το τηλεσκόπιο παρά μονάχα μια
φορά στα 1909 κι εκείνος που τον ανακάλυψε ήταν ένας Τούρκος
αστρονόμος. Είχε κάνει τότε μια μεγαλόπρεπη παρουσίαση της ανακάλυψής
του σε ένα Διεθνές Συνέδριο Αστρονομίας. Αλλά κανείς δεν τον πίστεψε
εξαιτίας της φορεσιάς του. Έτσι είναι οι μεγάλοι.</div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjv5fH7RVxKKYg48Y79WMBzj90UoF2qEWA3fpEOH68QreHxgWr3sN_InBJt5MEJUNsLmgKVHogpF3mBNA96c8NoA8SAOGtntb_jDhoMP06qw9uE5xanxucMWhw6tSRlmjQ8IwAZr4-nAEs/s1600/13.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjv5fH7RVxKKYg48Y79WMBzj90UoF2qEWA3fpEOH68QreHxgWr3sN_InBJt5MEJUNsLmgKVHogpF3mBNA96c8NoA8SAOGtntb_jDhoMP06qw9uE5xanxucMWhw6tSRlmjQ8IwAZr4-nAEs/s1600/13.jpg" /></a></div>
<div style="text-align: center;">
Ευτυχώς
για τη φήμη του αστεροειδούς Β 612, ένας Τούρκος δικτάτορας με την
ποινή θανάτου, επέβαλε στο λαό του να ντύνεται όπως οι Ευρωπαίοι. </div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiIxBKKSXGiHH1MCICbi49kw9fq1vLrHsx84Sh52yFFOBH0nwR6F352G1OIX6U6VGTuVG4MmjVGr6hwiy67ja2zHvWl6NgAMUcZGynfGaDRWRGjOLXZBDardizqEQ2cZPHtYaMRS6uB7n4/s1600/14.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiIxBKKSXGiHH1MCICbi49kw9fq1vLrHsx84Sh52yFFOBH0nwR6F352G1OIX6U6VGTuVG4MmjVGr6hwiy67ja2zHvWl6NgAMUcZGynfGaDRWRGjOLXZBDardizqEQ2cZPHtYaMRS6uB7n4/s1600/14.jpg" /></a></div>
<div style="text-align: center;">
Ο
αστρονόμος ξανά 'κανε την παρουσίαση αργότερα, φορώντας ένα πολύ κομψό
κοστούμι. Και τούτη τη φορά, όλος ο κόσμος χειροκρότησε μ' ενθουσιασμό
την ανακάλυψή του. <br />
Αν σας διηγήθηκα αυτές τις λεπτομέρειες
σχετικά με τον αστεροειδή Β 612, όπως και αν σας εμπιστεύτηκα τον αριθμό
του, αυτό έγινε εξαιτίας των μεγάλων. <br />
Οι μεγάλοι αγαπούν τους αριθμούς. <br />
Σαν
τύχει να τους μιλήσετε για ένα καινούριο φίλο, εκείνοι δεν σε ρωτάνε
ποτέ για κάτι το ουσιαστικό. Δεν σου λένε ποτέ: «Ποιος είναι ο τόνος της
φωνής του; Ποια παιχνίδια του αρέσουν; Κάνει συλλογή με πεταλούδες;».
Εκείνοι σας ρωτούν: «Πόσων χρονών είναι; Πόσα αδέλφια έχει; Ποιο είναι
το βάρος του; Πόσα κερδίζει ο πατέρας του;» <br />
Τότε μόνο πιστεύουν ότι τον ξέρουν. Αν πείτε σε κάποιο από τους μεγάλους: </div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjmbo12_UzFmcvSjaglu6XuVvqY2f19t59l9YIPtBgoskQ9dfQWEneJafPBA1Tq3KQX132sxGzSedKkHmNDr2L5Z4H-UEAGRX3df_gG1Xrfw_Ksz02BVZsgixJz4TzbLP8KbFrDDyhwssk/s1600/15.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjmbo12_UzFmcvSjaglu6XuVvqY2f19t59l9YIPtBgoskQ9dfQWEneJafPBA1Tq3KQX132sxGzSedKkHmNDr2L5Z4H-UEAGRX3df_gG1Xrfw_Ksz02BVZsgixJz4TzbLP8KbFrDDyhwssk/s1600/15.jpg" /></a></div>
<div style="text-align: center;">
«Είδα
ένα σπίτι με ροζ τούβλα, γεράνια στα παράθυρα και περιστέρια στη
στέγη", ποτέ δεν θα τα καταφέρει να φανταστεί αυτό το σπίτι. Πρέπει να
του πεις: «Είδα ένα σπίτι που αξίζει πάνω από εκατό χιλιάδες φράγκα».
Τότε εκείνος θα φωνάξει; «Πόσο όμορφο είναι!» <br />
Έτσι, αν τους
πείτε: «Η απόδειξη ότι ο μικρός πρίγκιπας δεν ήταν φανταστικό πρόσωπο,
είναι το ότι ήταν χαριτωμένος, πως γελούσε και πως ήθελε ένα αρνάκι.
Όταν κανείς θέλει ένα αρνάκι, αυτό είναι απόδειξη ότι υπάρχει». Θ'
ανασηκώσουν τους ώμους και θα σου φερθούν όπως συνηθίζουν να
συμπεριφέρονται όταν έχουν να κάνουν με παιδιά! <br />
Μα αν τους πείτε:
«Ο πλανήτης απ' όπου ήρθε είναι ο αστεροειδής Β 612», τότε θα πειστούν
και δεν θα σας ζαλίσουν με τις ερωτήσεις τους. Έτσι είναι αυτοί, δεν
πρέπει να τους κρατάμε κακία. Τα παιδιά δεν πρέπει να είναι πολύ αυστηρά
με τους μεγάλους, πρέπει να δείχνουν επιείκεια απέναντι τους. <br />
Βέβαια,
όμως, εμείς που καταλαβαίνουμε τη ζωή, κοροϊδεύουμε τα νούμερα! Θα
προτιμούσα ν' αρχίσω την ιστορία όπως άρχιζαν παλιά τα παραμύθια. Θα
προτιμούσα να πω: <br />
«Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένας μικρός
πρίγκιπας που κατοικούσε σ' ένα μικρό πλανήτη, μόλις πιο μεγάλο από τον
ίδιο και που είχε ανάγκη από ένα φίλο...» Για κείνους που καταλαβαίνουν
τη ζωή, η διατύπωση αυτή θα έδειχνε πολύ περισσότερο αληθινή. <br />
Γιατί
δεν θα μου άρεσε να διαβαστεί το βιβλίο μου με επιπολαιότητα. Νιώθω
τόση θλίψη, καθώς διηγούμαι τούτες τις αναμνήσεις. Έχουν κιόλας περάσει
έξη χρόνια από τότε που ο φίλος μου έφυγε μαζί με το αρνάκι του. Κι αν
εδώ κάνω μια προσπάθεια να τον περιγράψω, αυτό γίνεται για να μην τον
ξεχάσω. Είναι πολύ θλιβερό να ξεχνάς ένα φίλο. Δεν έχουν ένα φίλο όλοι
οι άνθρωποι. Μπορεί κι εγώ να καταντήσω σαν τους μεγάλους, που το μόνο
που τους ενδιαφέρει είναι τα νούμερα. Κι ακόμη, ακριβώς γι' αυτό πήγα κι
αγόρασα ένα κουτί με χρώματα και κραγιόνια. Είναι σκληρό να ξαναρχίζεις
να σχεδιάζεις στη δική μου ηλικία, σαν δεν το έχεις ξανακάνει παρά
μονάχα τότε με τον κλειστό και τον ανοιχτό βόα, στα έξη μου χρόνια! <br />
Θα
δοκιμάσω, φυσικά, να ζωγραφίσω δικά του πορτρέτα που να του μοιάζουν
όσο πιο πολύ γίνεται. Μα δεν είμαι απόλυτα σίγουρος πως θα τα καταφέρω.
Μια ζωγραφιά πάει καλούτσικα, μα η άλλη δεν μοιάζει και πολύ. Κάνω ακόμη
λάθος και σχετικά με το μπόι του. Εδώ ο μικρός πρίγκιπας είναι πολύ
μεγάλος. Εκεί είναι πιο μικρός. Το ίδιο είμαι διστακτικός και με το
χρώμα του κοστουμιού του. Σ' αυτές τις περιπτώσεις δοκιμάζω <br />
διάφορες
αποχρώσεις μέχρι να τα καταφέρω κάπως. Ωστόσο, όλ' αυτά θα πρέπει να
μου τα συγχωρήσετε. Ο φίλος μου δεν έδινε ποτέ εξηγήσεις. <br />
Καθόλου
απίθανο να με νόμιζε όμοιό του. Όμως εγώ, δυστυχώς, δεν ξέρω κάποιο
τρόπο για να βλέπω τα αρνάκια μέσα από τις κάσες. Ίσως είμαι κάπως σαν
και τους μεγάλους. Θα πρέπει να 'χω γεράσει.</div>
<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg6N8Q_7GPgQ-VMs8tJIVeg_r_2vDSB0LLhtDERX5LWJudkB7o47YjK4PSgZoUR5mDnoiBWZEu47c2rHnyjd4x1FWzUmlqem3p-lbOOuRk7ToEBQ1mmleuJg26bdu170ygDmBGPd-Qr34w/s1600/chapter5.gif" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg6N8Q_7GPgQ-VMs8tJIVeg_r_2vDSB0LLhtDERX5LWJudkB7o47YjK4PSgZoUR5mDnoiBWZEu47c2rHnyjd4x1FWzUmlqem3p-lbOOuRk7ToEBQ1mmleuJg26bdu170ygDmBGPd-Qr34w/s1600/chapter5.gif" /></a></div>
<div style="text-align: center;">
Κάθε
μέρα μάθαινα και κάτι σχετικά με τον πλανήτη του, για την αναχώρηση,
για το ταξίδι. Όλα αυτά προέρχονταν από συλλογισμούς που γίνονταν έτσι
στην τύχη. Με τον ίδιο τρόπο έμαθα την τρίτη μέρα το δράμα των
μπαομπάμπ. <br />
Και τούτη τη φορά, αυτό έγινε χάρη στο αρνάκι, γιατί
ξαφνικά, σαν να τον είχε κυριεύσει μια τρομερή αμφιβολία, ο μικρός
πρίγκιπας με ρώτησε: <br />
- Να 'ναι άραγε αλήθεια, δεν είναι, πως τα αρνιά τρώνε τα χαμηλά δεντράκια; <br />
- Ναι, αλήθεια είναι. <br />
- Α! είμαι πολύ ευχαριστημένος γι' αυτό. <br />
Δεν καταλάβαινα γιατί ήταν τόσο σημαντικό το ότι τα <br />
αρνιά τρώνε τα μικρά δέντρα. Μα ο μικρός πρίγκιπας πρόσθεσε: <br />
- Επομένως τρώνε και τα μπαομπάμπ; <br />
Χρειάστηκε
να επισημάνω στον μικρό πρίγκιπα πως τα μπαομπάμπ δεν είναι μικρά
δεντράκια αλλά μεγάλα δέντρα, ψηλά σαν τις εκκλησίες και πως ακόμη κι αν
έπαιρνε κοντά του ένα ολόκληρο κοπάδι από ελέφαντες, το κοπάδι εκείνο
δεν θα τα κατάφερνε να φτάσει στην κορφή ενός μονάχα μπαομπάμπ. <br />
Η ιδέα του κοπαδιού με τους ελέφαντες έγινε αιτία να βάλει τα γέλια ο μικρός πρίγκιπας. <br />
- Θα χρειαζόταν να τους βάλω τον ένα πάνω στον άλλο ... <br />
Αλλά παρατήρησε, αποδείχνοντας ότι δεν του έλειπε η σοφία: <br />
- Πριν μεγαλώσουν τα μπαομπάμπ είναι κι αυτά μικρά και χαμηλά. <br />
- Πολύ σωστά! Αλλά γιατί θέλεις να τρώνε τα αρνιά σου τα μικρά μπαομπάμπ; <br />
Μου
απάντησε: «Καλά! Θα δούμε!» Σαν κάτι εκεί να ήταν πολύ φανερό. Και μου
χρειάστηκε να επιστρατεύσω όλη μου την εξυπνάδα για να καταλάβω από
μόνος μου αυτό το πρόβλημα. </div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiH5Oeug7iPNJlG7eskVDXGeva3tPzTqE8u8kWKv9CHeEtuokRb-ocTju1loWOlsZpSxjyHF73z8eVjVkqRJ2TqrKm76ReGLWayC9TTeSDumxxaUL72ybWTXZ_U1IS6wPWQGBtPKH7UELs/s1600/16.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiH5Oeug7iPNJlG7eskVDXGeva3tPzTqE8u8kWKv9CHeEtuokRb-ocTju1loWOlsZpSxjyHF73z8eVjVkqRJ2TqrKm76ReGLWayC9TTeSDumxxaUL72ybWTXZ_U1IS6wPWQGBtPKH7UELs/s1600/16.jpg" /></a></div>
<div style="text-align: center;">
<br />
Και
πραγματικά, πάνω στον πλανήτη του μικρού πρίγκιπα, όπως και σε όλους
τους πλανήτες, υπάρχουν και καλά χορτάρια και κακά χορτάρια. <br />
Όπως
είναι φυσικό, από τους καλούς σπόρους, βγαίνουν καλά χορτάρια κι από
τους κακούς σπόρους κακά χορτάρια. Όμως, οι σπόροι κοιμούνται κρυμμένοι
κάτω από την επιφάνεια της γης μέχρι να μπει σε κάποιο από αυτούς η ιδέα
να ξυπνήσει. </div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgU4eRJhtAZTJTdUlPA9LCb2Z_GkCWr1vsS2LxH4i8fykhjzJ_0Pwmfqep_QSxZSY2ka4_pGn432jbQv_7hvja2miBc8t4PG2x_HIj2Gwgm0kY-nmhWgwr1huTulPo4OJz5zOgyHY63JeE/s1600/17.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="253" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgU4eRJhtAZTJTdUlPA9LCb2Z_GkCWr1vsS2LxH4i8fykhjzJ_0Pwmfqep_QSxZSY2ka4_pGn432jbQv_7hvja2miBc8t4PG2x_HIj2Gwgm0kY-nmhWgwr1huTulPo4OJz5zOgyHY63JeE/s320/17.jpg" width="320" /></a></div>
<div style="text-align: center;">
Τότε
τεντώνεται και δειλά-δειλά πετάει προς τον ήλιο ένα πολύ όμορφο
βλασταράκι. Αν τύχει να 'ναι κάποιο βλασταράκι ραδικιού ή τριανταφυλλιάς
μπορεί κανείς να το αφήσει να ξεπεταχτεί όπως εκείνο θέλει. Ωστόσο, αν
πρόκειται για κανένα κακό φυτό, αμέσως μόλις το αναγνωρίσεις, πρέπει να
το ξεριζώσεις. Όμως, πάνω στον πλανήτη του μικρού πρίγκιπα βρίσκονταν
σπόροι τρομεροί ... αυτοί ήταν οι σπόροι του μπαομπάμπ. Το έδαφος του
μικρού πλανήτη ήταν γεμάτο. <br />
Ένα μπαομπάμπ, λοιπόν, σαν αργήσεις
το ξεριζώσεις, ποτέ πια δεν θα τα καταφέρεις να το ξεφορτωθείς. Σκεπάζει
ολόκληρο τον πλανήτη. Τον τρυπάει με τις ρίζες του. Κι αν ο πλανήτης
είναι πολύ μικρός και τα μπαομπάμπ πάρα πολλά, θα τιναχτεί σε χίλια
κομμάτια. <br />
- Αυτό είναι ένα θέμα πειθαρχίας, μου έλεγε αργότερα ο
μικρός πρίγκιπας. Όταν τελειώνει κανείς το πρωί την τουαλέτα του, πρέπει
να αρχίσει να κάνει με πολύ φροντίδα και την τουαλέτα του πλανήτη.
Είναι αναγκασμένος να ξεριζώνει τα μπαομπάμπ το ένα μετά το άλλο, αμέσως
μόλις τα διακρίνει να 'χουν φυτρώσει μαζί με τις τριανταφυλλιές που μ'
αυτές μοιάζουν πολύ όταν είναι αρκετά μικρά. Είναι μια δουλειά πολύ
βαρετή, μα πολύ εύκολη. <br />
Και μια μέρα με συμβούλευσε να προσπαθήσω
να φτιάσω μια όμορφη ζωγραφιά, έτσι ώστε να μπορέσουν να το καταλάβουν
καλύτερα τα παιδιά της πατρίδας μου. «Αν μια μέρα τύχει να τη δουν, μου
έλεγε, θα τους φανεί πολύ χρήσιμη. Μερικές φορές δεν βλάπτει ν'
αναβάλλεις μια δουλειά για αργότερα. Όμως, όταν πρόκειται για μπαομπάμπ,
αυτό είναι πάντα καταστροφή. Ξέρω έναν πλανήτη, όπου κάθεται ένας
τεμπέλης. Είχε βαρεθεί να βγάλει τρία μικρά δεντράκια ...» <br />
Κι
ακολουθώντας τις οδηγίες του μικρού πρίγκιπα, ζωγράφισα κείνο 'κει τον
πλανήτη. Καθόλου δεν μ' αρέσει να παίρνω ύφος ηθικολόγου. Όμως, ο
κίνδυνος από τα μπαομπάμπ είναι τόσο λίγο γνωστός και οι κίνδυνοι που
διατρέχει εκείνος που θα χαθεί σ' ένα αστεροειδή τόσο μεγάλοι που, για
μια μόνο φορά, θα κάνω εξαίρεση, παραμερίζοντας την επιφύλαξή μου. Λέω:
«Παιδιά! Προσέξτε τα μπαομπάμπ!» Αυτό το κάνω για να προειδοποιήσω τους
φίλους μου για ένα κίνδυνο που τους απειλεί τώρα και πολύ καιρό, όπως κι
εμένα τον ίδιο, που τόσο σκληρά δούλεψα για κείνη κει τη ζωγραφιά. Το
μάθημα που θα δώσω, αξίζει και με το παραπάνω τον κόπο. </div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiszklaEG_zEfImaNOcdW3NoUlkJ7s3c_KqOBlVdm0CvI-Dvr4l83x8TrrQK0eoNIPSiAoOMGuRSWHnrE_0pwfaX1HwBvUpjDkBIgPR7gInH-hwuV6pniF-R7bnTt5dIdizlfXPy3B5ZZs/s1600/18.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiszklaEG_zEfImaNOcdW3NoUlkJ7s3c_KqOBlVdm0CvI-Dvr4l83x8TrrQK0eoNIPSiAoOMGuRSWHnrE_0pwfaX1HwBvUpjDkBIgPR7gInH-hwuV6pniF-R7bnTt5dIdizlfXPy3B5ZZs/s320/18.jpg" width="254" /></a></div>
<div style="text-align: center;">
Θ'
αναρωτιόσαστε ίσως: Γιατί σε τούτο το βιβλίο δεν υπάρχουν κι άλλες το
ίδιο υπέροχες ζωγραφιές σαν κι εκείνη με τα μπαομπάμπ; Η απάντηση είναι
πολύ απλή: Δοκίμασα, μα δεν τα κατάφερα. Σαν ζωγράφιζα τα μπαομπάμπ,
ένιωσα να με κυριεύει το συναίσθημα ότι έπρεπε να βιαστώ όσο γινόταν
περισσότερο.</div>
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiqlm75WxMi9yZIYS-tRpDhbhBQe1_YL17tns7Pm2JuOEErhezqYIMK15Yk9hGp_c37Vs-Z2otObNT0HvF3UpsaJxUPgazp3xOqFOPm4nRXrWUTTs03BIR30Ay8QadW3nUOTIyLKWoI2z0/s1600/chapter6.gif" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiqlm75WxMi9yZIYS-tRpDhbhBQe1_YL17tns7Pm2JuOEErhezqYIMK15Yk9hGp_c37Vs-Z2otObNT0HvF3UpsaJxUPgazp3xOqFOPm4nRXrWUTTs03BIR30Ay8QadW3nUOTIyLKWoI2z0/s1600/chapter6.gif" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiIhLCMeOMNsauNqShgxqN55tUBwfyunod7DpoPTZ0RKa1UTI1y-b9FP8ACgrQzBISHWb07dMDWPN3GTMLkNDvfLbCVwQ_MvpM2Aakr7YEYi-Ndt8e6c40B2R7U7IV6kgxHYmlUqNrwcJY/s1600/19.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiIhLCMeOMNsauNqShgxqN55tUBwfyunod7DpoPTZ0RKa1UTI1y-b9FP8ACgrQzBISHWb07dMDWPN3GTMLkNDvfLbCVwQ_MvpM2Aakr7YEYi-Ndt8e6c40B2R7U7IV6kgxHYmlUqNrwcJY/s320/19.jpg" width="249" /></a></div>
<br />
<div style="text-align: center;">
Α!
μικρέ πρίγκιπα, κατάλαβα έτσι λίγο-λίγο τη μικρή μελαγχολική σου ζωή.
Για πολύν καιρό δεν είχες άλλη διασκέδαση από το να χαίρεσαι τα υπέροχα
χρώματα που σκόρπιζε βασιλεύοντας ο ήλιος. Έμαθα τούτη την καινούρια
λεπτομέρεια το πρωί της τέταρτης μέρας όταν μου είπες: <br />
- Πολύ μου αρέσουν τα ηλιοβασιλέματα. Πάμε να δούμε ένα ηλιοβασίλεμα ... <br />
Μα πρέπει να περιμένουμε ... <br />
- Να περιμένουμε τι; <br />
-
Να περιμένουμε μέχρι να πέσει ο ήλιος. Στην αρχή φάνηκες να ξαφνιάζεσαι
κι ύστερα γέλασες με τον ίδιο σου τον εαυτό. Και μου είπες: <br />
- Πάντα νομίζω πως είμαι στο σπίτι μου! <br />
Πραγματικά,
όταν είναι μεσημέρι στην Αμερική, στη Γαλλία, όλος ο κόσμος το ξέρει, ο
ήλιος βασιλεύει. Δεν θα χρειαζόταν παρά να μπορεί κανείς να πάει στη
Γαλλία σ' ένα λεπτό για να χαρεί το ηλιοβασίλεμα. Δυστυχώς, όμως, η
Γαλλία είναι πάρα πολύ μακριά. Πάνω στο μικρό σου πλανήτη, όμως, θα σου
ήταν αρκετό να τραβήξεις την καρέκλα σου μερικά βήματα πιο πέρα. Και
τότε θα 'βλεπες το δειλινό κάθε φορά που θα το 'θελες ... <br />
- Μια μέρα είδα τον ήλιο να βασιλεύει σαραντατρείς φορές! <br />
Και λίγο μετά, πρόσθεσε: <br />
- Ξέρεις ... όταν είναι κανείς έτσι λυπημένος, του αρέσουν τα ηλιοβασιλέματα ... <br />
- Τη μέρα που τα είδες σαραντατρείς φορές ήσουνα, λοιπόν, τόσο πολύ λυπημένος; <br />
Μα ο μικρός πρίγκιπας δεν απάντησε.<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjWnUciSu7b14etmcx8guYmRbZMV93f5jdrMQMRbLOW_u8hTeWH3cFWKUE9NhxOAeZMBIOqsOdyQPuV8pxRHCDz0gCOnaVWPllP1xRpVnTQYiD9whYl5SbJ7DYH1M8Qyycm6N0Yrwvaxmc/s1600/chapter7.gif" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjWnUciSu7b14etmcx8guYmRbZMV93f5jdrMQMRbLOW_u8hTeWH3cFWKUE9NhxOAeZMBIOqsOdyQPuV8pxRHCDz0gCOnaVWPllP1xRpVnTQYiD9whYl5SbJ7DYH1M8Qyycm6N0Yrwvaxmc/s1600/chapter7.gif" /></a></div>
<br />
<div style="text-align: center;">
Την
πέμπτη μέρα, πάντα χάρη στο αρνάκι, τούτο το μυστικό της ζωής του
μικρού πρίγκιπα μου αποκαλύφτηκε. Με ρώτησε κάπως απότομα, χωρίς κανένα
άλλο πρόλογο, σαν να 'ταν αποτέλεσμα ενός προβλήματος που το είχε
μελετήσει για πολύν καιρό χωρίς να εξωτερικεύει τις σκέψεις του. <br />
- Ένα αρνάκι, μια και τρώει τα μικρά δέντρα, τρώει και τα λουλούδια; <br />
- Ένα αρνάκι τρώει ότι βρεθεί μπροστά του. <br />
- Ακόμη και τα λουλούδια που έχουν αγκάθια; <br />
- Ναι. Ακόμη και τα λουλούδια που έχουν αγκάθια. <br />
- Και τότε σε τι τους χρησιμεύουν τα αγκάθια; <br />
Δεν
το ήξερα αυτό. Κείνη τη στιγμή ήμουνα πολύ απασχολημένος, καθώς
προσπαθούσα να λασκάρω ένα μαγκωμένο μπουλόνι του κινητήρα μου. Ένιωθα
ανήσυχος γιατί η βλάβη έδειχνε να 'ναι πολύ σοβαρή και το νερό που
λιγόστευε, άρχιζε να με κάνει να φοβάμαι το χειρότερο. <br />
- Και σε τι χρησιμεύουν τ' αγκάθια; <br />
Όταν έκανε μιαν ερώτηση, ο μικρός πρίγκιπας δεν υποχωρούσε ποτέ. Ήμουνα θυμωμένος με το μπουλόνι μου κι απάντησα αδιάφορα: <br />
- Τ' αγκάθια σε τίποτε δεν χρησιμεύουν, είναι μια καθαρή κακοτροπιά από τη μεριά των λουλουδιών! <br />
- Ω! <br />
Όμως, ύστερα από ένα μικρό διάστημα σιωπής, μου πέταξε μ' ένα είδος μνησικακίας: <br />
-
Δεν σε πιστεύω! Τα λουλούδια είναι αδύναμα, λεπτούλικα. Δεν έχουν
πονηριά. Επιβιώνουν όπως μπορούν. Πιστεύουν πως είναι τρομερά με τ'
αγκάθια τους... <br />
Δεν έδωσα καμιά απάντηση. Κείνη τη στιγμή
σκεφτόμουνα: «αν τούτο το μπουλόνι συνεχίσει ν' αντιστέκεται, θα το
πετάξω έξω με μια σφυριά». <br />
Ο μικρός πρίγκιπας διέκοψε πάλι τις σκέψεις μου: <br />
- Και πιστεύεις, εσύ, πως τα λουλούδια ... <br />
-
Μα όχι! Όχι, βέβαια! Δεν πιστεύω τίποτε! Απάντησα έτσι αδιάφορα, χωρίς
να το πολυσκεφτώ. Είμαι απασχολημένος, εγώ, με σοβαρά πράγματα! <br />
Με κοίταξε κατάπληκτος. <br />
- Με σοβαρά πράγματα!... <br />
Με
κοίταζε έτσι όπως ήμουν με το σφυρί στο χέρι, τα δάχτυλα μαύρα από το
γράσο, σκυμμένο πάνω από ένα πράγμα που του φαινόταν πάρα πολύ άσχημο. <br />
- Μιλάς κι εσύ όπως οι μεγάλοι! <br />
Τα λόγια του μ' έκαναν να νιώσω ντροπή. Μα κείνος, δίχως καθόλου να με λυπηθεί, πρόσθεσε: <br />
-Όλα τα μπερδεύεις, εσύ ... όλα τα ανακατώνεις! <br />
Στ' αλήθεια ήταν πολύ θυμωμένος. Κουνούσε στον αέρα τα χρυσόξανθα μαλλιά του: <br />
-
Ήξερα ένα πλανήτη όπου υπάρχει ένας κύριος πολύ κόκκινος. Ποτέ του δεν
είχε μυριστεί ένα λουλούδι. Ποτέ του δεν είχε κοιτάξει ένα αστέρι. Ποτέ
του δεν είχε αγαπήσει κανένα. Ποτέ του δεν έκανε τίποτ' άλλο εκτός από
λογαριασμούς. Κι όλη τη μέρα έλεγε και ξανά 'λεγε συνέχεια: «Είμαι
σοβαρός άνθρωπος! Είμαι ένας σοβαρός άνθρωπος!», κι αυτό τον έκανε να
φουσκώνει από περηφάνια! Μα αυτός δεν είναι άνθρωπος, είναι ένα
μανιτάρι! <br />
- Ένα τι; <br />
- Ένα μανιτάρι! <br />
Ο μικρός πρίγκιπας είχε γίνει τώρα κατάχλομος απ' το θυμό του. <br />
-
Τώρα και εκατομμύρια χρόνια, τα λουλούδια πετάνε αγκάθια. Κι όμως, τώρα
και εκατομμύρια χρόνια, τα αρνιά τρώνε τα λουλούδια. Δεν είναι, λοιπόν,
σοβαρό θέμα να προσπαθείς να καταλάβεις γιατί τα λουλούδια κουράζονται
τόσο πολύ για να ξεπετάνε αγκάθια που ποτέ δεν χρησιμεύουν σε τίποτα;
Δεν είναι σημαντικό πρόβλημα ο πόλεμος ανάμεσα στα αρνιά και τα
λουλούδια; Δεν είναι πολύ πιο σοβαρό και πιο σημαντικό από τους
λογαριασμούς ενός χοντρού κόκκινου κυρίου; Κι αν εγώ ήξερα ένα μοναδικό
στον κόσμο λουλούδι, που δεν υπήρχε πουθενά αλλού, εκτός από τον πλανήτη
μου και που ένα μικρό αρνί μπορεί να το καταστρέψει με μια χαψιά, έτσι,
ένα πρωί, χωρίς να καθόλου να σκεφτεί αυτό που κάνει, αυτό δεν είναι
σημαντικό και σοβαρό θέμα; Κοκκίνισε, ύστερα πρόσθεσε: <br />
- Αν
κάποιος αγαπάει ένα λουλούδι που δεν υπάρχει παρά μόνο ένα δείγμα του
μέσα σε εκατομμύρια και εκατομμύρια αστέρια, αυτό είναι αρκετό για να
νιώθει ευτυχισμένος όταν το κοιτάζει. Σκέπτεται «Το λουλούδι μου είναι
κάπου εκεί ...» Μα αν το μικρό αρνί φάει το λουλούδι, θα 'ναι για κείνο
σαν να είχαν ξαφνικά σβηστεί όλα τ' αστέρια! Κι αυτό δεν είναι
σημαντικό! ... <br />
Δεν μπόρεσε να προσθέσει τίποτε περισσότερο.
Απότομα ξέσπασε σε λυγμούς. Είχε πέσει η νύχτα. Είχα παρατήσει τα
εργαλεία μου. Άρχισα να χλευάζω τον εαυτό μου για το σφυρί μου, για το
μπουλόνι μου, για τη δίψα, για το θάνατο. Πάνω σ' ένα αστέρι, ένα
πλανήτη, το δικό μου, τη Γη, βρισκόταν ένας μικρός πρίγκιπας που
χρειαζόταν παρηγοριά! Τον πήρα αγκαλιά. Τον κούνησα πέρα-δώθε,
νανουρίζοντάς τον. Του ψιθύριζα: «Το λουλούδι που αγαπάς δεν κινδυνεύει
πια ... Ζωγράφισα ένα φίμωτρο στο αρνάκι σου ... Θα ζωγραφίσω και μια
πανοπλία για το λουλούδι σου ... Θα ...». Δεν ήξερα τι να πω ... Ένιωθα
πολύ άσχημα, δεν ήξερα πώς να τον φέρω πιο κοντά μου ή να πάω εγώ πιο
κοντά του. Είναι τόσο μυστηριακή η χώρα των δακρύων.</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgXmgEzSdG7E0HqXMXzjnfRpbwnIUnFKjbti2Sk1V-FXwRkce0ybDogV1M3JnAxyLotqaKqDkITpmdtWh1gChUvERELcXSGyO0RJe1CxvdZzVxCGFWDaE6b8JYTCVr9U_ZjqyML_Jweumg/s1600/20.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgXmgEzSdG7E0HqXMXzjnfRpbwnIUnFKjbti2Sk1V-FXwRkce0ybDogV1M3JnAxyLotqaKqDkITpmdtWh1gChUvERELcXSGyO0RJe1CxvdZzVxCGFWDaE6b8JYTCVr9U_ZjqyML_Jweumg/s1600/20.jpg" /></a></div>
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgwnERJ4UN4upVhKWud40qFUOGQ7QbVysixFwS4qRQMVa6u7zERlSV12GKIdoQagiq045PaHLBpEYYmrYnjC0WNv7cSmL9xJPfVCWqPVYcTrujYDopQi819IRLv_2oFErokzdg8Mavqv-k/s1600/chapter8.gif" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgwnERJ4UN4upVhKWud40qFUOGQ7QbVysixFwS4qRQMVa6u7zERlSV12GKIdoQagiq045PaHLBpEYYmrYnjC0WNv7cSmL9xJPfVCWqPVYcTrujYDopQi819IRLv_2oFErokzdg8Mavqv-k/s1600/chapter8.gif" /></a></div>
<div style="text-align: center;">
Έμαθα
πολύ γρήγορα να ξεχωρίζω αυτό το λουλούδι. Πάνω στον πλανήτη του μικρού
πρίγκιπα, υπήρχαν πάντα πολύ απλά λουλουδάκια, στολισμένα με μια μονάχα
σειρά από πέταλα και που δεν έπιαναν και πολύ τόπο και που δεν
ενοχλούσαν κανένα. Ένα πρωινό ξεπηδούσαν ανάμεσα στο χορτάρι κι ύστερα
χάνονταν το βράδυ. <br />
Μα κείνο εκεί το λουλούδι είχε φυτρώσει μια
μέρα, από ένα σπόρο φερμένο κανείς δεν ξέρει από πού, κι ο μικρός
πρίγκιπας το είχε παρακολουθήσει από πολύ κοντά αυτό το κλωναράκι που
καθόλου δεν έμοιαζε με τ' άλλα κλωναράκια. Θα μπορούσε να 'ναι ένα
καινούριο είδος μπαομπάμπ. <br />
Μα το δεντράκι γρήγορα σταμάτησε να
ψηλώνει, άρχισε μάλιστα να ετοιμάζεται να πετάξει λουλούδι. Ο μικρός
πρίγκιπας που το παρακολουθούσε συνέχεια κι έβλεπε να βγαίνει ένα
τεράστιο μπουμπούκι, ένιωθε πως θα πετιόταν κάτι θαυμαστό, μα το
λουλούδι δεν σταματούσε να ετοιμάζεται για να γίνει όμορφο, προφυλαγμένο
από το πράσινο δωματιάκι του. Με πολύ προσοχή, διάλεγε τα χρώματά του.
Ντυνόταν χωρίς βιασύνη. Ταίριαζε ένα-ένα τα πέταλά του. Δεν θα 'θελε να
παρουσιαστεί τσαλακωμένο όπως οι παπαρούνες. Δεν ήθελε να παρουσιαστεί
παρά μονάχα μέσα στην τέλεια ακτινοβολία της ομορφιάς του. Ε! ναι! Ήταν
πολύ φιλάρεσκο, ήθελε ν' αρέσει! Ο μυστηριώδης στολισμός του είχε
κρατήσει, λοιπόν, μέρες και μέρες. Κι ύστερα, να που ένα πρωί, ακριβώς
τη ώρα που έβγαινε ο ήλιος, έκανε την εμφάνισή του. <br />
Και τότε το λουλούδι, που τόσο με ακρίβεια είχε δουλέψει, είπε καθώς χασμουριόταν: <br />
- Αχ! μόλις ξύπνησα ... Σας ζητάω συγνώμη ... Είμαι ακόμη αχτένιστη ... <br />
Τότε ο μικρός πρίγκιπας δεν μπόρεσε να συγκρατήσει το θαυμασμό του: <br />
- Πόσο όμορφο είσαι! </div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjGFbsXTbu2hMq2MAyJnQAg0V4sNlsznInZHO4aSO9nIYAFEDg9fFx_2buP41V3IoQgDBcd-cc5ZH0Es861wR-PsDtKC8UY5TyQhL1ZDS_6KVqg7ux3xpKkFH-sPhxYZQmUb7oGDD5ANU4/s1600/21.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjGFbsXTbu2hMq2MAyJnQAg0V4sNlsznInZHO4aSO9nIYAFEDg9fFx_2buP41V3IoQgDBcd-cc5ZH0Es861wR-PsDtKC8UY5TyQhL1ZDS_6KVqg7ux3xpKkFH-sPhxYZQmUb7oGDD5ANU4/s1600/21.jpg" /></a></div>
<div style="text-align: center;">
<br />
- Δεν είναι έτσι; απάντησε ψιθυριστά το λουλούδι. Κι έχω γεννηθεί την ίδια στιγμή που γεννήθηκε κι ο ήλιος... <br />
Ο μικρός πρίγκιπας κατάλαβε πως ήταν λίγο ξιπασμένο, όμως ήταν και τόσο γοητευτικό! <br />
- Νομίζω ότι είναι η ώρα για το πρόγευμα, πρόσθεσε αμέσως μετά, θα 'χετε την καλοσύνη να με σκεφτείτε ... <br />
Κι ο μικρός πρίγκιπας πολύ μπερδεμένος, αφού έφερε ένα ποτιστήρι με δροσερό νερό, περιποιήθηκε το λουλούδι. </div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg3_lILLqWRVNuZtENX3mVONxbFJVAQqt2n9ZI-62MqhgO7wAYsoSvJGpw7TEexGTL-0a7K_nlfTlDqaxEN9Uv-KI0cabs75qeE-5swcAalofBBU_EaJJ0am9mY9qzMlUkPGYGnekg3DzY/s1600/23.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg3_lILLqWRVNuZtENX3mVONxbFJVAQqt2n9ZI-62MqhgO7wAYsoSvJGpw7TEexGTL-0a7K_nlfTlDqaxEN9Uv-KI0cabs75qeE-5swcAalofBBU_EaJJ0am9mY9qzMlUkPGYGnekg3DzY/s1600/23.jpg" /></a></div>
<div style="text-align: center;">
<br />
Έτσι πολύ γρήγορα άρχισε να τον στενοχωρεί με την κάπως ύποπτη ματαιοδοξία του. <br />
Μια μέρα, σαν παράδειγμα, καθώς μιλούσε για τα τέσσερα αγκάθια του, είχε πει στον μικρό πρίγκιπα: <br />
- Μπορεί να 'ρθουν οι τίγρεις, με τα νύχια τους! <br />
- Δεν υπάρχουν τίγρεις στον πλανήτη μου, παρατήρησε ο μικρός πρίγκιπας, κι έπειτα οι τίγρεις δεν τρώνε χορτάρι. <br />
- Εγώ δεν είμαι χορτάρι, είχε απαντήσει ψιθυριστά το λουλούδι. <br />
- Συγχωρείστε με ... <br />
- Καθόλου δεν με φοβίζουν ο τίγρεις, μα με τρομάζουν τα ρεύματα του αέρα ... Δεν έχετε κάποιο παραβάν; <br />
«Την τρομάζουν τα ρεύματα του αέρα ... δεν είναι <br />
κάτι που φέρνει τύχη σ' ένα φυτό», είχε παρατηρήσει ο μικρός πρίγκιπας. Κάπως πολύπλοκο είναι τούτο το λουλούδι...» <br />
- Το βράδυ θα με βάζετε κάτω από ένα γυάλινο δοχείο. <br />
- Κάνει πολύ κρύο εδώ, σε σας. Είναι κάπως άβολα. Εκεί απ' όπου έχω έρθει ... </div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj2_ErmJL7AcxsPGsoR4I4Yk5wQZR_WQaIA5Ciq_5CoGYv78vf_Qq8cR61AfKJ9LYy420FxRActAQVEbH8nnCA5X9vv2wZGz31M8xDeCXMSwsSJd1nL69kKI7Ph00W3PkzAOCu3VDGugK8/s1600/24.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="248" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj2_ErmJL7AcxsPGsoR4I4Yk5wQZR_WQaIA5Ciq_5CoGYv78vf_Qq8cR61AfKJ9LYy420FxRActAQVEbH8nnCA5X9vv2wZGz31M8xDeCXMSwsSJd1nL69kKI7Ph00W3PkzAOCu3VDGugK8/s320/24.jpg" width="320" /></a></div>
<div style="text-align: center;">
<br />
Αλλά
δεν συνέχισε ... Είχε έρθει με μορφή σπόρου. Δεν μπορούσε να ξέρει
τίποτε από άλλους κόσμους. Ταπεινωμένο που άφησε να το τσακώσουν καθώς
ετοιμαζόταν να πει ένα ψέμα τόσο ολοφάνερο, είχε βήξει δυο ή τρεις φορές
για να κάνει μικρό πρίγκιπα να στενοχωρηθεί: <br />
- Εκείνο το παραβάν; ... <br />
- Πήγα να το πάρω, αλλά μου μιλήσατε! <br />
Τότε
εκείνο δυνάμωσε το βήχα του για να κάνει το μικρό πρίγκιπα να νιώσει
τύψεις που έγινε αιτία να κρυολογήσει. Έτσι εκείνος, παρ' όλη την καλή
του θέληση, εξαιτίας της αγάπης του, γρήγορα άρχισε να κυριεύεται από
αμφιβολίες. Πήρε στα σοβαρά λόγια χωρίς σημασία κι είχε γίνει πολύ
δυστυχισμένος. </div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgYiDnONfMTBbH-pAfNPTI20Plf9WMbKN8F-3vDv6ewhRgnsrODBJrNb4HoA5GdkgU6ptvyVthyphenhyphenleJk5bs7KbXwbpN_SkZcExIZPGfI2JFFG149ovmHmP0kQrpmtXDXL8yRK_jIM6GYhdc/s1600/25.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgYiDnONfMTBbH-pAfNPTI20Plf9WMbKN8F-3vDv6ewhRgnsrODBJrNb4HoA5GdkgU6ptvyVthyphenhyphenleJk5bs7KbXwbpN_SkZcExIZPGfI2JFFG149ovmHmP0kQrpmtXDXL8yRK_jIM6GYhdc/s1600/25.jpg" /></a></div>
<div style="text-align: center;">
<br />
«Δεν
θα 'πρεπε να το είχα ακούσει, μου εμπιστεύτηκε, δεν πρέπει ποτέ ν'
ακούμε τα λουλούδια. Πρέπει να χαιρόμαστε την ομορφιά τους και το άρωμά
τους. <br />
Το δικό μου γέμιζε με αρώματα τον πλανήτη μου, μα δεν ήξερα να τ' απολαύσω». <br />
Μου εκμυστηρεύτηκε ακόμη: <br />
-
Δεν κατάφερα τίποτε να καταλάβω, τότε! Θα 'πρεπε να το κρίνω από τις
πράξεις και όχι από τα λόγια του. Με πλημμύριζε αρώματα και λάμψη. Ποτέ
δεν θα είχα μπορέσει να φύγω. Θα έπρεπε να είχα μαντέψει την
τρυφερότητα, πίσω από τα άγαρμπα καμώματά του. Τα λουλούδια είναι τόσο
αντιφατικά! Αλλά ήμουν πολύ νέος για να ξέρω να τ' αγαπώ.</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjQnQj0fYDmn7KBB-c8ay06KZjt6rKAZ-i7WeJPxdT3BlF2e-v_ynbHynmGU7j4MbM0aMcgesL2t47xcav4aRVYixxANZZoLtTtpQsEiava-JwrFiToVPAND8ZRLfhTx6HeJU4dxNIvKko/s1600/26.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjQnQj0fYDmn7KBB-c8ay06KZjt6rKAZ-i7WeJPxdT3BlF2e-v_ynbHynmGU7j4MbM0aMcgesL2t47xcav4aRVYixxANZZoLtTtpQsEiava-JwrFiToVPAND8ZRLfhTx6HeJU4dxNIvKko/s1600/26.jpg" /></a></div>
<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj8l6qnekSteRP9pzoBvYLJq6_zYEloRTUniDftWBN0WYYknYNA6C4II7q_qQhB-UJ9vXd0Vpdr5qtqYrKew_Mnqdj742Z0zBuyCI9ADwyBfhpmsHEvnFrORdHKgUdNjzP6tyiVSGJ8XuM/s1600/chapter9.gif" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj8l6qnekSteRP9pzoBvYLJq6_zYEloRTUniDftWBN0WYYknYNA6C4II7q_qQhB-UJ9vXd0Vpdr5qtqYrKew_Mnqdj742Z0zBuyCI9ADwyBfhpmsHEvnFrORdHKgUdNjzP6tyiVSGJ8XuM/s1600/chapter9.gif" /></a></div>
<div style="text-align: center;">
</div>
<div style="text-align: center;">
</div>
<div style="text-align: center;">
Πιστεύω
πως για τη φυγή του χρησιμοποίησε ένα κοπάδι από μεταναστευτικά πουλιά.
Το πρωινό της αναχώρησής του, ταχτοποίησε τα πάντα στον πλανήτη του.
Καθάρισε προσεχτικά τα ηφαίστειά του που βρίσκονταν ακόμη σε ενέργεια.
Είχε δυο ηφαίστεια σε ενέργεια. Και ήταν πολύ βολικό γι' αυτόν να
ζεσταίνει εκεί το πρωινό του. Είχε κι ένα σβησμένο ηφαίστειο. Μα, όπως
έλεγε, «Ποτέ δεν ξέρει κανείς!» Καθάρισε, λοιπόν, το ίδιο προσεχτικά το
σβησμένο ηφαίστειο. </div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiE2xISHzdM5POXIHtdtyrYOkUOeosOlWXrbdzGSbGTWqFSHzdA20hDFeRdcLINdQBNYMF7VgAwTQz2SV_-Xye4mEfKT_5n5EQ3pMQOIPNWW-bCla5UXcY_y6Ti64a0AD5RHoKC8ZuOn5g/s1600/27.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiE2xISHzdM5POXIHtdtyrYOkUOeosOlWXrbdzGSbGTWqFSHzdA20hDFeRdcLINdQBNYMF7VgAwTQz2SV_-Xye4mEfKT_5n5EQ3pMQOIPNWW-bCla5UXcY_y6Ti64a0AD5RHoKC8ZuOn5g/s320/27.jpg" width="263" /></a></div>
<div style="text-align: center;">
</div>
<div style="text-align: center;">
Όταν
είναι καθαρισμένα καλά, τα ηφαίστεια καίνε ήσυχα-ήσυχα και κανονικά. Οι
ηφαιστειακές εκρήξεις είναι σαν τις φωτιές που ξεσπούν στα τοιχώματα
που σχηματίζονται στις καμινάδες. Ολοφάνερα εμείς στη γη είμαστε πάρα
πολύ μικροί για να μπορούμε να καθαρίζουμε από την καπνιά τα ηφαίστειά
μας. Γι' αυτό μας βάζουν σε τόσους μπελάδες. <br />
Ο μικρός πρίγκιπας,
με μια κάποια μελαγχολία, ξερίζωσε ακόμη και τις στερνές φύτρες του
μπαομπάμπ. Πίστευε πως ποτέ δεν θα 'ταν αναγκασμένος να ξαναγυρίσει. Μα
όλες τούτες οι συνηθισμένες, καθημερινές δουλειές, κείνο εκεί το πρωί,
του φάνηκαν ξεχωριστά γλυκές. Κι όταν για τελευταία φορά, πότισε το
λουλούδι κι ετοιμάστηκε να το σκεπάσει με το γυάλινο δοχείο, για να το
προφυλάξει, ένιωσε πως του 'ρχόταν να κλάψει. <br />
-Γεια σου, είπε στο λουλούδι. <br />
Μα εκείνο δεν απάντησε <br />
-Γεια σου, ξανά 'πε. <br />
Το λουλούδι έβηξε. Μα, όχι γιατί εξαιτίας του κρυολογήματος που είχε πάρει. <br />
- Είμαι κουτό, του είπε στο τέλος. Σου ζητώ να με συγχωρέσεις. Προσπάθησε να 'σαι ευτυχισμένος. <br />
Παραξενεύτηκε
που δεν τον κατηγόρησε για τίποτα. Στεκόταν εκεί γεμάτος αμηχανία με το
γυάλινο δοχείο στον αέρα. Δεν καταλάβαινε κείνη τη γλυκιά ηρεμία. <br />
-
Μα ναι, σ' αγαπώ, του είπε το λουλούδι. Δεν κατάλαβες τίποτα, μα το
φταίξιμο είναι δικό μου. Αυτό δεν έχει καμιά σημασία. Ωστόσο, φάνηκες κι
εσύ το ίδιο κουτός σαν κι εμένα. Προσπάθησε να γίνεις ευτυχισμένος...
Παράτα αυτό το γυάλινο δοχείο. Δεν το χρειάζομαι πια. <br />
-Μα ο άνεμος ... <br />
- Δεν έχω κρυώσει τόσο πολύ για να το χρειάζομαι. Το δροσερό αεράκι της νύχτας θα μου κάνει καλό. Είμαι ένα λουλούδι. <br />
- Όμως τα ζώα ... <br />
-
Θα πρέπει να υποφέρω δυο-τρεις κάμπιες αν θέλω να γνωρίσω τις
πεταλούδες. Φαίνεται πως είναι πάρα πολύ ωραίες. Διαφορετικά ποιος θα
'ρθει να μου κάνει επίσκεψη; Θα 'σαι πολύ μακριά, εσύ. Όσο για τα μεγάλα
ζώα, δεν τα φοβάμαι καθόλου. Έχω τα νύχια μου. <br />
Και με αφέλεια έδειχνε τα τέσσερα αγκάθια του. Ύστερα πρόσθεσε: <br />
- Μην καθυστερείς έτσι, είναι ενοχλητικό. Έχεις αποφασίσει να φύγεις. Φύγε. <br />
Γιατί το λουλούδι δεν ήθελε να το δει ο μικρός πρίγκιπας να κλαίει. Ήταν ένα τόσο περήφανο λουλούδι ...</div>
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgEG-WCno6os3iLxfEEi-DM3bgKowSzckYTC7zA6gmPNeNlbEBxVHQbSm_fCNmcnR2_7SasQWINOYOiisR3WKeeHFXS0yY-4cwfqAlVFI32_bhw_ipPxGkHAsiss3ipatjIlzxBm89Z90I/s1600/chapter10.gif" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgEG-WCno6os3iLxfEEi-DM3bgKowSzckYTC7zA6gmPNeNlbEBxVHQbSm_fCNmcnR2_7SasQWINOYOiisR3WKeeHFXS0yY-4cwfqAlVFI32_bhw_ipPxGkHAsiss3ipatjIlzxBm89Z90I/s1600/chapter10.gif" /></a></div>
<br />
<div class="story">
Βρισκόταν στην περιοχή που σχημάτιζαν οι αστεροειδείς 325, 326, 327, 328, 329
και 330. Άρχισε, λοιπόν, να τους επισκέπτεται για να βρει εκεί κάποια απασχόληση
κι ακόμη για να μορφωθεί.</div>
<div class="story">
Στον πρώτο κατοικούσε ένα βασιλιάς. Ο βασιλιάς καθόταν στο θρόνο του ντυμένος
με πορφύρα κι ερμίνα, πάνω σ' έναν πολύ απλό κι ωστόσο μεγαλόπρεπο θρόνο.</div>
<div class="story">
- Α! Να ένας υπήκοος, φώναξε ο βασιλιάς, μόλις φάνηκε ο μικρός πρίγκιπας.</div>
<div class="story">
Κι ο μικρός πρίγκιπας αναρωτήθηκε:</div>
<div class="story">
- Πως μπόρεσε να μ' αναγνωρίσει, αφού ποτέ του δεν μ' είχε ξαναδεί!</div>
<div class="story">
Δεν ήξερε πως για τους βασιλιάδες, ο κόσμος είναι πολύ απλοποιημένος. Όλοι οι
άνθρωποι είναι υπήκοοι.</div>
<div class="story">
- Έλα πιο κοντά για να σε δω καλύτερα, είπε ο βασιλιάς, που ένιωθε πολύ περήφανος
που επιτέλους είχε γίνει στ' αλήθεια βασιλιάς για κάποιον.</div>
<div class="story">
Ο μικρός πρίγκιπας κοίταξε ολόγυρά του για να βρει μέρος να καθίσει, μα όλος
ο πλανήτης ήταν πιασμένος από την ερμίνα της υπέροχης κάπας του βασιλιά. Έτσι απόμεινε
ορθός και, καθώς ήταν κουρασμένος, χασμουρήθηκε.</div>
<div class="story">
- Είναι αντίθετο με το πρωτόκολλο να χασμουριέται κανείς μπροστά σ' ένα βασιλιά.
Σου το απαγορεύω.</div>
<div class="story">
- Δεν κατάφερα να συγκρατήσω το χασμουρητό μου, απάντησε ο μικρός πρίγκιπας.
Έχω κάνει ένα μακρινό ταξίδι και δεν έχω κοιμηθεί ...</div>
<div class="story">
- Τότε, του είπε ο βασιλιάς, σε διατάσσω να χασμουρηθείς. Έχει περάσει πάρα πολύς
καιρός από τότε που είχα δει κάποιον να χασμουριέται. Το χασμουρητό για μένα είναι
κάτι σπάνιο, κάτι το αξιοπερίεργο. Εμπρός! τράβα ένα χασμουρητό. Είναι διαταγή.</div>
<div class="story">
- Αυτό με φοβίζει... δεν μπορώ να χασμουρηθώ πάλι... έκανε ο μικρός πρίγκιπας
κατακόκκινος.</div>
<div class="story">
- Χμ! Χμ! απάντησε ο βασιλιάς. Τότε σε... σε διατάσσω άλλοτε να χασμουριέσαι
κι άλλοτε να ...</div>
<div class="story">
Τραύλιζε κάπως και φαινόταν μπερδεμένος.</div>
<div class="story">
Γιατί ο βασιλιάς επέμενε στο βασικό αξίωμα ότι το κύρος του έπρεπε να γίνεται
σεβαστό. Δεν ανεχόταν την ανυπακοή. Ήταν ένας απόλυτος μονάρχης. Όμως, καθώς ήταν
και πολύ καλός, έδινε λογικές διαταγές.</div>
<div class="story">
- Αν έδινα διαταγή σ' ένα στρατηγό, συνήθιζε να λέει, να μεταμορφωθεί σε πουλί
της θάλασσας, σε γλάρο ας πούμε, και αν ο στρατηγός δεν εκτελούσε την εντολή, γι'
αυτό δεν θα έφταιγε εκείνος . Το λάθος θα ήταν δικό μου.</div>
<div class="story">
- Μπορώ να καθίσω; ρώτησε δειλά-δειλά ο μικρός πρίγκιπας.</div>
<div class="story">
- Σε διατάζω να καθίσεις, του απάντησε ο βασιλιάς, μαζεύοντας με μια μεγαλόπρεπη
κίνηση μια άκρη από την ερμίνα της κάπας του.</div>
<div class="story">
Η κατάπληξη του μικρού πρίγκιπα μεγάλωνε ολοένα και πιο πολύ. Ο πλανήτης ήταν
μικροσκοπικός. Πάνω σε τι, λοιπόν, μπορούσε να βασιλεύει;</div>
<div class="story">
- Μεγαλειότατε, του είπε, σας ζητάω συγνώμη, αλλά θα ήθελα να σας ρωτήσω ...</div>
<div class="story">
- Σε διατάζω να ρωτήσεις, βιάστηκε να πει ο βασιλιάς.</div>
<div class="story">
- Μεγαλειότατε, πάνω σε τι βασιλεύετε;</div>
<div class="story">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiscxGY8T2-tkVgFiC86wkV1j3nS4ZdexIz8VoVWmGDpgumE3bJBcX0LoBZYhjVQLWg2HY7hM5XmwVAb5bAQvekTVrIO9At1QiaGY7dLoLCamC0hcpqaQ1OZzOTksliYEwv5z9HoOxEWYo/s1600/27-1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiscxGY8T2-tkVgFiC86wkV1j3nS4ZdexIz8VoVWmGDpgumE3bJBcX0LoBZYhjVQLWg2HY7hM5XmwVAb5bAQvekTVrIO9At1QiaGY7dLoLCamC0hcpqaQ1OZzOTksliYEwv5z9HoOxEWYo/s320/27-1.jpg" width="250" /></a></div>
<div class="story">
- Πάνω σε όλα αυτά ... απάντησε ο βασιλιάς με μια πολύ μεγάλη απλότητα.</div>
<div class="story">
- Πάνω σε όλα;</div>
<div class="story">
Με μια διακριτική χειρονομία, ο βασιλιάς έδειξε τον πλανήτη του, τους άλλους
πλανήτες και τ' αστέρια.</div>
<div class="story">
- Πάνω σ' όλ' αυτά; είπε ο μικρός πρίγκιπας.</div>
<div class="story">
- Πάνω σ' όλ' αυτά, απάντησε ο βασιλιάς.</div>
<div class="story">
Γιατί δεν ήταν μόνο απόλυτος μονάρχης, αλλά ήταν κι ένας μονάρχης παγκόσμιος.</div>
<div class="story">
- Και τ' αστέρια σάς υπακούνε;</div>
<div class="story">
- Και βέβαια, του αποκρίθηκε ο βασιλιάς. Υπακούνε αμέσως. Δεν ανέχομαι την απειθαρχία.</div>
<div class="story">
Μια τέτοια εξουσία θάμπωσε το μικρό πρίγκιπα, αφήνοντάς τον κατάπληκτο. Αν την
είχε ο ίδιος, θα μπορούσε να παρακολουθήσει όχι μόνο σαραντατέσσερα, αλλά εβδομηνταδυό,
ή μάλιστα εκατό ή και διακόσια ηλιοβασιλέματα μέσα στην ίδια μέρα, χωρίς ποτέ να
μετακινήσει πιο πέρα την καρέκλα του. Και όπως ένιωθε λίγο θλιμμένος, καθώς ξανάφερε
στη θύμησή του το δικό του εγκαταλειμμένο μικρό πλανήτη, τόλμησε να ζητήσει μια
χάρη από το βασιλιά:</div>
<div class="story">
- Θα 'θελα να δω ένα ηλιοβασίλεμα. Κάνετέ μου τη χάρη ... Διατάξτε τον ήλιο να
βασιλέψει ...</div>
<div class="story">
- Αν έδινα διαταγή σ' ένα στρατηγό να πετάξει από ένα λουλούδι σε κάποιο άλλο,
όπως μια πεταλούδα ή να γράψει μια τραγωδία ή να γίνει θαλασσινό πουλί, κι αν ο
στρατηγός δεν εκτελούσε τη διαταγή που πήρε, ποιος θα 'ταν ο φταίχτης;</div>
<div class="story">
- Εσύ θα 'σουν, απάντησε με σταθερή φωνή ο μικρός πρίγκιπας.</div>
<div class="story">
- Σωστά. Δεν μπορούμε να ζητάμε από κάποιον παρά μονάχα αυτά που μπορεί να δώσει.
Πάνω απ' όλα, το κύρος στηρίζεται στη λογική. Αν διατάξεις το λαό σου να πάει να
πέσει στη θάλασσα, θα επαναστατήσει. Έχω το δικαίωμα να απαιτώ υπακοή, γιατί οι
διαταγές μου είναι λογικές.</div>
<div class="story">
- Λοιπόν, τι θα γίνει με το ηλιοβασίλεμα; υπενθύμισε ο μικρός πρίγκιπας, που
ποτέ δεν ξεχνούσε μια ερώτηση που είχε κάνει.</div>
<div class="story">
- Το ηλιοβασίλεμά σου θα το έχεις. Θα το απαιτήσω.</div>
<div class="story">
Μα, στα πλαίσια της διακυβέρνησης μου, θα περιμένω μέχρι να έρθουν ευνοϊκές συνθήκες.</div>
<div class="story">
- Και πότε θα γίνει αυτό; ζήτησε να μάθει ο μικρός πρίγκιπας.</div>
<div class="story">
- Χμ! Χμ! του απάντησε ο βασιλιάς, αφού συμβουλεύτηκε ένα χοντρό ημερολόγιο...
χμ! χμ! αυτό θα γίνει κατά ... περίπου ... απόψε, κατά τις επτά και σαράντα! Και
τότε θα δεις πόσο πρόθυμα με υπακούν.</div>
<div class="story">
Ο μικρός πρίγκιπας χασμουρήθηκε. Τον κυρίευε μελαγχολία καθώς θυμόταν τα ηλιοβασιλέματα
που είχε χάσει. Άλλωστε, είχε αρχίσει κιόλας να βαριέται κάπως.</div>
<div class="story">
- Δεν έχω πια να κάνω τίποτε εδώ, είπε στο βασιλιά. Θα πρέπει να φύγω!</div>
<div class="story">
- Μη φεύγεις, απάντησε ο βασιλιάς, ήταν, βλέπεις τόσο περήφανος που είχε έναν
υπήκοο. Μη φεύγεις, θα σε κάνω υπουργό!</div>
<div class="story">
- Υπουργό, σε τι;</div>
<div class="story">
- Υπουργό ... της Δικαιοσύνης!</div>
<div class="story">
- Μα δεν βρίσκεται κανείς εδώ για να τον δικάσω!</div>
<div class="story">
- Ποτέ δεν ξέρει κανείς, του είπε ο βασιλιάς. Δεν έχω κάνει ακόμη το γύρο του
βασιλείου μου. Είμαι πολύ γέρος, δεν υπάρχει τόπος για την καρότσα μου και το περπάτημα
πολύ με κουράζει.</div>
<div class="story">
- Όμως εγώ έχω δει κιόλας, είπε ο μικρός πρίγκιπας που έσκυψε για να ρίξει μια
τελευταία ματιά στην άλλη μεριά του πλανήτη. Δεν υπάρχει κανείς εκεί κάτω ...</div>
<div class="story">
- Τότε, λοιπόν, θα δικάζεις τον ίδιο τον εαυτό σου, απάντησε ο βασιλιάς. Είναι
πολύ πιο δύσκολο να κρίνεις ο ίδιος τον εαυτό σου, απ' όσο να σε κρίνουν οι άλλοι.</div>
<div class="story">
Αν τα καταφέρεις να τον κρίνεις σωστά, αυτό θα σημαίνει πως είσαι ένας αληθινά
σοφός.</div>
<div class="story">
-Εγώ, είπε ο μικρός πρίγκιπας, μπορώ να κρίνω τον εαυτό μου όπου και να 'ναι.
Δεν χρειάζεται να είμαι εδώ.</div>
<div class="story">
- Χμ! Χμ! είπε ο βασιλιάς. Έχω βάσιμες υποψίες πως σε κάποια μεριά του πλανήτη
μου βρίσκεται ένας γερο-ποντικός. Τον ακούω τη νύχτα. Θα μπορείς, λοιπόν, να δικάζεις
αυτό το γερο-ποντικό. Πότε-πότε θα τον καταδικάζεις σε θάνατο. Έτσι η ζωή του θα
εξαρτιέται από την κρίση σου. Αλλά και κάθε φορά θα του δίνεις χάρη, έτσι για να
τον έχεις και γι' άλλη δίκη. Δεν υπάρχει παρά ένας μονάχα.</div>
<div class="story">
- Εμένα καθόλου δεν μ' αρέσει να καταδικάζω σε θάνατο, απάντησε ο μικρός πρίγκιπας.
Νομίζω, λοιπόν, ότι θα πρέπει να φύγω.</div>
<div class="story">
- Όχι, είπε ο βασιλιάς.</div>
<div class="story">
Όμως ο μικρός πρίγκιπας, που είχε τελειώσει τις προετοιμασίες του, μη θέλοντας
να στεναχωρήσει το γερο-μονάρχη, είπε:</div>
<div class="story">
- Αν η Μεγαλειότητά σου θα 'θελε να την υπακούν πρόθυμα, θα 'πρεπε να μου δώσει
μια διαταγή λογική. Για παράδειγμα, θα μπορούσε να με διατάξει να φύγω σ' ένα λεπτό.
Μου φαίνεται πως οι συνθήκες είναι ευνοϊκές...</div>
<div class="story">
Καθώς ο βασιλιάς δεν έδινε καμιά διαταγή, ο μικρός πρίγκιπας δίστασε στην αρχή.
Ύστερα, αφού αναστέναξε, ξεκίνησε να φύγει.</div>
<div class="story">
- Θα σε κάνω πρεσβευτή μου, βιάστηκε τότε να του φωνάξει ο βασιλιάς, με μεγαλόπρεπο
ύφος εξουσίας.</div>
<div class="story">
«Πολύ παράξενοι είναι οι μεγάλοι», είπε από μέσα του ο μικρός πρίγκιπας, καθώς
συνέχιζε το ταξίδι του.</div>
<div class="story">
</div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjtDXwMXF-HYCDpApPkmiMF8KNccesPkpUZQlr27_jTAD2EMiRjWH07AsbrR-Yt6mbAF2CszAXxQUKb2nv8zKJ78tFt_Axa1_38gdxF8DO75jjcSylgobPjdFq487S6_acdQpHcIOlJNxg/s1600/chapter11.gif" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjtDXwMXF-HYCDpApPkmiMF8KNccesPkpUZQlr27_jTAD2EMiRjWH07AsbrR-Yt6mbAF2CszAXxQUKb2nv8zKJ78tFt_Axa1_38gdxF8DO75jjcSylgobPjdFq487S6_acdQpHcIOlJNxg/s1600/chapter11.gif" /></a></div>
<div class="story">
<br /></div>
<div class="story">
Στον δεύτερο πλανήτη κατοικούσε ένας ματαιόδοξος: </div>
<div class="story">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg10RTpS26MP_pXex400Fk0GgqYz6DJkiWA5n7qxW1k8TFtlmN5ODMQJ_UXf1PQuQnJ05cOIK3ZtEj12US6NtJ1RhjKCeSo76O_4zXmhGhTT3iGVGMgtSmxLwvPBJWHJsebjR67B5wtADI/s1600/28.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg10RTpS26MP_pXex400Fk0GgqYz6DJkiWA5n7qxW1k8TFtlmN5ODMQJ_UXf1PQuQnJ05cOIK3ZtEj12US6NtJ1RhjKCeSo76O_4zXmhGhTT3iGVGMgtSmxLwvPBJWHJsebjR67B5wtADI/s320/28.jpg" width="155" /></a></div>
<div class="story">
-Α!... Α!... Να η επίσκεψη
ενός θαυμαστή! φώναξε από μακριά ο ματαιόδοξος μόλις φάνηκε ο μικρός πρίγκιπας.</div>
<div class="story">
Γιατί για κάθε ματαιόδοξο, οι άλλοι άνθρωποι είναι θαυμαστές.</div>
<div class="story">
- Καλημέρα, είπε ο μικρός πρίγκιπας. Πολύ παράξενο το καπέλο σας ...</div>
<div class="story">
- Το έχω για να χαιρετώ, του απάντησε ο ματαιόδοξος.</div>
<div class="story">
- Το 'χω για να χαιρετώ όταν με ζητωκραυγάζουν. Δυστυχώς, ποτέ δεν περνάει κανείς
από εδώ.</div>
<div class="story">
- Α, ναι; είπε ο μικρός πρίγκιπας που δεν κατάλαβε.</div>
<div class="story">
- Χτύπα τα χέρι σου το ένα με τ' άλλο, συμβούλεψε τότε ο ματαιόδοξος.</div>
<div class="story">
Ο μικρός πρίγκιπας χτύπησε τα χέρια του το ένα πάνω στ' άλλο.</div>
<div class="story">
Ο ματαιόδοξος χαιρέτησε με μετριοφροσύνη, ανασηκώνοντας το καπέλο του.</div>
<div class="story">
- Τούτη η επίσκεψη είναι πιο διασκεδαστική από κείνη που έκανα στο βασιλιά, σκέφτηκε
ο μικρός πρίγκιπας. Κι άρχισε πάλι να χτυπά το ένα του χέρι πάνω στο άλλο. Ο ματαιόδοξος
άρχισε κι αυτός να χαιρετά, ανασηκώνοντας το καπέλο του.</div>
<div class="story">
Έπειτα από πέντε λεπτά άσκησης, ο μικρός πρίγκιπας ένιωσε να κουράζεται από την
μονοτονία του παιχνιδιού:</div>
<div class="story">
- Και για να σταματήσεις ν' ανασηκώνεις το καπέλο σου, ρώτησε, τι πρέπει να γίνει;</div>
<div class="story">
Μα ο ματαιόδοξος δεν τον άκουσε. Οι ματαιόδοξοι ποτέ δεν ακούν τίποτ' άλλο εκτός
από τα παινέματα.</div>
<div class="story">
- Στ' αλήθεια, με θαυμάζεις πολύ; ρώτησε το μικρό πρίγκιπα.</div>
<div class="story">
- Τι σημαίνει να θαυμάζεις;</div>
<div class="story">
- Θαυμάζω σημαίνει ν' αναγνωρίζεις ότι είμαι ο πιο όμορφος, ο πιο καλοντυμένος,
ο πιο πλούσιος και ο πιο έξυπνος απ' όσους βρίσκονται στον πλανήτη</div>
<div class="story">
- Μα εσύ μόνο είσαι πάνω στον πλανήτη σου!</div>
<div class="story">
- Κάνε μου τη χάρη. Θαύμασέ με ακόμη κι έτσι!</div>
<div class="story">
- Σε θαυμάζω, είπε ο μικρός πρίγκιπας, ανασηκώνοντας λίγο τους ώμους, μα γιατί
θα μπορούσε να σ' ενδιαφέρει αυτό;</div>
<div class="story">
Κι ο μικρός πρίγκιπας έφυγε.</div>
<div class="story">
«Σίγουρα οι μεγάλοι είναι πολύ παράξενοι», είπε απλά στον εαυτό του καθώς συνέχιζε
το ταξίδι.</div>
<div class="story">
</div>
<div class="story">
</div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEigOMbZbuWuKt60RsT0xLuCva9y3_M_7LT0uViIPSD9wYRUR8wqpp6-3UQIw4cFCi8w4Y4Ao5VASefyXjdJghhaWWU8Wc3xf0gv3v2MPaO9phXbarjqvUmZ3o2ovMnFAlDtmCySJ6KTckA/s1600/chapter12.gif" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEigOMbZbuWuKt60RsT0xLuCva9y3_M_7LT0uViIPSD9wYRUR8wqpp6-3UQIw4cFCi8w4Y4Ao5VASefyXjdJghhaWWU8Wc3xf0gv3v2MPaO9phXbarjqvUmZ3o2ovMnFAlDtmCySJ6KTckA/s1600/chapter12.gif" /></a></div>
<div class="story">
</div>
<div class="story">
Στον επόμενο πλανήτη κατοικούσε ένας μπεκρής. Τούτη η επίσκεψη στάθηκε πολύ σύντομη,
όμως βύθισε το μικρό πρίγκιπα σε μεγάλη μελαγχολία:</div>
<div class="story">
- Τι κάνεις εκεί; είπε στο μπεκρή που τον βρήκε να κάθεται σιωπηλός μπροστά σ'
ένα τραπέζι φορτωμένο μπόλικα άδεια μπουκάλια κι ένα κιβώτιο γεμάτα μπουκάλια, λίγο
πιο πέρα.</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjH5LNvtvBghFNkhUfPtfZ2TyHT9l1uR0BL2ODSk2C94ugKaP-vNNOdTvSj_gywt8An4849Tz_vFRxByrkdBfy1ltPNd4Oihe-8KaB5-ZdHGVwFq0JrWB7p89BCEh8bpMdWobzvjdoOhDk/s1600/29.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="256" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjH5LNvtvBghFNkhUfPtfZ2TyHT9l1uR0BL2ODSk2C94ugKaP-vNNOdTvSj_gywt8An4849Tz_vFRxByrkdBfy1ltPNd4Oihe-8KaB5-ZdHGVwFq0JrWB7p89BCEh8bpMdWobzvjdoOhDk/s320/29.jpg" width="320" /></a> </div>
<div class="story">
- Πίνω, απάντησε ο μπεκρής, με μελαγχολικό ύφος.</div>
<div class="story">
- Γιατί πίνεις; τον ρώτησε ο μικρός πρίγκιπας.</div>
<div class="story">
- Για να ξεχάσω, αποκρίθηκε ο μπεκρής.</div>
<div class="story">
- Να ξεχάσεις τι; ρώτησε ο μικρός πρίγκιπας, που είχε αρχίσει κιόλας να τον λυπάται.</div>
<div class="story">
- Για να ξεχάσω πως νιώθω ντροπή, απάντησε ο μπεκρής, χαμηλώνοντας το κεφάλι.</div>
<div class="story">
- Για ποιο λόγο ντρέπεσαι; ζήτησε να μάθει ο μικρός πρίγκιπας που θα 'θελε να
τον βοηθήσει.</div>
<div class="story">
- Ντρέπομαι που πίνω! είπε ξανά ο μπεκρής, κλείνοντας τη συζήτηση, αποφασισμένος
τελικά να κλειστεί στη σιωπή του.</div>
<div class="story">
Κι ο μικρός πρίγκιπας έφυγε.</div>
<div class="story">
«Σίγουρα οι μεγάλοι είναι πάρα πολύ παράξενοι», έλεγε στο εαυτό του, καθώς συνέχιζε
το ταξίδι.</div>
<div class="story">
</div>
<div class="story">
</div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjbfg9cr2PfraD1aoj8BS1FKPkI8noKZzLANd2ApfIGtOuRWqn68IpkpRAKMMTcd6J4uWRfkiIuSecFLUTp4LBR4bt_qRvyik3VJtW76bdNjWDNIQHAKeERyAMbvbkMtuqqdpwAMAfv3L8/s1600/chapter13.gif" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjbfg9cr2PfraD1aoj8BS1FKPkI8noKZzLANd2ApfIGtOuRWqn68IpkpRAKMMTcd6J4uWRfkiIuSecFLUTp4LBR4bt_qRvyik3VJtW76bdNjWDNIQHAKeERyAMbvbkMtuqqdpwAMAfv3L8/s1600/chapter13.gif" /></a></div>
<div class="story">
</div>
<div class="story">
</div>
<div class="story">
</div>
<div class="story">
Ο τέταρτος πλανήτης ήταν εκείνος όπου καθόταν ένας «μπίζνεσμεν», ένας επιχειρηματίας.
Ο άνθρωπος αυτός ήταν τόσο πολύ απασχολημένος που δεν σήκωσε μήτε το κεφάλι του
όταν πήγε ο μικρός πρίγκιπας.</div>
<div class="story">
- Καλημέρα, του είπε, το τσιγάρο σας είναι σβηστό.</div>
<div class="story">
- Τρία και δύο κάνουν πέντε. Πέντε κι εφτά, δώδεκα. Δώδεκα και τρία δεκαπέντε.
Καλημέρα. Δεκαπέντε κι εφτά εικοσιδύο. Εικοσιδύο και έξι εκοσιοχτώ. Δεν μου μένει
καιρός για να το ανάψω ξανά. Εικοσιέξι και πέντε, τριανταένα. Ουφ! Όλα μαζί, λοιπόν,
μας κάνουν πεντακόσια ένα εκατομμύρια, εξακόσιες εικοσιδύο χιλιάδες εφτακόσια τριάντα
και ένα.</div>
<div class="story">
- Πεντακόσια εκατομμύρια, τι;</div>
<div class="story">
- Ε! Ακόμη εδώ είσαι εσύ; Πεντακόσια ένα ... δεν ξέρω πια ... Έχω τόσο πολλή
δουλειά! Εγώ είμαι σοβαρός, καθόλου δεν μ' αρέσουν οι χαζοκουβέντες ! Δυο και πέντε
εφτά...</div>
<div class="story">
- Πεντακόσια εκατομμύρια τι; ξαναρώτησε ο μικρός πρίγκιπας, που σ' όλη του τη
ζωή ποτέ δεν υποχωρούσε αν δεν έπαιρνε απάντηση στην ερώτησή του.</div>
<div class="story">
Ο επιχειρηματίας σήκωσε το κεφάλι:</div>
<div class="story">
- Τώρα και πενηντατέσσερα χρόνια που κατοικώ σε τούτο τον πλανήτη, δεν μ' έχουν
διακόψει παρά μόνο τρεις φορές. Την πρώτη φορά, πάνε από τότε εικοσιδυό χρόνια,
από μια χρυσόμυγα που έπεσε ένας θεός ξέρει από που. Βούιζε με τόσο φοβερό θόρυβο
που έκανα τέσσερα λάθη σε μια πρόσθεση. Τη δεύτερη φορά, έχουν περάσει έντεκα χρόνια
τώρα πια, ήταν τότε που, εξαιτίας των ρευματισμών μου, είχα πάθει μια κρίση. Βλέπεις,
μου λείπουν οι ασκήσεις. Δεν μου περισσεύει καιρός για να χαζογυρίζω πέρα-δώθε.
Εγώ, είμαι σοβαρός άνθρωπος. Η τρίτη φορά ... είναι τούτη 'δω! Έλεγα, λοιπόν, πεντακόσια
ένα εκατομμύρια ...</div>
<div class="story">
- Εκατομμύρια τι;</div>
<div class="story">
Ο επιχειρηματίας κατάλαβε πως δεν είχε καμιά ελπίδα να τον αφήσει ήσυχο.</div>
<div class="story">
- Εκατομμύρια από κείνα τα μικρά πραγματάκια που βλέπουμε μερικές φορές στον
ουρανό.</div>
<div class="story">
- Μύγες;</div>
<div class="story">
- Μα όχι, μικρά πραγματάκια που λαμποκοπάνε.</div>
<div class="story">
- Μέλισσες;</div>
<div class="story">
- Μα όχι, μικρά χρυσά πραγματάκια που κάνουν τους χασομέρηδες να ονειρεύονται.</div>
<div class="story">
-Α!... Αστέρια;</div>
<div class="story">
- Πολύ σωστά. Αστέρια.</div>
<div class="story">
- Και τι θα κάνεις πεντακόσια εκατομμύρια αστέρια;</div>
<div class="story">
- Πεντακόσια ένα εκατομμύρια εξακόσιες εικοσιδυό χιλιάδες εφτακόσια τριάντα και
ένα. Είμαι σοβαρός εγώ, είμαι ακριβής.</div>
<div class="story">
- Και τι θα τα κάνεις αυτά τ' αστέρια;</div>
<div class="story">
- Τι θα τα κάνω; -Ναι.</div>
<div class="story">
-Τίποτε. Θα τα έχω στην κατοχή μου.</div>
<div class="story">
- Θα έχεις στην κατοχή σου τ' αστέρια;</div>
<div class="story">
- Ναι.</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgXeY-dm9zBKzwFo_OfbsgIH89-Ly5OkPHBWFHMPgHTNZ1Ivjv8BMXNIm2G9CfRAutWMT4ixZ4oUlhXmob-gFlWDSwelcU-2aQSHGsbcHYoPSLLu163Tlr_6kwR5v0wTk7k2DJVBW7nHnE/s1600/30.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="256" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgXeY-dm9zBKzwFo_OfbsgIH89-Ly5OkPHBWFHMPgHTNZ1Ivjv8BMXNIm2G9CfRAutWMT4ixZ4oUlhXmob-gFlWDSwelcU-2aQSHGsbcHYoPSLLu163Tlr_6kwR5v0wTk7k2DJVBW7nHnE/s320/30.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="story">
- Μα έχω δει κιόλας ένα βασιλιά που ...</div>
<div class="story">
- Οι βασιλιάδες δεν έχουν στην κατοχή τους τίποτε. «Βασιλεύουν» μόνο πάνω τους.
Αυτό είναι κάτι πολύ διαφορετικό.</div>
<div class="story">
- Και σε τι χρησιμεύει να 'χεις στην κατοχή σου αστέρια;</div>
<div class="story">
- Μου χρησιμεύει γιατί έτσι θα είμαι πλούσιος. -Και σε τι θα σου είναι χρήσιμο
να είσαι πλούσιος; -Θα αγοράσω άλλα αστέρια, αν βρεθεί κανένα. «Τούτος εδώ, σκέφτηκε
ο μικρός πρίγκιπας, έχει την ίδια περίπου λογική με το μπεκρή μου». Ωστόσο, έκανε
μερικές ακόμη ερωτήσεις:</div>
<div class="story">
- Πως μπορείς να έχεις στην κατοχή σου τ' αστέρια;</div>
<div class="story">
- Σε ποιον ανήκουν; ανταπάντησε γκρινιάρικα ο επιχειρηματίας.</div>
<div class="story">
- Δεν ξέρω. Σε κανένα.</div>
<div class="story">
- Τότε ανήκουν σε μένα, γιατί πρώτος εγώ τα σκέφτηκα.</div>
<div class="story">
- Φτάνει αυτό;</div>
<div class="story">
- Και βέβαια! Όταν βρίσκεις ένα διαμάντι που δεν ανήκει σε κανένα, είναι δικό
σου. Όταν βρίσκεις ένα νησί που δεν ανήκει σε κανένα, είναι δικό σου. Κι όταν έχεις
μια ιδέα πρώτος, την κατοχυρώνεις και τότε είναι δικιά σου. Κι εγώ έχω στην κατοχή
μου τ' αστέρια αφού ποτέ άλλος κανείς εκτός από εμένα δεν είχε σκεφτεί να γίνει
κάτοχός τους.</div>
<div class="story">
- Ναι, αυτό είναι αλήθεια, είπε ο μικρός πρίγκιπας. Και τι θα τα κάνεις;</div>
<div class="story">
- Θα τα διαχειρίζομαι. Τα λογαριάζω και τα ξανα-λογαριάζω, είπε ο επιχειρηματίας.
Δεν είναι καθόλου εύκολη δουλειά. Όμως εγώ είμαι ένας άνθρωπος σοβαρός!</div>
<div class="story">
Ο μικρός πρίγκιπας δεν ήταν ακόμη ικανοποιημένος.</div>
<div class="story">
- Εγώ, είπε, αν έχω ένα φουλάρι, μπορώ να το ρίξω γύρω από το λαιμό μου και να
το πάρω μαζί μου. Αν έχω ένα λουλούδι, μπορώ να το κόψω και να το πάρω μαζί μου
φεύγοντας. Μα εσύ δεν μπορείς να κόψεις τ' αστέρια!</div>
<div class="story">
- Όχι, αλλά μπορώ να τα βάλω στην τράπεζα.</div>
<div class="story">
- Τι θέλεις να πεις μ' αυτό;</div>
<div class="story">
- Θέλω να πω ότι γράφω σ' ένα μικρό χαρτί τον αριθμό των αστεριών μου. Κι ύστερα
βάζω το χαρτί αυτό σ' ένα συρτάρι και το κλειδώνω.</div>
<div class="story">
- Κι αυτό είναι όλο;</div>
<div class="story">
- Αυτό είναι αρκετό!</div>
<div class="story">
«Πολύ διασκεδαστικό, μα την αλήθεια, σκέφτηκε ο μικρός πρίγκιπας. Και αρκετά
ποιητικό. Μα δεν είναι και πολύ σοβαρό».</div>
<div class="story">
Πάνω σε σοβαρά θέματα, ο μικρός πρίγκιπας είχε ιδέες πολύ διαφορετικές από τις
ιδέες των μεγάλων.</div>
<div class="story">
- Εγώ, είπε, έχω ένα λουλούδι που το ποτίζω κάθε μέρα. Έχω τρία ηφαίστεια που
τα καθαρίζω από τις καπνιές κάθε βδομάδα. Γιατί καθαρίζω κι εκείνο που έχει σβήσει.
Ποτέ δεν ξέρει κανείς. Έχουν όφελος τα ηφαίστειά μου όπως και το λουλούδι μου που
τα έχω. Όμως από σένα, κανένα όφελος δεν έχουνε τ' αστέρια...</div>
<div class="story">
Ο επιχειρηματίας άνοιξε το στόμα μα δεν βρήκε τίποτε να πει, κι ο μικρός πρίγκιπας
έφυγε.</div>
<div class="story">
« Σίγουρα οι μεγάλοι είναι ολότελα παράξενοι άνθρωποι», σκέφτηκε απλά, καθώς
συνέχιζε το ταξίδι.</div>
<div class="story">
</div>
<div class="story">
</div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiN1G7rseVAhP6R4QvXoLyDfYcJyUOnieqjL8t6wolTJKQR6pR6ZCsdEBHf20miOlmBBX3uhfn7K_Pz6mlhoeUs_JT_jDKX2NDj5TrcmrnB6djAsWxP8j9aQM8PGcfWj26qnVKl0IKhOkg/s1600/chapter14.gif" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiN1G7rseVAhP6R4QvXoLyDfYcJyUOnieqjL8t6wolTJKQR6pR6ZCsdEBHf20miOlmBBX3uhfn7K_Pz6mlhoeUs_JT_jDKX2NDj5TrcmrnB6djAsWxP8j9aQM8PGcfWj26qnVKl0IKhOkg/s1600/chapter14.gif" /></a></div>
<div class="story">
</div>
<div class="story">
</div>
<div class="story">
</div>
<div class="story">
Ο πέμπτος πλανήτης ήταν πολύ περίεργος. Ακόμη, ο πιο μικρός απ' όλους. Εκεί βρισκόταν
ακριβώς όσος χώρος χρειαζόταν για να στηθεί ένα φανοστάτης, σαν κι αυτούς που βάζουν
για να φωτίζονται οι δρόμοι και να μπορεί να σταθεί ένας φανοκόρος. Ο μικρός πρίγκιπας
δεν μπορούσε να καταλάβει σε τι θα μπορούσε να χρησιμεύει ένας φανοστάτης κι ένας
φανοκόρος σ' οποιοδήποτε μέρος τ' ουρανού, πάνω σ' ένα πλανήτη χωρίς σπίτι, ούτε
κάτοικο. Ωστόσο, είπε στον εαυτό του:</div>
<div class="story">
- Καθόλου απίθανο ο άνθρωπος αυτός να είναι ανόητος. Ωστόσο, είναι λιγότερο ανόητος
από το βασιλιά, από το ματαιόδοξο, από τον επιχειρηματία και από τον μπεκρή. Τουλάχιστον
η δουλειά του έχει κάποιο λογική. Όταν ανάβει ο φανοστάτης του, είναι σαν και να
γεννιέται ένα αστέρι ή ένα λουλούδι ακόμη. Όταν σβήνει ο φανοστάτης του είναι σαν
να πέφτουν για ύπνο το λουλούδι ή το αστέρι. Είναι μια πολύ όμορφη απασχόληση. Και
είναι αληθινά χρήσιμη, αφού είναι όμορφη.</div>
<div class="story">
Όταν πλησίασε στον πλανήτη, χαιρέτησε με ευγένεια το φανοκόρο:</div>
<div class="story">
- Γιατί μόλις τώρα έσβησες το φανάρι σου;</div>
<div class="story">
- Τέτοια είναι η εντολή. Καλημέρα.</div>
<div class="story">
- Τι είναι η εντολή;</div>
<div class="story">
- Είναι να σβήνω το φανάρι μου. Καλησπέρα. Και το άναψε ξανά.</div>
<div class="story">
- Μα γιατί το άναψες πάλι;</div>
<div class="story">
- Είναι η εντολή, απάντησε ο φανοκόρος.</div>
<div class="story">
- Δεν καταλαβαίνω τίποτε, είπε ο μικρός πρίγκιπας.</div>
<div class="story">
- Δεν υπάρχει τίποτε που να πρέπει να καταλάβεις, είπε ο φανοκόρος. Η εντολή
είναι εντολή. Καλημέρα.</div>
<div class="story">
Κι έσβησε το φανάρι του.</div>
<div class="story">
Ύστερα σκούπισε το μέτωπό του μ' ένα μαντήλι που είχε κόκκινα τετράγωνα.</div>
<div class="story">
- Κάνω μια τρομερή δουλειά. Άλλοτε ήταν λογική. Το έσβηνα το πρωί και το άναβα
το βράδυ. Είχα το υπόλοιπο της μέρας για να ξεκουράζομαι και το υπόλοιπο της νύχτας
για να κοιμάμαι ...</div>
<div class="story">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiWTT9974XBsMfSq3O_Dikt6G13k9KgVR4dDESqE5U8Hec2HdEyw_mmFpb139Tu2Y_LYQQm-YuePGTqT8UENlx1LjJ-RCeSyYQRPCbCG_NIxjLWNCkLU3FtebgRjAdBboyppsepYLq0ghM/s1600/14+cap.gif" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiWTT9974XBsMfSq3O_Dikt6G13k9KgVR4dDESqE5U8Hec2HdEyw_mmFpb139Tu2Y_LYQQm-YuePGTqT8UENlx1LjJ-RCeSyYQRPCbCG_NIxjLWNCkLU3FtebgRjAdBboyppsepYLq0ghM/s1600/14+cap.gif" /></a></div>
<div class="story">
- Και μετά από κείνη την περίοδο, η εντολή άλλαξε;</div>
<div class="story">
- Η εντολή δεν άλλαξε, είπε ο φανοκόρος. Ακριβώς εκεί είναι το δράμα! Από χρόνο
σε χρόνο, ο πλανήτης άρχισε να γυρίζει όλο και πιο γρήγορα κι η εντολή δεν άλλαξε!</div>
<div class="story">
- Τότε; είπε ο μικρός πρίγκιπας.</div>
<div class="story">
- Να, τώρα που κάνει ένα γύρο το λεπτό, δεν έχω παρά ένα δευτερόλεπτο για ξεκούραση.
Ανάβω και σβήνω μια φορά κάθε ένα λεπτό!</div>
<div class="story">
- Αυτό είναι πολύ αστείο! Οι μέρες εδώ διαρκούν ένα μόνο λεπτό!</div>
<div class="story">
- Δεν είναι καθόλου αστείο, είπε ο φανοκόρος. Έχει περάσει κιόλας ένας μήνας
από τότε που αρχίσαμε να μιλάμε οι δυο μας.</div>
<div class="story">
- Ένας μήνας;</div>
<div class="story">
- Ναι. Τριάντα λεπτά. Τριάντα μέρες! Καλησπέρα. Κι άναψε ξανά το φανάρι του.</div>
<div class="story">
Ο μικρός πρίγκιπας τον κοίταξε κι ένιωσε αγάπη γι' αυτό το φανοκόρο που ήταν
τόσο πολύ πιστός στην εντολή. Θυμήθηκε τα ηλιοβασιλέματα που άλλοτε παρακολουθούσε,
πηγαίνοντας λίγο πιο πέρα την καρέκλα του. Θέλησε να βοηθήσει το φίλο του:</div>
<div class="story">
- Ξέρεις ... Υπάρχει έχεις τρόπος να ξεκουράζεσαι όταν το θέλεις ...</div>
<div class="story">
- Πάντα το θέλω, απάντησε ο φανοκόρος.</div>
<div class="story">
Γιατί μπορεί να είναι κανείς παράλληλα και δουλευτής και τεμπέλης.</div>
<div class="story">
Ο μικρός πρίγκιπας συνέχισε:</div>
<div class="story">
- Ο πλανήτης σου είναι τόσο μικρός που μπορείς να κάνεις το γύρο του με τρεις
δρασκελιές. Το μόνο που χρειάζεται, είναι να βαδίζεις αργά-αργά, έτσι ώστε να μένεις
πάντα στον ήλιο. Όταν θα θέλεις να ξεκουραστείς, θα βαδίζεις ... κι η μέρα θα διαρκεί
όσες ώρες θέλεις εσύ.</div>
<div class="story">
- Αυτό δεν βλέπω να μου προσφέρει κάποια μεγάλη αλλαγή, είπε ο φανοκόρος. Εκείνο
που πιο πολύ μ' αρέσει εμένα στη ζωή, είναι να κοιμάμαι.</div>
<div class="story">
- Δεν υπάρχει τέτοια πιθανότητα, είπε ο μικρός πρίγκιπας.</div>
<div class="story">
- Δεν υπάρχει τέτοια πιθανότητα, είπε ο φανοκόρος. Καλημέρα</div>
<div class="story">
Κι έσβησε το φανάρι του.</div>
<div class="story">
«Αυτόν εδώ, είπε από μέσα του ο μικρός πρίγκιπας ενώ συνέχιζε για πιο πέρα το
ταξίδι, θα τον περιφρονούσαν όλοι οι άλλοι, ο βασιλιάς, ο ματαιόδοξος, ο μπεκρής
κι ο επιχειρηματίας. Ωστόσο, είναι ο μόνος που δεν μου φαίνεται γελοίος. Ίσως επειδή
ασχολείται και με άλλα πράγματα εκτός από τον εαυτό του».</div>
<div class="story">
Άφησε ένα στεναγμό λύπης και πρόσθεσε:</div>
<div class="story">
- Αυτός είναι ο μόνος που θα μπορούσα να κάνω φίλο μου. Όμως ο πλανήτης του είναι
στ' αλήθεια πολύ μικρός. Δεν υπάρχει χώρος για δυο ...</div>
<div class="story">
Αυτό που ο μικρός πρίγκιπας δεν τολμούσε να ομολογήσει ήταν ότι, πάνω απ' όλα,
λυπόταν πάρα πολύ που δεν μπορούσε να μείνει σε κείνο τον ευλογημένο πλανήτη, με
τα χίλια τετρακόσια σαράντα ηλιοβασιλέματα κάθε εικοσιτέσσερις ώρες.</div>
<div class="story">
</div>
<div class="story">
</div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjirbBpW3rHunp96vzbKLn2M5Z7AJCFs4aeOPkHrISnZtzbMcaCc8mIbYspxmELdKo6PgzecXNt70T_i8l_WVmeiW74h35mz-fvo1Tvf4pFR60bsodN_hgVCdX_N8KnKsU_bGTGf1t9Ozo/s1600/chapter15.gif" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjirbBpW3rHunp96vzbKLn2M5Z7AJCFs4aeOPkHrISnZtzbMcaCc8mIbYspxmELdKo6PgzecXNt70T_i8l_WVmeiW74h35mz-fvo1Tvf4pFR60bsodN_hgVCdX_N8KnKsU_bGTGf1t9Ozo/s1600/chapter15.gif" /></a></div>
<div class="story">
</div>
<div class="story">
</div>
<div class="story">
Ο έκτος πλανήτης ήταν δυο φορές πιο μεγάλος. Σ' αυτόν κατοικούσε ένας ηλικιωμένος
κύριος που έγραφε τεράστια βιβλία.</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhRo5q6nEzW_URidpHGDsbc6qTbmHfzeqPW6Z0jtLLvVM5bk98nw62BDXq9c4aiMAEl_o-xuteYRJqt5gjRpAAtIWY771TwcMlMTyo6yUY5HOM6BbMheKvdCM2AHWhgrHlz0y5mQ47_uOw/s1600/32.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="225" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhRo5q6nEzW_URidpHGDsbc6qTbmHfzeqPW6Z0jtLLvVM5bk98nw62BDXq9c4aiMAEl_o-xuteYRJqt5gjRpAAtIWY771TwcMlMTyo6yUY5HOM6BbMheKvdCM2AHWhgrHlz0y5mQ47_uOw/s320/32.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="story">
- Για κοίτα! Να ένας εξερευνητής! φώναξε μόλις είδε το μικρό πρίγκιπα.</div>
<div class="story">
Ο μικρός πρίγκιπας κάθισε πάνω στο τραπέζι ξεφυσώντας, του είχε κοπεί η ανάσα,
βλέπεις. Είχε ταξιδέψει τόσο πολύ!</div>
<div class="story">
- Από που έρχεσαι; του είπε ο ηλικιωμένος κύριος.</div>
<div class="story">
- Τι είναι αυτό το χοντρό βιβλίο; είπε ο μικρός πρίγκιπας. Τι κάνετε 'δω πέρα;</div>
<div class="story">
- Είμαι γεωγράφος, είπε ο ηλικιωμένος κύριος.</div>
<div class="story">
- Τι είναι ένας γεωγράφος;</div>
<div class="story">
- Είναι ένας σοφός που ξέρει σε ποιο μέρος βρίσκονται οι θάλασσες, τα ποτάμια,
οι πολιτείες, τα βουνά και οι έρημοι.</div>
<div class="story">
- Αυτό είναι πολύ ενδιαφέρον, είπε ο μικρός πρίγκιπας. Να, επιτέλους, ένα πραγματικό
επάγγελμα. Κι έριξε μια ματιά γύρω του, πάνω στον πλανήτη του γεωγράφου. Ποτέ ως
τότε δεν είχε δει ένα τόσο μεγαλόπρεπο πλανήτη.</div>
<div class="story">
- Είναι πολύ όμορφος ο πλανήτης σου. Έχει μήπως ωκεανούς;</div>
<div class="story">
- Δεν μπορώ να το ξέρω απάντησε ο γεωγράφος.</div>
<div class="story">
- Α! (έκανε ο μικρός πρίγκιπας, απογοητευμένος, που διαψεύδονταν οι ελπίδες του).
Υπάρχουν μήπως βουνά;</div>
<div class="story">
- Δεν μπορώ να το ξέρω, είπε πάλι ο γεωγράφος.</div>
<div class="story">
- Πολιτείες, ποτάμια, έρημοι;</div>
<div class="story">
- Ούτε κι αυτό μπορώ να το ξέρω, είπε ο γεωγράφος.</div>
<div class="story">
- Μα είσαστε γεωγράφος!</div>
<div class="story">
- Αυτό είναι σωστό, απάντησε ο γεωγράφος, αλλά δεν είμαι εξερευνητής. Μου λείπουν
ολότελα οι εξερευνητές. Δεν είναι ο γεωγράφος εκείνος που θα μετρήσει τις πολιτείες,
τα ποτάμια, τα βουνά, τις θάλασσες, τους ωκεανούς και τις ερήμους. Ο γεωγράφος είναι
πολύ σημαντικό πρόσωπο για να φέρνει βόλτες χαζεύοντας. Δεν αφήνει ποτέ το γραφείο
του. Μένει εκεί και δέχεται τους εξερευνητές. Τους ρωτάει και παίρνει σημειώσεις
σχετικά με τις αναμνήσεις τους. Κι αν οι σημειώσεις κάποιου από αυτούς του φαίνονται
ενδιαφέρουσες, κάνει μια έρευνα για την ηθική υπόσταση του εξερευνητή.</div>
<div class="story">
- Γιατί αυτό;</div>
<div class="story">
- Γιατί ένας εξερευνητής που θα 'λεγε ψέματα, θα παράσερνε σε καταστροφή τα κείμενα
των βιβλίων της Γεωγραφίας. Το ίδιο κι ένας εξερευνητής που θα 'πινε πολύ.</div>
<div class="story">
- Γιατί αυτό; έκανε ο μικρός πρίγκιπας.</div>
<div class="story">
- Γιατί οι μεθυσμένοι τα βλέπουν όλα διπλά. Σε μια τέτοια περίπτωση, ο γεωγράφος
θα σημείωνε δυο βουνά εκεί όπου δεν υπάρχει παρά μονάχα ένα!</div>
<div class="story">
- Ξέρω κάποιο, είπε ο μικρός πρίγκιπας, που θα 'ταν κακός εξερευνητής.</div>
<div class="story">
- Καθόλου απίθανο. Όταν, λοιπόν, η ηθική υπόσταση του εξερευνητή αποδείχνεται
καλή, κάνομε μια έρευνα αναφορικά με την ανακάλυψή του.</div>
<div class="story">
- Πηγαίνετε να δείτε;</div>
<div class="story">
- Όχι! Αυτό είναι πολύ περίπλοκο. Όμως ζητάμε από τον εξερευνητή να μας προμηθεύσει
αποδείξεις. Όταν, σαν παράδειγμα, πρόκειται για την ανακάλυψη ενός μεγάλου βουνού,
ζητάμε να μας φέρει μεγάλες σε μέγεθος πέτρες.</div>
<div class="story">
Ξαφνικά ο γεωγράφος φάνηκε να συγκινήθηκε.</div>
<div class="story">
- Μα ναι, εσύ, έρχεσαι από μακριά! Είσαι ένας εξερευνητής. Θα μου περιγράψεις
τον πλανήτη σου!</div>
<div class="story">
Και ο γεωγράφος, αφού άνοιξε το χοντρό του κατάστιχο, έξυσε το μολύβι του. Οι
γεωγράφοι γράφουν πρώτα με μολύβι τις αφηγήσεις των εξερευνητών και περιμένουν να
τους φέρουν τις αποδείξεις για να τις γράψουν με μελάνι.</div>
<div class="story">
- Λοιπόν; ρώτησε ο γεωγράφος.</div>
<div class="story">
- Ω! Ο δικός μου ο πλανήτης, είπε ο μικρός πρίγκιπας, δεν έχει και πολύ μεγάλο
ενδιαφέρον, είναι πολύ μικρός. Έχω τρία ηφαίστεια. Δυο ηφαίστεια σε ενέργεια και
ένα ηφαίστειο σβησμένο. Ωστόσο, ποτέ δεν ξέρει κανείς!</div>
<div class="story">
- Ποτέ δεν ξέρει κανείς! είπε ο γεωγράφος.</div>
<div class="story">
- Έχω κι ένα λουλούδι.</div>
<div class="story">
- Δεν σημειώνομε τα λουλούδια, είπε ο γεωγράφος.</div>
<div class="story">
- Γιατί αυτό; Το λουλούδι είναι το πιο όμορφο!</div>
<div class="story">
- Γιατί τα λουλούδια είναι εφήμερα.</div>
<div class="story">
- Τι σημαίνει «εφήμερα»;</div>
<div class="story">
- Τα βιβλία της Γεωγραφίας, απάντησε ο γεωγράφος, είναι τα πιο πολύτιμα απ' όλα
τα βιβλία. Η μόδα τους δεν περνάει ποτέ. Πάρα πολύ σπάνια ένα βουνό αλλάζει θέση.
Είναι κάτι πολύ σπάνιο να στερέψει ένας ωκεανός. Εμάς δεν μας απασχολούν παρά μονάχα
τα αιώνια πράγματα.</div>
<div class="story">
- Όμως τα σβησμένα ηφαίστεια μπορεί να ξαναγίνουν ενεργά, τον έκοψε ο μικρός
πρίγκιπας. Τι πάει να πει «εφήμερα»;</div>
<div class="story">
- Πως τα ηφαίστεια, σε ενέργεια ή σβησμένα, για μας τους άλλους είναι το ίδιο,
είπε ο γεωγράφος. Εκείνο που έχει σημασία για μας, είναι το βουνό. Αυτό δεν αλλάζει.</div>
<div class="story">
- Μα τι πάει να πει «εφήμερο»; ρώτησε πάλι ο μικρός πρίγκιπας που, σ' όλη του
τη ζωή, ποτέ δεν υποχωρούσε αν δεν έπαιρνε απάντηση σε κάθε του ερώτηση.</div>
<div class="story">
- Αυτό σημαίνει «εκείνο που απειλείται από εξαφάνιση σε σύντομο χρονικό διάστημα».</div>
<div class="story">
- Το λουλούδι μου κινδυνεύει από εξαφάνιση σε σύντομο χρονικό διάστημα;</div>
<div class="story">
- Και βέβαια.</div>
<div class="story">
«Το λουλούδι μου είναι εφήμερο», συλλογίστηκε ο μικρός πρίγκιπας, και κείνο δεν
έχει παρά τέσσερα αγκάθια για να υπερασπιστεί τον εαυτό του ενάντια στον κόσμο!
Κι εγώ το άφησα ολομόναχο σπίτι μου!</div>
<div class="story">
Για πρώτη φορά ένιωθε κάπως να μετανιώνει. Όμως, ξαναβρήκε το κουράγιο του:</div>
<div class="story">
- Σε ποιο πλανήτη με συμβουλεύετε να πάω;</div>
<div class="story">
- Τον πλανήτη Γη, του απάντησε ο γεωγράφος. Έχει αρκετά καλή φήμη.</div>
<div class="story">
Κι ο μικρός πρίγκιπας έφυγε, με τη σκέψη του πάντα στο λουλούδι του.</div>
<div class="story">
</div>
<div class="story">
</div>
<div class="story">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjD5uNDAi59_i5PKhis33kRcf7wLqEBOvSzSW-E0twCuUlkQgJpjrnyujVXZhw_SgWiT3Ry3-qKdiylhtjj-DnkUwpG9gJpRUWHVo9jHfit3487udVyXrWGY8sgeEbxXONeim5NtsJWwVU/s1600/chapter16.gif" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjD5uNDAi59_i5PKhis33kRcf7wLqEBOvSzSW-E0twCuUlkQgJpjrnyujVXZhw_SgWiT3Ry3-qKdiylhtjj-DnkUwpG9gJpRUWHVo9jHfit3487udVyXrWGY8sgeEbxXONeim5NtsJWwVU/s1600/chapter16.gif" /></a></div>
<div class="story">
</div>
<div class="story">
Ο έβδομος πλανήτης ήταν λοιπόν η Γη.</div>
<div class="story">
Η Γη δεν είναι ένας οποιοσδήποτε πλανήτης. Έχει εκατόν έντεκα βασιλιάδες (χωρίς,
βέβαια, να ξεχνάμε τους νέγρους βασιλιάδες), εφτά χιλιάδες γεωγράφους, εννιακόσιες
χιλιάδες επιχειρηματίες, εφτάμισυ εκατομμύρια μπεκρήδες, τριακόσια έντεκα εκατομμύρια
ματαιόδοξους, μ' άλλα λόγια περίπου τέσσερα δισεκατομμύρια μεγάλους.</div>
<div class="story">
Για να σας δώσω μια ιδέα σχετικά με τις διαστάσεις της Γης, θα πρέπει να σας
πω ότι πριν από την ανακάλυψη του ηλεκτρισμού, έπρεπε να υπάρχει στην επιφάνειά
των έξη συνολικά ηπείρων της μια αληθινή στρατιά από τετρακόσιες εξηνταδυό χιλιάδες
πεντακόσιους έντεκα φανοκόρους.</div>
<div class="story">
Αν έβλεπε κανείς από μια κάπως μακρινή απόσταση, το θέαμα θα ήταν σίγουρα υπέροχο.
Οι κινήσεις της στρατιάς εκείνης ήταν κανονισμένες όπως και οι κινήσεις ενός μπαλέτου
Όπερας. Στην αρχή ερχόταν η σειρά των φανοκόρων της Νέας Ζηλανδίας και της Αυστραλίας.
Έπειτα, αφού πια είχαν ανάψει τα φανάρια τους, έφευγαν για να πάνε να κοιμηθούν.
Τότε με τη σειρά τους έρχονταν να μπούνε στη σκηνή οι φανοκόροι της Κίνας και της
Σιβηρίας. Ύστερα κι αυτοί χάνονταν σαν από μαγεία πίσω από τα ριντό, στα παρασκήνια.</div>
<div class="story">
Τότε ερχόταν η σειρά των φανοκόρων της Αφρικής και της Ευρώπης.</div>
<div class="story">
Στη συνέχεια, οι φανοκόροι της Νότιας Αμερικής, που κι εκείνους τους διαδέχονταν
οι συνάδελφοι τους της Βόρειας Αμερικής. Και ποτέ δεν έκαναν λάθος σχετικά με ποια
σειρά έπρεπε να μπουν στη σκηνή. Θα 'ταν ένα θέαμα μεγαλειώδες.</div>
<div class="story">
Μονάχα ο φανοκόρος του Βόρειου Πόλου κι ο μοναδικός συνάδελφός του στο Νότιο,
περνούσαν τεμπέλικα τη ζωή τους, δουλεύοντας, όλες κι όλες, δυο φορές το χρόνο.</div>
<div class="story">
</div>
<div class="story">
</div>
<div class="story">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgVEu1w5xoHL6jmvO4EnQiGfYE4h10r-rBalKKzB3AzJhpNfrV9ZeclYarGDlw1LnPuebWZT4MApk-bZum9_o8Pa5nH20PZI2qInib6accxQzs0BNNiRL1namPw0Qu1bPHG8kJF-bI9VX4/s1600/chapter17.gif" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgVEu1w5xoHL6jmvO4EnQiGfYE4h10r-rBalKKzB3AzJhpNfrV9ZeclYarGDlw1LnPuebWZT4MApk-bZum9_o8Pa5nH20PZI2qInib6accxQzs0BNNiRL1namPw0Qu1bPHG8kJF-bI9VX4/s1600/chapter17.gif" /></a></div>
<br />
<div class="story">
</div>
<div class="story">
Όταν θέλει κανείς να κάνει πνεύμα, τραβάει και κανένα ψεματάκι. Ποτέ δεν ήμουν
πολύ τίμιος μιλώντας σας για τους φανοκόρους. Μάλιστα, κινδυνεύω να δώσω λαθεμένη
ιδέα για τον πλανήτη μας σε κείνους που δεν τον ξέρουν. Οι άνθρωποι πιάνουν πολύ
λίγο χώρο πάνω στη Γη. Αν τα τέσσερα περίπου δισεκατομμύρια που την κατοικούν στέκονταν
όρθια και κάπως στριμωγμένοι μεταξύ τους, όπως όταν γίνεται ένα μήτιγκ, μια εμπορική
συνάθροιση, θα χωρούσαν άνετα πάνω σε μια δημόσια πλατεία με σαράντα μίλια μάκρος
κι άλλα τόσα πλάτος. Θα μπορούσε κανείς να στοιβάξει όλα τα μέλη της ανθρωπότητας
πάνω σ' ένα από τα πιο μικρά νησάκια του Ειρηνικού Ωκεανού.</div>
<div class="story">
Οι μεγάλοι, σίγουρα δεν θα σας πιστέψουν. Αυτοί φαντάζονται ότι πιάνουν πολύ
τόπο. Βλέπουν τους εαυτούς τους πολύ σημαντικούς, όπως και τα μπαομπάμπ. Συμβουλέψτε
τους, λοιπόν, να κάνουν τον λογαριασμό. Εκείνοι λατρεύουν τους αριθμούς: αυτό θα
τους αρέσει. Όμως, μη χάνετε τον καιρό σας με τιμωρίες σαν κι αυτές που βάζουν οι
δάσκαλοι στους μαθητές. Σε τίποτε δεν ωφελούν. Πρέπει να μου έχετε εμπιστοσύνη.</div>
<div class="story">
Φτάνοντας στη Γη, ο μικρός πρίγκιπας ξαφνιάστηκε καθώς δεν είδε κανένα. Μάλιστα
φοβήθηκε πως είχε κάνει λάθος σχετικά με τον πλανήτη, όταν κάτι σαν βραχιόλι, μέσα
στην άμμο, σάλεψε χρωματισμένο από τις αχτίδες του φεγγαριού.</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi6VQwbeDQxgJdL3OrDLsIaxClvcd8RChuoMI7EmmnMgw8wyT2gGpKKYz12lEcXKTbnUosrBLVJ4q4F1P3NJtjRTQ2odDj5ZZz_RRhQeyaQNrusfRX5kKfOTI5Huo0ZrdCMfP1WJZq2jz8/s1600/17+cap.gif" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi6VQwbeDQxgJdL3OrDLsIaxClvcd8RChuoMI7EmmnMgw8wyT2gGpKKYz12lEcXKTbnUosrBLVJ4q4F1P3NJtjRTQ2odDj5ZZz_RRhQeyaQNrusfRX5kKfOTI5Huo0ZrdCMfP1WJZq2jz8/s1600/17+cap.gif" /></a></div>
<div class="story">
<!--[if gte mso 9]><xml>
<w:WordDocument>
<w:View>Normal</w:View>
<w:Zoom>0</w:Zoom>
<w:TrackMoves/>
<w:TrackFormatting/>
<w:PunctuationKerning/>
<w:ValidateAgainstSchemas/>
<w:SaveIfXMLInvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid>
<w:IgnoreMixedContent>false</w:IgnoreMixedContent>
<w:AlwaysShowPlaceholderText>false</w:AlwaysShowPlaceholderText>
<w:DoNotPromoteQF/>
<w:LidThemeOther>EL</w:LidThemeOther>
<w:LidThemeAsian>X-NONE</w:LidThemeAsian>
<w:LidThemeComplexScript>X-NONE</w:LidThemeComplexScript>
<w:Compatibility>
<w:BreakWrappedTables/>
<w:SnapToGridInCell/>
<w:WrapTextWithPunct/>
<w:UseAsianBreakRules/>
<w:DontGrowAutofit/>
<w:SplitPgBreakAndParaMark/>
<w:DontVertAlignCellWithSp/>
<w:DontBreakConstrainedForcedTables/>
<w:DontVertAlignInTxbx/>
<w:Word11KerningPairs/>
<w:CachedColBalance/>
</w:Compatibility>
<w:BrowserLevel>MicrosoftInternetExplorer4</w:BrowserLevel>
<m:mathPr>
<m:mathFont m:val="Cambria Math"/>
<m:brkBin m:val="before"/>
<m:brkBinSub m:val="--"/>
<m:smallFrac m:val="off"/>
<m:dispDef/>
<m:lMargin m:val="0"/>
<m:rMargin m:val="0"/>
<m:defJc m:val="centerGroup"/>
<m:wrapIndent m:val="1440"/>
<m:intLim m:val="subSup"/>
<m:naryLim m:val="undOvr"/>
</m:mathPr></w:WordDocument>
</xml><![endif]-->-«Καλησπέρα» είπε στην τύχη ο μικρός πρίγκιπας.</div>
<div class="story">
-«Καλησπέρα» είπε το φίδι, </div>
<div class="story">
-«Σε ποιον πλανήτη έφτασα;» ρώτησε ο μικρός πρίγκιπας.</div>
<div class="story">
-«Στη Γη, στην Αφρική» απάντησε το φίδι.</div>
<div class="story">
-«Α!... Ώστε δεν υπάρχει κανένας πάνω στη Γη;» </div>
<div class="story">
-«Εδώ είναι έρημος. Στην έρημο δεν υπάρχει κανείς. Η Γη είναι μεγάλη» είπε το φίδι.</div>
<div class="story">
Ο μικρός πρίγκιπας κάθισε σε μια πέτρα και σήκωσε το βλέμμα του στον ουρανό.</div>
<div class="story">
-«Αναρωτιέμαι» είπε,«μήπως τα αστέρια λάμπουν μόνο και μόνο για να μπορέσει μια μέρα ο καθένας να ξαναβρεί το δικό του.Κοίτα τον πλανήτη μου. Είναι ακριβώς από πάνω μας...Τι μακριά όμως που είναι!» </div>
<div class="story">
-«Ωραίος είναι» είπε το φίδι.«Τι ήρθες να κάνεις εδώ;» </div>
<div class="story">
-«Έχω προβλήματα μ' ένα λουλούδι» είπε ο μικρός πρίγκιπας.</div>
<div class="story">
-«Α!» έκανε το φίδι.Και σώπασαν.</div>
<div class="story">
-«Πού είναι οι άνθρωποι;» ρώτησε κάποια στιγμή ο μικρός πρίγκιπας. «Νιώθεις μοναξιά στην έρημο...» </div>
<div class="story">
-«Μοναξιά νιώθεις και ανάμεσα στους ανθρώπους» είπε το φίδι. Ο μικρός πρίγκιπας το κοίταξε κάμποσο. </div>
<div class="story">
-«Είσαι περίεργο ζώο» του είπε στο τέλος, «λεπτό σαν δάχτυλο...»</div>
<div class="story">
-«Είμαι όμως δυνατότερο κι από το δάχτυλο ενός βασιλιά» είπε το φίδι<!--[if gte mso 9]><xml>
<w:LatentStyles DefLockedState="false" DefUnhideWhenUsed="true"
DefSemiHidden="true" DefQFormat="false" DefPriority="99"
LatentStyleCount="267">
<w:LsdException Locked="false" Priority="0" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Normal"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="heading 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 7"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 8"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 9"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 7"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 8"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 9"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="35" QFormat="true" Name="caption"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="10" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Title"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="1" Name="Default Paragraph Font"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="11" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtitle"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="22" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Strong"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="20" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="59" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Table Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Placeholder Text"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="1" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="No Spacing"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Revision"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="34" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="List Paragraph"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="29" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Quote"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="30" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Quote"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="19" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtle Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="21" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="31" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtle Reference"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="32" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Reference"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="33" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Book Title"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="37" Name="Bibliography"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" QFormat="true" Name="TOC Heading"/>
</w:LatentStyles>
</xml><![endif]--><!--[if gte mso 10]>
<style>
/* Style Definitions */
table.MsoNormalTable
{mso-style-name:"Κανονικός πίνακας";
mso-tstyle-rowband-size:0;
mso-tstyle-colband-size:0;
mso-style-noshow:yes;
mso-style-priority:99;
mso-style-qformat:yes;
mso-style-parent:"";
mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt;
mso-para-margin-top:0cm;
mso-para-margin-right:0cm;
mso-para-margin-bottom:10.0pt;
mso-para-margin-left:0cm;
line-height:115%;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:11.0pt;
font-family:"Calibri","sans-serif";
mso-ascii-font-family:Calibri;
mso-ascii-theme-font:minor-latin;
mso-fareast-font-family:"Times New Roman";
mso-fareast-theme-font:minor-fareast;
mso-hansi-font-family:Calibri;
mso-hansi-theme-font:minor-latin;}
</style>
<![endif]--> </div>
<div class="story">
Ο μικρός πρίγκιπας φάνηκε να χαμογελά:</div>
<div class="story">
- Δεν είσαι και τόσο δυνατό... δεν έχεις μήτε πόδια... μάλιστα, ούτε να ταξιδέψεις
δεν μπορείς ...</div>
<div class="story">
- Μπορώ να σε μεταφέρω πιο μακριά απ' όσο μπορεί να σε μεταφέρει ένα καράβι,
είπε το φίδι.</div>
<div class="story">
Κουλουριάστηκε γύρω από τον αστράγαλο του μικρού πρίγκιπα, σαν ένα χρυσό βραχιόλι.</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEigtjgLmeT4PV3b-UxZEVdnh6BvxhtkCFGiPEVvX7y-czrhYBB8lbD9UIWux3WO9v-kbRuzeTXjpH7QU9OSuOt3623GDgjTLGMFTmszugFw2OVYv5pgtSOCw-GUm-dSXERVP-YcQdmAQjU/s1600/34.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEigtjgLmeT4PV3b-UxZEVdnh6BvxhtkCFGiPEVvX7y-czrhYBB8lbD9UIWux3WO9v-kbRuzeTXjpH7QU9OSuOt3623GDgjTLGMFTmszugFw2OVYv5pgtSOCw-GUm-dSXERVP-YcQdmAQjU/s320/34.jpg" width="232" /></a></div>
<div class="story">
- Αυτόν που αγγίζω, μπορώ να τον μεταφέρω εκεί που βρισκόταν πριν, συμπλήρωσε,
αλλά εσύ είσαι αγνός κι έρχεσαι από ένα πλανήτη ...</div>
<div class="story">
Ο μικρός πρίγκιπες δεν απάντησε.</div>
<div class="story">
- Νιώθω λύπη για σένα, είσαι τόσο λεπτούλικο, πάνω σε τούτη τη γρανιτένια Γη.
Μπορώ να σε βοηθήσω μια μέρα αν νοσταλγήσεις τον πλανήτη σου. Μπορώ ...</div>
<div class="story">
- Ω! κατάλαβα και πολύ καλά μάλιστα, έκανε ο μικρός πρίγκιπας. Μα γιατί μιλάς
πάντα με αινίγματα;</div>
<div class="story">
- Τα λύνω όλα, είπε το φίδι. Και σώπασαν.</div>
<div class="story">
</div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiFxxSxVI0h7hMeXAdX7TG-wFla4uJQDIJBCwCCoxS84pvK3ydbujN14DDwZ2P-uJLgk4aRY7zb1AOF-9nyddxW39ivwjBKe5N6TwBuC3qUtNyDQL1nqYwDmvecrgATSg8uMSNwTruyKZI/s1600/chapter18.gif" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiFxxSxVI0h7hMeXAdX7TG-wFla4uJQDIJBCwCCoxS84pvK3ydbujN14DDwZ2P-uJLgk4aRY7zb1AOF-9nyddxW39ivwjBKe5N6TwBuC3qUtNyDQL1nqYwDmvecrgATSg8uMSNwTruyKZI/s1600/chapter18.gif" /></a></div>
<div class="story">
<br /></div>
<div class="story">
Ο μικρός πρίγκιπας διέσχισε την έρημο χωρίς να συναντήσει τίποτ' άλλο εκτός από
ένα λουλούδι. Ένα λουλούδι με τρία πέταλα, ένα λουλούδι ολότελα ασήμαντο...</div>
<div class="story">
- Καλημέρα! είπε ο μικρός πρίγκιπας.</div>
<div class="story">
- Καλημέρα, είπε το λουλούδι.</div>
<div class="story">
- Που είναι οι άνθρωποι; ρώτησε ευγενικά ο μικρός πρίγκιπας.</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhGCvjTpJjBOHi0avK0YTkoiZ167tDgulRUnptcgTLZ2xs1bb6nFYnobejrMkp21LBES_i4XTPHigTdLTV3WjvLNIS55tV6PpbwsdKjPjcwMxm5eCch1SLSx6y-KFZrcIiscpIP_iGeeVw/s1600/35.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="194" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhGCvjTpJjBOHi0avK0YTkoiZ167tDgulRUnptcgTLZ2xs1bb6nFYnobejrMkp21LBES_i4XTPHigTdLTV3WjvLNIS55tV6PpbwsdKjPjcwMxm5eCch1SLSx6y-KFZrcIiscpIP_iGeeVw/s320/35.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="story">
Κάποια μέρα, το λουλούδι είχε δει να περνά ένα καραβάνι:</div>
<div class="story">
- Οι άνθρωποι; Πιστεύω πως υπάρχουν απ' αυτούς έξι ή εφτά. Τους είχα δει πριν
από χρόνια. Αλλά ποτέ δεν ξέρει κανείς που να τους βρει. Ο άνεμος τους πηγαίνει
πέρα-δώθε. Τους λείπουν οι ρίζες κι αυτό πολύ τους ενοχλεί.</div>
<div class="story">
- Γεια σου, έκανε ο μικρός πρίγκιπας.</div>
<div class="story">
- Γεια σου, είπε το λουλούδι.</div>
<div class="story">
</div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiLEFNoY8pBEXV3UkweFYeUqZySWNrpSzwTPEJ_fV0NsXF7ncwhNL4bX8JcJoAl5Zayp0Z2xZykstiFHFGIoeqKM9RX6Q56DND67Nuskrqz-YwMebA3mhBZHWoEQi4q56y7xYFP9rvD2gs/s1600/chapter19.gif" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiLEFNoY8pBEXV3UkweFYeUqZySWNrpSzwTPEJ_fV0NsXF7ncwhNL4bX8JcJoAl5Zayp0Z2xZykstiFHFGIoeqKM9RX6Q56DND67Nuskrqz-YwMebA3mhBZHWoEQi4q56y7xYFP9rvD2gs/s1600/chapter19.gif" /></a></div>
<div class="story">
<br /></div>
<div class="story">
Ο μικρός πρίγκιπας σκαρφάλωσε σ' ένα ψηλό βουνό. Τα μοναδικά βουνά που είχε δει
στη ζωή του, ήταν τα τρία ηφαίστεια του πλανήτη του που του έφταναν μέχρι τα γόνατα.
Και το σβησμένο ηφαίστειο, το χρησιμοποιούσε σαν σκαμνί. «Από ένα τόσο ψηλό βουνό
σαν αυτό, σκεφτόταν, σίγουρα θα δω ξαφνικά όλο τον πλανήτη κι όλους τους ανθρώπους
...» Όμως, το μόνο που αντίκρισε ήταν οι ίδιες με βελόνες μυτερές κορφές των βράχων.</div>
<div class="story">
- Καλημέρα! είπε, έτσι ολότελα στην τύχη.</div>
<div class="story">
- Καλημέρα ... Καλημέρα ... Καλημέρα.. απάντησε η ηχώ.</div>
<div class="story">
- Ποιοι είσαστε; είπε ο μικρός πρίγκιπας.</div>
<div class="story">
- Ποιοι είσαστε ... ποιοι είσαστε ... ποιοι είσαστε ... απάντησε η ηχώ.</div>
<div class="story">
- Σας θέλω φίλους μου, είμαι μόνος, είπε</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEisiS3Ynhb3i3mAHIpvBquhFN14KpMAY31CQ5MgGB4fUAArYw3R_xeMXffpc3PlsE1SPPbfi7bhtt5_x_YLH-vW_mQ7li-SbKcaqDsCHDBg-FAw-G-UquJ89KTswJ8ESAo33x8trMBDl9Q/s1600/19+cap.gif" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEisiS3Ynhb3i3mAHIpvBquhFN14KpMAY31CQ5MgGB4fUAArYw3R_xeMXffpc3PlsE1SPPbfi7bhtt5_x_YLH-vW_mQ7li-SbKcaqDsCHDBg-FAw-G-UquJ89KTswJ8ESAo33x8trMBDl9Q/s1600/19+cap.gif" /></a></div>
<div class="story">
- Είμαι μόνος ... είμαι μόνος ... απάντησε η ηχώ. «Παράξενος πλανήτης! σκέφτηκε.
Είναι ολότελα ξερός, όλο μυτερές κορφές και παντού αλάτια. Όσο για τους ανθρώπους
δεν έχουν καθόλου φαντασία. Ότι τους λες, σου το ξαναλένε ... Στον πλανήτη μου είχα
ένα λουλούδι: εκείνο μου μιλούσε πάντα πρώτο ...»</div>
<div class="story">
</div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgUO63bIs22FwwGmurmZCJCQebsd_FFcl3TQEAyFBo1Jw3Os2rZO6JjKkx17CxukDDIgDHdDTjSge56t5ZddIowA99ecLSkAH2iPNEzCa6YCeElwwbPaGN89ksxFK7PF4iJh_krEo8E-XE/s1600/chapter20.gif" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgUO63bIs22FwwGmurmZCJCQebsd_FFcl3TQEAyFBo1Jw3Os2rZO6JjKkx17CxukDDIgDHdDTjSge56t5ZddIowA99ecLSkAH2iPNEzCa6YCeElwwbPaGN89ksxFK7PF4iJh_krEo8E-XE/s1600/chapter20.gif" /></a></div>
<div class="story">
<br /></div>
<div class="story">
Αφού περπάτησε για πολλές ώρες ανάμεσα από σωρούς άμμου, βράχους και χιόνια,
ανακάλυψε επιτέλους ένα δρόμο. Κι όλοι οι δρόμοι σε οδηγούν στους ανθρώπους.</div>
<div class="story">
- Καλημέρα, είπε.</div>
<div class="story">
Ήταν ένας κήπος γεμάτος ανθισμένα τριαντάφυλλα.</div>
<div class="story">
- Καλημέρα, είπαν τα τριαντάφυλλα.</div>
<div class="story">
Ο μικρός πρίγκιπας τα κοίταξε. Όλα έμοιαζαν με το δικό του λουλούδι.</div>
<div class="story">
- Τι είσαστε εσείς ; τα ρώτησε κατάπληκτος.</div>
<div class="story">
- Είμαστε τριαντάφυλλα, είπαν.</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgbI4JsbmW3PkgIo5XZC3rJiYt3DJlUUyVIv7Rz1ra_KxyHYqqbGZhmea4VHiLWD05i22imNC3RXP9Gcs8INlujJmsBMYrxf43VbiMFOJCJAAPjY8LVjEqf_WMdjVSLtMS6XyHj5nfmQvk/s1600/37.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="190" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgbI4JsbmW3PkgIo5XZC3rJiYt3DJlUUyVIv7Rz1ra_KxyHYqqbGZhmea4VHiLWD05i22imNC3RXP9Gcs8INlujJmsBMYrxf43VbiMFOJCJAAPjY8LVjEqf_WMdjVSLtMS6XyHj5nfmQvk/s320/37.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="story">
- Α! έκανε ο μικρός πρίγκιπας.</div>
<div class="story">
Κι ένιωσε πολύ δυστυχισμένος. Το λουλούδι του είχε πει ότι ήταν το μοναδικό σ'
όλον τον κόσμο από το είδος του. Και να τώρα που βρίσκονταν μπροστά του πέντε χιλιάδες,
όλα τα ίδια, μέσα σ' ένα μόνο κήπο!</div>
<div class="story">
«Πολύ θα στενοχωρηθεί, σκέφτηκε, αν τα έβλεπε όλ' αυτά ... θα το 'πιανε φοβερός
βήχας και θα 'κανε σαν να 'ταν να πεθάνει για να γλιτώσει από τη γελοιοποίηση. Κι
εγώ ια 'μαι αναγκασμένος να κάνω πως τάχα το περιποιούμαι γιατί, αν δεν το κάνω,
για να με ταπεινώσει κι εμένα, θ' άφηνε τον εαυτό της να πεθάνει στ' αλήθεια...»</div>
<div class="story">
Ύστερα, σκέφτηκε πάλι: «Πίστευα πως ήμουν πλούσιος επειδή είχα ένα μοναδικό σ'
όλο τον κόσμο λουλούδι, ενώ δεν είχα παρά ένα συνηθισμένο τριαντάφυλλο. Αυτό και
τα τρία μου ηφαίστεια που μου φτάνουν μέχρι τα γόνατα και που από αυτά το ένα, ίσως,
είναι σβησμένο για πάντα, το δίχως άλλο δεν με κάνουν μεγάλο πρίγκιπα ... Και, ξαπλωμένος
πάνω στο χορτάρι, έκλαψε».</div>
<div class="story">
</div>
<div class="story">
</div>
<div class="story">
</div>
<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjISpm6pEx5GPqUjyRRUqZVaxv31dU3cMwXL7pZAjRROOCXh3pfTJNrkxHyjHzm8cOx5Zvt6RtHn_zuifAeqwaW8fi8Lb-ywJnYCPMabXrYSYZ1GXi-1xa5HpaaJ6CNkYoYy9ryxTqklqs/s1600/chapter21.gif" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjISpm6pEx5GPqUjyRRUqZVaxv31dU3cMwXL7pZAjRROOCXh3pfTJNrkxHyjHzm8cOx5Zvt6RtHn_zuifAeqwaW8fi8Lb-ywJnYCPMabXrYSYZ1GXi-1xa5HpaaJ6CNkYoYy9ryxTqklqs/s1600/chapter21.gif" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhA7H3O3_4QiVPMkuTgcCVothIhQtROlR7AbFPTwNhl5jiGJEkQA4-0cLiT2zNenaBbQKNDIVofIqAeINblD0PL3u-ZZqvfwdL0r7hf06cxUT0xnWQijI76ttIhq8Rwf0lIakwl-jBo-IQ/s1600/40.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhA7H3O3_4QiVPMkuTgcCVothIhQtROlR7AbFPTwNhl5jiGJEkQA4-0cLiT2zNenaBbQKNDIVofIqAeINblD0PL3u-ZZqvfwdL0r7hf06cxUT0xnWQijI76ttIhq8Rwf0lIakwl-jBo-IQ/s1600/40.jpg" /></a></div>
<div class="story">
</div>
<div class="story">
Τότε ήταν που παρουσιάστηκε η αλεπού:</div>
<div class="story">
- Καλημέρα, είπε η αλεπού.</div>
<div class="story">
- Καλημέρα, απάντησε ευγενικά ο μικρός πρίγκιπας, που γύρισε προς το μέρος απ'
όπου ακουγόταν η φωνή, μα δεν είδε τίποτε.</div>
<div class="story">
- Εδώ είμαι, είπε η φωνή, κάτω από τη μηλιά ...</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgHgB7kvzKGIH60b-omKBrGsQmwPCWtN678EehCmmieZ9MVO0w9C8juYGNokTNZUqYiXNxjh93_qkqdn5dNDbE1VBy_kkaEax7yISw1Ro96JoydM0oMdfCgmZPIPtTJj2zPGhT-abts6q8/s1600/41.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgHgB7kvzKGIH60b-omKBrGsQmwPCWtN678EehCmmieZ9MVO0w9C8juYGNokTNZUqYiXNxjh93_qkqdn5dNDbE1VBy_kkaEax7yISw1Ro96JoydM0oMdfCgmZPIPtTJj2zPGhT-abts6q8/s320/41.jpg" width="306" /></a> </div>
<div class="story">
- Ποια είσαι συ; είπε ο μικρός πρίγκιπας. Είσαι πολύ όμορφη ...</div>
<div class="story">
- Είμαι μια αλεπού, είπε η αλεπού.</div>
<div class="story">
- Έλα να παίξεις μαζί μου, της πρότεινε ο μικρός πρίγκιπας. Είμαι τόσο λυπημένος
...</div>
<div class="story">
- Δεν μπορώ να παίξω μαζί σου, είπε η αλεπού, δεν είμαι εξημερωμένη.</div>
<div class="story">
- Α! συγνώμη, έκανε ο μικρός πρίγκιπας. Μα, αφού σκέφτηκε λίγο, πρόσθεσε:</div>
<div class="story">
- Τι πάει να πει «εξημερωμένη»;</div>
<div class="story">
- Δεν θα είσαι από 'δω, είπε η αλεπού, τι ψάχνεις να βρεις;</div>
<div class="story">
- Ψάχνω να βρω τους ανθρώπους, είπε ο μικρός πρίγκιπας. Τι σημαίνει εξημερωμένη;</div>
<div class="story">
- Οι άνθρωποι, είπε η αλεπού, έχουν τουφέκια και κυνηγούν. </div>
<div class="story">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEioFmAnzSlJMRbiRR2r3sEzjc80c-9-nIQdCcXfHxOWZtdOtOoFgQXiLs1mD3wnDR0x0o5RTh6Et8uHPJxY7dURdwXysUQVs2pjoYNT5ogaXAHVFqj-ICSmSRz3iUehcK_DK0nVdVCshZk/s1600/21+cap+1.gif" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEioFmAnzSlJMRbiRR2r3sEzjc80c-9-nIQdCcXfHxOWZtdOtOoFgQXiLs1mD3wnDR0x0o5RTh6Et8uHPJxY7dURdwXysUQVs2pjoYNT5ogaXAHVFqj-ICSmSRz3iUehcK_DK0nVdVCshZk/s1600/21+cap+1.gif" /></a></div>
<div class="story">
Αυτό είναι πολύ ενοχλητικό.
Ακόμη ανατρέφουν κότες. Είναι το μόνο που τους ενδιαφέρει. Μήπως ψάχνεις για κότες;</div>
<div class="story">
- Όχι, είπε ο μικρός πρίγκιπας, ψάχνω για φίλους. Τι σημαίνει «εξημερώνω»;</div>
<div class="story">
- Είναι κάτι ξεχασμένο για τα καλά, τώρα πια, είπε η αλεπού. Αυτό σημαίνει «δημιουργώ
δεσμούς».</div>
<div class="story">
- Δημιουργώ δεσμούς;</div>
<div class="story">
- Ναι, βέβαια, είπε η αλεπού. Για μένα εσύ δεν είσαι ακόμη παρά ένα αγοράκι όμοιο
με εκατό χιλιάδες άλλα μικρά αγόρια. Και δεν έχω την ανάγκη σου. Κι εσύ το ίδιο
δεν έχεις την ανάγκη μου. Για σένα, δεν είμαι παρά μια αλεπού όμοια με εκατό χιλιάδες
άλλες αλεπούδες. Μα, αν εσύ με εξημερώσεις, θα 'χουμε ανάγκη ο ένας τον άλλο. Θα
'σαι για μένα μοναδικός στον κόσμο. Θα 'μαι για σένα μοναδική στον κόσμο...</div>
<div class="story">
- Αρχίζω να καταλαβαίνω, είπε ο μικρός πρίγκιπας. Υπάρχει ένα λουλούδι... νομίζω
πως μ' έχει εξημερώσει...</div>
<div class="story">
- Καθόλου απίθανο, είπε η αλεπού. Πάνω στη Γη βλέπει κανείς κάθε λογής πράματα
...</div>
<div class="story">
- Ω! Αυτό δεν έγινε στη Γη, είπε ο μικρός πρίγκιπας. Η αλεπού φάνηκε να ενδιαφέρεται
πολύ.</div>
<div class="story">
- Σ' ένα άλλο πλανήτη;</div>
<div class="story">
-Ναι.</div>
<div class="story">
- Υπάρχουν κυνηγοί σε κείνο εκεί τον πλανήτη;</div>
<div class="story">
- Όχι.</div>
<div class="story">
- Αυτό είναι πολύ ενδιαφέρον! Και κότες;</div>
<div class="story">
- Όχι.</div>
<div class="story">
- Τίποτε δεν είναι τέλειο, αναστέναξε η αλεπού. Όμως, η αλεπού ξαναγύρισε στην
ιδέα της:</div>
<div class="story">
- Η ζωή μου είναι μονότονη. Κυνηγώ κότες, οι άνθρωποι κυνηγούν εμένα. Όλες οι
κότες μοιάζουν μεταξύ τους κι όλοι άνθρωποι μοιάζουν το ίδιο. Λοιπόν, κι εγώ κάπως
βαριέμαι. Όμως, αν με εξημερώσεις, η ζωή μου θα μοιάζει σαν να την πλημμύρισε ο
ήλιος. Θα γνωρίσω ένα θόρυβο από βήματα διαφορετικά απ' όλα τ' άλλα. Τα άλλα βήματα
με κάνουν να καταχωνιάζομαι μέσα στη γη. Το δικό σου θα με φωνάζει να βγω έξω από
την τρύπα μου, σαν να 'ναι μια μουσική. Κι ύστερα, κοίταξε! Βλέπεις εκεί κάτω τα
σταροχώραφα; Εγώ δεν τρώω ψωμί. Για μένα, το σιτάρι δεν χρησιμεύει σε τίποτε. Κι
αυτό είναι θλιβερό! Μα εσύ έχεις χρυσαφένια μαλλιά. Θα 'ναι υπέροχα όταν θα μ' έχεις
εξημερώσει! Το στάρι που είναι χρυσαφένιο, εσένα θα μου θυμίζει. Και θ' αγαπώ το
θόρυβο του ανέμου καθώς θα περνάει ανάμεσα από τα στάχυα του σταριού.</div>
<div class="story">
Η αλεπού σώπασε και βάλθηκε να κοιτάζει το μικρό πρίγκιπα για πολλή ώρα.</div>
<div class="story">
- Σε παρακαλώ, εξημέρωσέ με, είπε!</div>
<div class="story">
- Πολύ το θέλω, απάντησε ο μικρός πρίγκιπας, μα δεν έχω καιρό. Έχω ν' ανακαλύψω
φίλους και να γνωρίσω πολλά πράγματα.</div>
<div class="story">
- Δεν ξέρουμε παρά εκείνα που μας δίνουν την δυνατότητα να δημιουργούμε δεσμούς,
είπε η αλεπού. Οι άνθρωποι δεν έχουν πια καιρό να μάθουν κάτι. Αγοράζουν πράγματα
ετοιματζίδικα, φτιαγμένα μέχρι και την τελευταία λεπτομέρεια από τους εμπόρους.
Και καθώς δεν υπάρχουν ποτέ έμποροι που να γίνονται φίλοι, οι άνθρωποι δεν έχουν
πια φίλους. Αν θέλεις ένα φίλο, εξημέρωσε με!</div>
<div class="story">
- Τι πρέπει να κάνω; είπε ο μικρός πρίγκιπας.</div>
<div class="story">
- Πρέπει να είσαι πολύ υπομονετικός, απάντησε η αλεπού. Στην αρχή θα πρέπει να
καθίσεις κάπως μακριά από μένα, όπως κάνω τώρα εγώ, πάνω στο χορτάρι. Θα σε κοιτάζω
με την άκρη του ματιού μου και συ δεν θα λες τίποτε. Η κουβέντα γίνεται αιτία να
δημιουργηθούν παρεξηγήσεις. Όμως, κάθε μέρα, θα μπορείς να 'ρχεσαι και να κάθεσαι
κάπως πιο κοντά σε μένα ...</div>
<div class="story">
Την άλλη μέρα, ο μικρός πρίγκιπας ξαναγύρισε.</div>
<div class="story">
- Θα 'ταν καλύτερα να 'ρχεσαι την ίδια ώρα, είπε η αλεπού. Αν, για παράδειγμα,
πρόκειται να έρθεις στις τέσσερις το απόγευμα, από τις τρεις κιόλας εγώ θ' αρχίσω
να 'μαι ευτυχισμένη. Όσο θα προχωρεί η ώρα, τόσο περισσότερο ευτυχισμένη θα νιώθω.
Στις τέσσερις κιόλας θ' αρχίσω να εκνευρίζομαι και ν' ανησυχώ. Θα 'χω ανακαλύψει
το τίμημα της ευτυχίας! Μα όταν εσύ θα 'ρχεσαι μια οποιαδήποτε ώρα, δεν ξέρω ποια,
ποτέ δεν θα ξέρω πότε θ' αρχίσω να καρδιοχτυπώ... Χρειάζονται ορισμένα τυπικά.</div>
<div class="story">
</div>
<div class="story">
- Τι είναι ένα τυπικό; ρώτησε ο μικρός πρίγκιπας.</div>
<div class="story">
- Είναι κι αυτό κάτι ξεχασμένο από πολύν καιρό, είπε η αλεπού. Κάτι που κάνει
κάποια μέρα να 'ναι διαφορετική από τις άλλες μέρες, μια ώρα διαφορετική από τις
άλλες ώρες. Για παράδειγμα, υπάρχει μια τυπικότητα στους κυνηγούς. Την Πέμπτη χορεύουν
με τις κοπέλες του χωριού. Τότε, η Πέμπτη είναι μια μέρα υπέροχη! Κατηφορίζω για
περίπατο μέχρι τ' αμπέλι. Αν οι κυνηγοί χόρευαν κάθε φορά που θα τους ερχόταν το
κέφι, οι μέρες θα 'μοιαζαν όλες ίδιες, με αποτέλεσμα να μην έχω εγώ ποτέ διακοπές.</div>
<div class="story">
Έτσι ο μικρός πρίγκιπας εξημέρωσε την αλεπού. Κι όταν πλησίαζε να 'ρθει η ώρα
του αποχωρισμού:</div>
<div class="story">
- Αχ! είπε η αλεπού ... Θ' αρχίσω τα κλάματα.</div>
<div class="story">
- Δικό σου είναι το λάθος, είπε ο μικρός πρίγκιπας.</div>
<div class="story">
- Ναι, σωστά, είπε η αλεπού.</div>
<div class="story">
- Μα συ θα βάλλεις τα κλάματα, είπε ο μικρός πρίγκιπας.</div>
<div class="story">
- Και βέβαια, είπε η αλεπού.</div>
<div class="story">
- Τότε, από αυτό, δεν κερδίζεις τίποτε! - Κάτι κερδίζω, είπε η αλεπού είναι το
χρώμα του σταριού.</div>
<div class="story">
Ύστερα πρόσθεσε:</div>
<div class="story">
-Πήγαινε πάλι να δεις τα τριαντάφυλλα, θα καταλάβεις πως το δικό σου είναι μοναδικό
στον κόσμο.</div>
<div class="story">
- Θα ξανάρθεις να με αποχαιρετήσεις κι εγώ θα σου κάνω δώρο ένα μυστικό.</div>
<div class="story">
Ο μικρός πρίγκιπας έφυγε για να πάει να ξαναδεί τα τριαντάφυλλα:</div>
<div class="story">
- Δεν είναι ολότελα όμοια με το δικό μου, ακόμη δεν είσαστε, τους είπε. Κανείς
δεν σας έχει εξημερώσει και σεις δεν έχετε εξημερώσει κανένα. Είσαστε όπως ήταν
η αλεπού μου. Κι εκείνη δεν ήταν παρά όμοια με εκατό χιλιάδες άλλες. Όμως εγώ την
έχω κάνει φίλη μου κι είναι τώρα μοναδική στον κόσμο.</div>
<div class="story">
Και τα τριαντάφυλλα έδειξαν να τα 'χουν πειράξει πολύ τα λόγια του μικρού πρίγκιπα.</div>
<div class="story">
- Είσαστε όμορφα, μα είσαστε άδεια, πρόσθεσε. Κανείς δεν θα μπορούσε να πεθάνει
για σας. Σίγουρα, κάποιος τυχαίος περαστικός, βλέποντας το δικό μου λουλούδι θα
νόμιζε πως σας μοιάζει. Μα, από μόνο του αυτό, είναι πιο σημαντικό από όλα εσάς,
γιατί εγώ το ποτίζω, το προφυλάσσω κάτω από ένα γυάλινο δοχείο. Γιατί είναι αυτό
που εγώ προφύλαξα με το παραβάν. Γιατί αυτό είναι που του σκότωσα τις κάμπιες (εκτός
από δυο ή τρεις που τις άφησα για να γίνουν πεταλούδες). Γιατί αυτό είναι εκείνο
που το άκουσα να παραπονιέται ή να περηφανεύεται ή, μάλιστα, μερικές φορές να σωπαίνει.
Γιατί είναι το τριαντάφυλλό μου.</div>
<div class="story">
Και γύρισε προς την αλεπού.</div>
<div class="story">
- Γεια σου, είπε ...</div>
<div class="story">
- Γεια σου, είπε η αλεπού. Να το μυστικό μου. Είναι πολύ απλό: δεν βλέπει κανείς
πολύ καλά παρά μονάχα με την καρδιά. Ότι είναι σημαντικό, δεν το βλέπουν τα μάτια.</div>
<div class="story">
- Ότι είναι σημαντικό δεν το βλέπουν τα μάτια, επανέλαβε ο μικρός πρίγκιπας,
για να το θυμάται.</div>
<div class="story">
- Είναι ο χρόνος που έχεις χάσει για το τριαντάφυλλό σου και που το κάνει τόσο
σημαντικό.</div>
<div class="story">
- Είναι ο χρόνος που έχω χάσει για το τριαντάφυλλό μου ... έκανε ο μικρός πρίγκιπας,
για να το θυμάται.</div>
<div class="story">
- Οι άνθρωποι έχουν ξεχάσει αυτή την αλήθεια, είπε η αλεπού. Όμως εσύ δεν πρέπει
να την ξεχάσεις. Να γίνεις υπεύθυνος για πάντα εκείνου που έχεις εξημερώσει. Είσαι
υπεύθυνος για το τριαντάφυλλό σου ...</div>
<div class="story">
- Είμαι υπεύθυνος για το τριαντάφυλλό μου... επανέλαβε ο μικρός πρίγκιπας, για
να μην το ξεχάσει.</div>
<div class="story">
</div>
<div class="story">
</div>
<div class="story">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEisAECdNZODrgmHmbckWU1eZ5D__AHvhLwL5RV7R6QBWBZKh_cWWtKuuq_G32hQWf2bShnpbfDkVJ-1howWPXziHtlznYpXGTITAkbceF8e7UGo4ojyz4_oKfnX2jG7r5TtZPrlgYlw3rk/s1600/chapter22.gif" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEisAECdNZODrgmHmbckWU1eZ5D__AHvhLwL5RV7R6QBWBZKh_cWWtKuuq_G32hQWf2bShnpbfDkVJ-1howWPXziHtlznYpXGTITAkbceF8e7UGo4ojyz4_oKfnX2jG7r5TtZPrlgYlw3rk/s1600/chapter22.gif" /></a></div>
<div class="story">
</div>
<div class="story">
- Καλημέρα, είπε ο μικρός πρίγκιπας</div>
<div class="story">
- Καλημέρα, είπε ο κλειδούχος.</div>
<div class="story">
- Τι κάνεις εδώ; είπε ο μικρός πρίγκιπας.</div>
<div class="story">
- Ξεχωρίζω τους ταξιδιώτες, σε πακέτα των χιλίων, είπε ο κλειδούχος, Κατευθύνω
τα τρένα που τους κουβαλάνε, άλλοτε προς τα δεξιά κι άλλοτε προς τ' αριστερά.</div>
<div class="story">
Και, βροντώντας σαν τον κεραυνό, μια φωτισμένη ταχεία αμαξοστοιχία έκανε το μικρό
φυλάκιο του κλειδούχου να τρέμει.</div>
<div class="story">
- Πάρα πολύ βιάζονται, είπε ο μικρός πρίγκιπας. Τι ψάχνουν να βρουν;</div>
<div class="story">
- Μήτε κι ο ίδιος ο οδηγός της ατμομηχανής δεν το ξέρει, είπε ο κλειδούχος.</div>
<div class="story">
Την ίδια στιγμή, από την αντίθετη μεριά, φάνηκε να 'ρχεται βροντοχτυπώντας μια
δεύτερη κατάφωτη ταχεία.</div>
<div class="story">
- Γυρίζουν κιόλας; ρώτησε ο μικρός πρίγκιπας ...</div>
<div class="story">
- Αυτοί δεν είναι οι ίδιοι, είναι μια αλλαγή, γυρίζουν πίσω.</div>
<div class="story">
- Δεν ήταν ευχαριστημένοι εκεί που βρίσκονταν;</div>
<div class="story">
- Ποτέ δεν είναι κανείς ευχαριστημένος εκεί που βρίσκεται, είπε ο κλειδούχος.</div>
<div class="story">
Ακούστηκε το βροντοχτύπημα μιας τρίτης φωτισμένης ταχείας.</div>
<div class="story">
- Κυνηγούν τους πρώτους ταξιδιώτες; ρώτησε ο μικρός πρίγκιπας.</div>
<div class="story">
- Τίποτε δεν κυνηγούν, είπε ο κλειδούχος, κοιμούνται 'κει μέσα ή μπορεί και να
χασμουριούνται. Μονάχα τα παιδιά ζουλάνε τις μύτες τους πάνω στα τζάμια.</div>
<div class="story">
- Μονάχα τα παιδιά ξέρουν τι ψάχνουν να βρουν, έκανε ο μικρός πρίγκιπας. Σπαταλάνε
τον καιρό τους με μια κούκλα από κουρέλια κι αυτή τους γίνεται πολύ σημαντική, κι
αν κάποιος τους την πάρει, κλαίνε ...</div>
<div class="story">
- Τα παιδιά είναι τυχερά, είπε ο κλειδούχος.</div>
<div class="story">
</div>
</div>
<div style="text-align: center;">
</div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjLrGox0FNEsaRBLF3N2EEgv8WvyJpa-H8i0KeV2nD2IPi0Rwa3jxBfK6Rw1mG7xF8lx6CvuVlxwHYKVEpveSJLapvCszhXpYlLvAIZvugJK44D-Py2xtPd9P2y1zBnsShFBNbiVMO2VDU/s1600/chapter23.gif" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjLrGox0FNEsaRBLF3N2EEgv8WvyJpa-H8i0KeV2nD2IPi0Rwa3jxBfK6Rw1mG7xF8lx6CvuVlxwHYKVEpveSJLapvCszhXpYlLvAIZvugJK44D-Py2xtPd9P2y1zBnsShFBNbiVMO2VDU/s1600/chapter23.gif" /></a></div>
<div style="text-align: center;">
<br />
<div class="story">
- Καλημέρα, είπε ο μικρός πρίγκιπας.</div>
<div class="story">
- Καλημέρα, είπε ο έμπορος.</div>
<div class="story">
Ήταν ένας έμπορος τελειοποιημένων χαπιών που έκοβαν τη δίψα. Έπινες ένα κάθε
βδομάδα και έτσι δεν ένιωθες πια την ανάγκη να πιεις νερό.</div>
<div class="story">
- Γιατί τα πουλάς αυτά; είπε ο μικρός πρίγκιπας.</div>
<div class="story">
- Έχεις μεγάλη οικονομία χρόνου, είπε ο έμπορος. Οι ειδικοί έχουν κάνει τους
υπολογισμούς. Κερδίζεις πενηντατρία λεπτά τη βδομάδα.</div>
<div class="story">
- Και τι τα κάνεις αυτά τα πενηντατρία λεπτά;</div>
<div class="story">
- Τα κάνεις ότι θέλεις ...</div>
<div class="story">
«Εγώ, είπε μέσα του ο μικρός πρίγκιπας, αν είχα πενηντατρία λεπτά σε χρόνο να
ξοδέψω, θα έκανα σιγά-σιγά ένα ωραίο περίπατο μέχρι κάποια πηγή ...»</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjpDi6hBLW5jgasiOUscEC66RNv0TomnIoBYnOo-4VNMcc5wWaA1NnyTZA7G__w8vPvsWph0tIIFVazIF9_u8yvVAjy8vIARXgU0BY26JFWad2cmrXaenzhA5vZZheKXhw2Zxo8o_Rzlwc/s1600/23+cap.gif" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjpDi6hBLW5jgasiOUscEC66RNv0TomnIoBYnOo-4VNMcc5wWaA1NnyTZA7G__w8vPvsWph0tIIFVazIF9_u8yvVAjy8vIARXgU0BY26JFWad2cmrXaenzhA5vZZheKXhw2Zxo8o_Rzlwc/s320/23+cap.gif" width="320" /></a></div>
<div class="story">
</div>
<div class="story">
</div>
<div class="story">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhjduCmCyjDBI7u54WgSTMK_LhDA-FQziy1hzrdfwqbKiPP6FsEUFS62BfGJ_mXnmIL5HV1kF-0COIHMw66dDPC3oEbxPNJyN3XCBT_uRC60JwXo1u3KNdoNUzBVkZK1BWzry_SDUKgl9o/s1600/chapter24.gif" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhjduCmCyjDBI7u54WgSTMK_LhDA-FQziy1hzrdfwqbKiPP6FsEUFS62BfGJ_mXnmIL5HV1kF-0COIHMw66dDPC3oEbxPNJyN3XCBT_uRC60JwXo1u3KNdoNUzBVkZK1BWzry_SDUKgl9o/s1600/chapter24.gif" /></a></div>
<div class="story">
</div>
<div class="story">
Βρισκόμαστε στην όγδοη μέρα από τότε που ο κινητήρας του αεροπλάνου μου είχε
πάθει εκείνη τη βλάβη πάνω από την έρημο, κι είχα ακούσει την ιστορία του εμπόρου,
πίνοντας τη στερνή γουλιά απ' το νερό που είχα:</div>
<div class="story">
- Α! είπα στο μικρό πρίγκιπα, είναι πολύ όμορφες οι αναμνήσεις σου, μα δεν έχω
ακόμη επισκευάσει το αεροπλάνο μου, δεν έχω μήτε μια γουλιά νερό να πιω και θα ήμουνα
ευτυχής, κι εγώ το ίδιο, αν μπορούσα να κάνω ένα περίπατο μέχρι κάποια πηγή!</div>
<div class="story">
- Η φίλη μου η αλεπού, μου είπε ...</div>
<div class="story">
- Μικρέ και καλέ μου άνθρωπε, στην περίπτωσή μου, δεν πρόκειται πια για την αλεπού!</div>
<div class="story">
- Γιατί;</div>
<div class="story">
- Γιατί καθόλου απίθανο να πεθάνουμε από δίψα ... Δεν κατάλαβε το συλλογισμό
μου και απάντησε:</div>
<div class="story">
- Είναι καλό να 'χεις ένα φίλο, ακόμη κι αν πρόκειται να πεθάνει. Εγώ ήμουν πολύ
ευχαριστημένος που κάποτε είχα φίλη μια αλεπού ...</div>
<div class="story">
«Δεν έχει συναίσθηση του κινδύνου, σκέφτηκα, ποτέ του δεν ένιωσε μήτε πείνα,
μήτε δίψα. Λίγος ήλιος του φτάνει ...»</div>
<div class="story">
Όμως εκείνος με κοίταξε κι απάντησε στη σκέψη μου:</div>
<div class="story">
- Διψάω κι εγώ ... ας ψάξουμε για κανένα πηγάδι ... Έκανα μια χειρονομία κούρασης:
είναι κουταμάρα να ψάχνεις για πηγάδι στην τύχη, μέσα στην απεραντοσύνη μιας ερήμου.
Ωστόσο μπήκαμε στο δρόμο.</div>
<div class="story">
Αφού περπατήσαμε για ώρες και ώρες σιωπηλοί, η νύχτα έπεσε και τ' αστέρια άρχισαν
να σκορπίζουν το φως τους, λαμπυρίζοντας Τα 'βλεπα σαν μέσα από όνειρο, καθώς είχα
λίγο πυρετό εξαιτίας της δίψας μου. Τα λόγια του μικρού πρίγκιπα χόρευαν στη θύμησή
μου:</div>
<div class="story">
- Λοιπόν, νιώθεις κι εσύ δίψα; τον ρώτησα.</div>
<div class="story">
Όμως δεν απάντησε στην ερώτησή μου. Μου είπε απλά:</div>
<div class="story">
- Το νερό ίσως, μπορεί να είναι καλό για την καρδιά... Δεν κατάλαβα την απάντησή
του μα δεν είπα τίποτε...</div>
<div class="story">
Ήξερα πολύ καλά πως δεν έπρεπε να τον ρωτήσω.</div>
<div class="story">
Ήταν κουρασμένος. Κάθισε. Κάθισα κοντά του. Κι ύστερα από κάμποση ώρα σιωπής,
είπε πάλι:</div>
<div class="story">
- Τα αστέρια είναι όμορφα, εξαιτίας ενός λουλουδιού που δεν το βλέπουμε ...</div>
<div class="story">
«Σίγουρα» του απάντησα και κοίταξα, χωρίς να μιλώ, τις κυματοειδείς πτυχές της
άμμου που ξεχώριζαν κάτω από το φως του φεγγαριού.</div>
<div class="story">
- Η έρημος είναι όμορφη, πρόσθεσε ...</div>
<div class="story">
Κι αυτό ήταν αλήθεια. Αγαπούσα πάντα την έρημο. Κάθεσαι πάνω σ' ένα λόφο από
άμμο. Δεν βλέπεις τίποτα. Δεν ακούς τίποτα. Κι όμως, κάτι εκπέμπει ακτίνες μέσα
στη σιωπή ...</div>
<div class="story">
- Αυτό που κάνει όμορφη την έρημο, είπε ο μικρός πρίγκιπας, είναι ότι κάπου κρύβει
ένα πηγάδι ...</div>
<div class="story">
Ένιωσα κατάπληκτος καταλαβαίνοντας ξαφνικά κείνο το μυστηριώδες ακτινοβόλημα
της άμμου. Όταν ήμουν μικρό παιδί, καθόμουν σ' ένα παλιό σπίτι όπου, σύμφωνα με
την παράδοση, βρισκόταν θαμμένος ένας θησαυρός.</div>
<div class="story">
Βέβαια, ποτέ κανένας δεν τον είχε ανακαλύψει, ούτε,</div>
<div class="story">
ίσως, κανένας να μην τον είχε αναζητήσει. Όμως ο υποθετικός αυτός θησαυρός έκανε
φανταστικά μαγευτικό όλο αυτό το σπίτι. Το σπίτι μου έκρυβε ένα θησαυρό στα βάθη
της καρδιάς του ...</div>
<div class="story">
- Ναι, είπα στο μικρό πρίγκιπα, είτε πρόκειται για το σπίτι, είτε για τ' αστέρια
ή την έρημο, εκείνο που δημιουργεί την ομορφιά τους, δεν μπορείς να το δεις.</div>
<div class="story">
- Είμαι ευχαριστημένος, είπε, που συμφωνείς με την αλεπού μου.</div>
<div class="story">
Καθώς αποκοιμιόταν ο μικρός πρίγκιπας, τον πήρα στην αγκαλιά μου και μπήκα στο
δρόμο. Είχα την εντύπωση πως κουβαλούσα ένα εύθραυστο θησαυρό. Μάλιστα, μου φαινόταν
πως δεν υπήρχε τίποτε πιο εύθραυστο πάνω στη Γη. Κοίταζα, στο φως του φεγγαριού,
το χλομό αυτό μέτωπο, αυτά τα κλειστά μάτια, αυτές τις μπούκλες των μαλλιών που
αναδεύονταν στον άνεμο, κι έλεγα μέσα μου: αυτό που βλέπω δεν είναι παρά ένα κέλυφος.
Το πιο σημαντικό είναι αθέατο ...</div>
<div class="story">
Καθώς τα μισάνοιχτα χείλη του άφηναν να σχηματίζεται σχεδόν, ένα χαμόγελο, είπα
ακόμη: «Αυτό που τόσο πολύ μου κάνει εντύπωση με τούτο το παιδί, είναι πόσο μένει
πιστό σ' ένα λουλούδι, είναι η εικόνα ενός τριαντάφυλλου που λάμπει μέσα του, σαν
το φως μιας λάμπας, ακόμη κι όταν κοιμάται...» Και τον φαντάστηκα ακόμη πιο εύθραυστο.
Πρέπει να προστατεύομε καλά τις λάμπες: ένα φύσημα του ανέμου, μπορεί να τις σβήσει...</div>
<div class="story">
Και προχωρώντας έτσι, με το χάραμα της μέρας, βρήκα το πηγάδι.</div>
<div class="story">
</div>
<div class="story">
</div>
<div class="story">
</div>
<div class="story">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiV5JBWmuuC_U9jOuRQGnU5aDKd5YcL4Otma0mbDeGWJFlxlaa0jJ_6J_oO88ZTyYCz3cHwhTlrFqklpaNRZrrycSkvMbSVK5a9gVi0RoMSiRTtLRMhP_m-lCVPIEga5PtqG4mpf-pwVRQ/s1600/chapter25.gif" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiV5JBWmuuC_U9jOuRQGnU5aDKd5YcL4Otma0mbDeGWJFlxlaa0jJ_6J_oO88ZTyYCz3cHwhTlrFqklpaNRZrrycSkvMbSVK5a9gVi0RoMSiRTtLRMhP_m-lCVPIEga5PtqG4mpf-pwVRQ/s1600/chapter25.gif" /></a></div>
<div class="story">
</div>
<div class="story">
- Οι άνθρωποι, είπε ο μικρός πρίγκιπας, στριμώχνονται μέσα στις ταχείες, μα μήτε
που ξέρουν καθόλου τι ψάχνουν να βρουν. Τότε νιώθουν να σπάνε τα νεύρα τους και
κλωθογυρίζουν πέρα-δώθε ...</div>
<div class="story">
Και πρόσθεσε:</div>
<div class="story">
- Δεν αξίζει τον κόπο ...</div>
<div class="story">
Το πηγάδι όπου είχαμε φτάσει δεν έμοιαζε καθόλου με τα πηγάδια της Σαχάρας, απλές
λακκούβες σκαμμένες μέσα στην άμμο. Πιο πολύ έμοιαζε με τα πηγάδια που βλέπει κανείς
στα χωριά. Όμως εκεί γύρω δεν υπήρχε κανένα χωριό κι έτσι νόμιζα πως ονειρεύομαι.</div>
<div class="story">
- Παράξενα πράματα, είπα στον μικρό πρίγκιπα, όλα είναι έτοιμα: το μαγκάνι, ο
κουβάς, το σκοινί ...</div>
<div class="story">
Γέλασε, έπιασε το σκοινί, το τράβηξε κι έβαλε μπροστά το μαγκάνι που έτριξε,
όπως τρίζει ένα παλιός ανεμοδείχτης σαν έχει αποκοιμηθεί για πολύν καιρό ο άνεμος.</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhp_PJokJXu6nsieAeOXtYaRY_r1077_4O6u26er5kWMVlSNFrEBP-D1y4rXOfzZGkfoFtUkP_vYzLFyrd1_wvO-LXODdN0KEEwzf6Bxee7nwMEuSNJLHeso_q3zMON5wvubX8kROM7Ox4/s1600/43.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="296" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhp_PJokJXu6nsieAeOXtYaRY_r1077_4O6u26er5kWMVlSNFrEBP-D1y4rXOfzZGkfoFtUkP_vYzLFyrd1_wvO-LXODdN0KEEwzf6Bxee7nwMEuSNJLHeso_q3zMON5wvubX8kROM7Ox4/s320/43.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="story">
- Ακούς; είπε ο μικρός πρίγκιπας, ξυπνήσαμε ξανά τούτο το πηγάδι και τραγουδάει
...</div>
<div class="story">
Δεν θα 'θελα να κουραστεί:</div>
<div class="story">
- Άφησέ το σε μένα, είπα, θα είναι πολύ βαρύς ο κουβάς με το νερό, για σένα.</div>
<div class="story">
Τράβηξα τον κουβά αργά-αργά μέχρι τα χείλη του πηγαδιού και τον ακούμπησα όρθιο
πάνω στο πεζούλι. Στ' αυτιά μου αντηχούσε ακόμη το τραγούδι του μαγκανιού και μέσα
στο νερό που κουνιόταν ακόμη, έβλεπα να τρέμει ο ήλιος.</div>
<div class="story">
- Νιώθω δίψα γι αυτό το νερό, είπε ο μικρός πρίγκιπας, δώσε μου να πιω ...</div>
<div class="story">
Και κατάλαβα τι έψαχνε να βρει!</div>
<div class="story">
Σήκωσα τον κουβά μέχρι τα χείλη του. Ήπιε με τα μάτια κλειστά. Ήταν γλυκός σαν
μια γιορτή. Αυτό το νερό ήταν κάτι πάρα πολύ διαφορετικό από όσο κάποια τροφή. Είχε
γεννηθεί από την πορεία κάτω απ' τ' αστέρια, το τραγούδι του μαγκανιού, την προσπάθεια
των μπράτσων μου. Ήταν καλό για την καρδιά, όπως ένα δώρο. Όταν ήμουν μικρό παιδί,
το φως του Χριστουγεννιάτικου δέντρου, η μελωδία της μεσονύχτιας λειτουργίας, η
γλυκύτητα των χαμόγελων δημιουργούσαν έτσι την ακτινοβολία του δώρου των Χριστουγέννων
που έπαιρνα.</div>
<div class="story">
- Οι άνθρωποι στη χώρα σου, είπε ο μικρός πρίγκιπας, καλλιεργούν πέντε χιλιάδες
τριαντάφυλλα μέσα σ' ένα μονάχα κήπο ... και μέσα εκεί δεν βρίσκουν ότι ζητάνε...</div>
<div class="story">
- Δεν το βρίσκουν, απάντησα ...</div>
<div class="story">
- Κι ωστόσο, αυτό που ψάχνουν θα μπορούσε να βρίσκεται μέσα σ' ένα μόνο τριαντάφυλλο
ή μέσα σε λίγο νερό ...</div>
<div class="story">
- Σίγουρα, ναι, απάντησα.</div>
<div class="story">
Κι ο μικρός πρίγκιπας πρόσθεσε:</div>
<div class="story">
- Τα μάτια είναι τυφλά. Πρέπει να ψάξεις με την καρδιά.</div>
<div class="story">
Είχα πιει κι εγώ. Ανάσαινα καλά. Με το χάραμα, η άμμος έπαιρνε το χρώμα του μελιού.
Ήμουν ευτυχισμένος το ίδιο κι από εκείνο το μελένιο χρώμα. Γιατί έπρεπε να κάνω
τον κόπο ...</div>
<div class="story">
- Πρέπει να κρατήσεις την υπόσχεσή σου, μου είπε σιγανά ο μικρός πρίγκιπας που
είχε καθίσει ξανά κοντά μου.</div>
<div class="story">
- Ποια υπόσχεση;</div>
<div class="story">
- Συ ξέρεις ... ένα φίμωτρο για το αρνί μου. Είμαι υπεύθυνος για κείνο το λουλούδι!</div>
<div class="story">
Έβγαλα από την τσέπη μου τα δοκιμαστικά μου προσχέδια. Βλέποντάς τα ο μικρός
πρίγκιπας, είπε γελώντας:</div>
<div class="story">
- Τα μπαομπάμπ σου μοιάζουν κάπως με λάχανα.</div>
<div class="story">
-Ω!</div>
<div class="story">
Εγώ που ήμουν τόσο περήφανος για τα μπαομπάμπ!</div>
<div class="story">
- Η αλεπού σου ... τ' αυτιά της ... μοιάζουν κάπως με κέρατα ... και είναι πολύ
μακριά!</div>
<div class="story">
Και γέλασε ξανά.</div>
<div class="story">
- Είσαι άδικος, μικρό μου ανθρωπάκι, δεν ήξερα να σχεδιάζω παρά μονάχα βοές ανοιχτούς
και βόες κλειστούς.</div>
<div class="story">
- Ω! καλά τώρα, είπε, τα παιδιά ξέρουν. Σχεδίασα, λοιπόν, ένα φίμωτρο. Κι ένιωσα
σφιγμένη την καρδιά μου καθώς του το έδινα, λέγοντας:</div>
<div class="story">
- Σκοπεύεις να κάνεις κάτι που εγώ δεν το ξέρω ... Μα δεν μου απάντησε. Μου είπε:</div>
<div class="story">
- Συ ξέρεις, ότι έπεσα στη Γη ... αύριο θα 'ναι η επέτειος ...</div>
<div class="story">
Ύστερα, αφού έμεινε για λίγο αμίλητος, πρόσθεσε:</div>
<div class="story">
- Έπεσα κάπου εδώ κοντά ... Και κοκκίνισε.</div>
<div class="story">
Και ξανά, χωρίς να ξέρω γιατί, άρχισα να νιώθω μια παράξενη θλίψη. Ωστόσο, μου
ήρθε στο μυαλό μια ερώτηση:</div>
<div class="story">
- Τότε δεν ήταν ολότελα τυχαίο όταν το πρωί που σε γνώρισα, έχουν περάσει οκτώ
μέρες από τότε, περπατούσες όπως τώρα, ολομόναχος, χιλιάδες μίλια μακριά από κάθε
κατοικημένη περιοχή! Ξαναγυρνούσες προς το μέρος όπου είχες πέσει;</div>
<div class="story">
Ο μικρός πρίγκιπας κοκκίνισε ακόμη πιο πολύ. Και πρόσθεσα διστάζοντας:</div>
<div class="story">
- Ίσως γιατί πλησίαζε η επέτειος;</div>
<div class="story">
Ο μικρός πρίγκιπας κοκκίνισε πάλι. Δεν απαντούσε ποτέ σε ερωτήσεις, μα σαν κοκκίνιζε,
αυτό σήμαινε «ναι», δεν είν' έτσι;</div>
<div class="story">
- Α! είπα, φοβάμαι πως ... Όμως μου απάντησε:</div>
<div class="story">
- Θα πρέπει τώρα να δουλέψεις. Πρέπει να γυρίσεις πάλι στη μηχανή σου. Θα σε
περιμένω εδώ. Γύρισε ξανά αύριο βράδυ.</div>
<div class="story">
Όμως, δεν ήμουν σίγουρος. Θυμόμουν την αλεπού. Κινδυνεύει κανείς να βάλλει τα
κλάματα αν αφήσει να τον εξημερώσουν ...</div>
<div class="story">
</div>
<div class="story">
</div>
<div class="story">
</div>
<div class="story">
</div>
<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjduBG6R6GRRzrCYpy9Y-Por0mcwGgOtqrmY-jkfgzSnC0uXRPrSkvMRdJdcPgQSD0Z9Np6lI6JVIlgB1y13F8M8qGlIUWDy5-e_KwnlCytCvjji_s8TiccEAf3UDTm9yQzvPk_hgzYUbA/s1600/chapter26.gif" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjduBG6R6GRRzrCYpy9Y-Por0mcwGgOtqrmY-jkfgzSnC0uXRPrSkvMRdJdcPgQSD0Z9Np6lI6JVIlgB1y13F8M8qGlIUWDy5-e_KwnlCytCvjji_s8TiccEAf3UDTm9yQzvPk_hgzYUbA/s1600/chapter26.gif" /></a></div>
<div class="story">
</div>
<div class="story">
Δίπλα στο πηγάδι βρίσκονταν τ' απομεινάρια ενός παλιού πέτρινου τοίχου.</div>
<div class="story">
Όταν την άλλη μέρα το βράδυ γύρισα απ' τη δουλειά μου, ξεχώρισα από μακριά το
μικρό πρίγκιπα καθισμένο εκεί ψηλά, με τα πόδια του να κρέμονται. Και τον άκουσα
που μιλούσε:</div>
<div class="story">
- Δεν θυμάσαι, λοιπόν, έλεγε. Δεν είναι ακριβώς εδώ! Μια άλλη φωνή του απαντούσε
σίγουρα, γιατί απάντησε:</div>
<div class="story">
- Ναι! Ναι! Είναι ακριβώς η μέρα, μα δεν είν' εδώ το μέρος!</div>
<div class="story">
Συνέχισα να προχωρώ προς τον τοίχο. Όμως, δεν έβλεπα, ούτε άκουγα κανένα. Ωστόσο,
ο μικρός πρίγκιπας είπε πάλι:</div>
<div class="story">
- ... Βέβαια. Θα δεις που αρχίζουν τα χνάρια μου πάνω στην άμμο. Δεν έχεις παρά
να με περιμένεις εκεί. Αυτή τη νύχτα θα 'ρθώ.</div>
<div class="story">
Βρισκόμουν είκοσι μέτρα μακριά από τον τοίχο, μα χωρίς να βλέπω πάντα κανένα.</div>
<div class="story">
Έπειτα από μερικές στιγμές σιωπής, ο μικρός πρίγκιπας είπε πάλι:</div>
<div class="story">
-Έχεις καλό δηλητήριο; Είσαι σίγουρο πως δεν θα με κάνεις να υποφέρω για πολύ;</div>
<div class="story">
Σταμάτησα με την καρδιά σφιγμένη, μα εξακολουθούσα πάντα να μην καταλαβαίνω τίποτε.</div>
<div class="story">
- Τώρα, φύγε, είπε ... θέλω να κατέβω!</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh2OfWst67vRzWqi3gKxKbqCU_cb9yyTtHP8swjvtsezObnJRdPUDBgBlkw1BpMiyM_vbS1GeH1rnfxJyL8CHfUBVbZ95yucrmS85sqyFsCFXMgCnWeDmYP83zCeDdSRr7ZtQJN3-mErBs/s1600/44.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh2OfWst67vRzWqi3gKxKbqCU_cb9yyTtHP8swjvtsezObnJRdPUDBgBlkw1BpMiyM_vbS1GeH1rnfxJyL8CHfUBVbZ95yucrmS85sqyFsCFXMgCnWeDmYP83zCeDdSRr7ZtQJN3-mErBs/s320/44.jpg" width="311" /></a></div>
<div class="story">
Χαμηλώνοντας τότε τα μάτια προς την κάτω μεριά του τοίχου, τινάχτηκα προς τα
πίσω. Ήταν εκεί, ορθό προς τη μεριά του πρίγκιπα, ένα από κείνα τα κίτρινα φίδια
που σε σκοτώνουν μέσα σε τριάντα δευτερόλεπτα. Καθώς έψαχνα μέσα στην τσέπη μου
για να πάρω το πιστόλι που είχα, άρχισα να τρέχω μα, με το θόρυβο που έκανα, το
φίδι αφέθηκε απαλά να κυλήσει μέσα στην άμμο, όπως ένας πίδακας νερού που τελειώνει
και, χωρίς καθόλου να βιάζεται, χώθηκε ανάμεσα στις πέτρες, μ' ένα ελαφρύ μεταλλικό
θόρυβο.</div>
<div class="story">
Έφτασα στον τοίχο ακριβώς τη στιγμή που χρειαζόταν για να δεχτώ στην αγκαλιά
μου το μικρό μου καλό πρίγκιπα, ωχρό σαν το χιόνι.</div>
<div class="story">
- Τι ιστορία είναι πάλι τούτη; Τώρα μιλάς και με τα φίδια!</div>
<div class="story">
Του είχα έβγαλα το αιώνιο χρυσόχρωμο κασκόλ του, του δρόσισα τους κροτάφους και
του έδωσα να πιει και τώρα πια δεν τολμούσα να τον ρωτήσω τίποτα. Με κοίταξε με
ύφος σοβαρό και μ' αγκάλιασε, ρίχνοντας τα μπράτσα του γύρω από το λαιμό μου. Ένιωσα
την καρδιά μου να χτυπά σαν την καρδιά του πουλιού που πεθαίνει, χτυπημένο από τα
βόλια του κυνηγού. Μου είπε:</div>
<div class="story">
- Είμαι ευχαριστημένος που βρήκες εκείνο που έλειπε από τη μηχανή σου. Θα μπορέσεις
να ξαναγυρίσεις στο σπίτι σου ...</div>
<div class="story">
- Πώς ξέρεις!</div>
<div class="story">
Κείνη τη στιγμή ετοιμαζόμουν να του πω ότι, μ' όλο που καθόλου δεν το περίμενα,
είχα καταφέρει να τελειώσω τη δουλειά μου!</div>
<div class="story">
Δεν απάντησε στην ερώτησή μου, όμως πρόσθεσε:</div>
<div class="story">
- Κι εγώ το ίδιο, σήμερα, γυρίζω σπίτι μου ... Ύστερα, πρόσθεσε μελαγχολικά:</div>
<div class="story">
- Είναι πάρα πολύ πιο μακριά ... είναι πολύ πιο δύσκολο ...</div>
<div class="story">
Ένιωθα πως είχε συμβεί κάτι απρόσμενο. Τον έσφιγγα στην αγκαλιά μου σαν ένα μικρό
παιδί, κι όμως μου φαινόταν πως κυλούσε κάθετα μέσα μιαν άβυσσο, χωρίς να μπορώ
να κάνω τίποτε για να τον συγκρατήσω.</div>
<div class="story">
Το βλέμμα του ήταν σοβαρό, χαμένο στην απεραντοσύνη:</div>
<div class="story">
-Έχω το αρνάκι σου. Έχω και την κάσα για το αρνάκι. Ακόμη έχω και το φίμωτρο
...</div>
<div class="story">
Και χαμογέλασε μελαγχολικά.</div>
<div class="story">
Περίμενα για πολλή ώρα. Ένιωθα πως σιγά - σιγά ζεσταινόταν:</div>
<div class="story">
- Μικρό, καλό μου ανθρωπάκι, είχες φοβηθεί ... Είχε φοβηθεί, ναι σίγουρα! Μα
γέλασε απαλά:</div>
<div class="story">
- Θα φοβηθώ πολύ περισσότερο απόψε ...</div>
<div class="story">
Ένιωσα πάλι να παγώνω από το συναίσθημά του αναπόφευκτου. Και κατάλαβα πως ότι
δεν θα άντεχα στην ιδέα πως ποτέ πια δεν θ' άκουγα ξανά κείνο το γέλιο. Ήταν για
μένα μια πηγή μέσα στην έρημο.</div>
<div class="story">
- Μικρό μου ανθρωπάκι, θέλω ακόμη να σ' ακούσω να γελάς ...</div>
<div class="story">
Όμως μου είπε:</div>
<div class="story">
- Αυτή τη νύχτα συμπληρώνεται ένας χρόνος. Το αστέρι μου θα βρίσκεται ακριβώς
πάνω από το μέρος όπου είχα πέσει την περασμένη χρονιά ...</div>
<div class="story">
- Μικρέ, καλέ μου άνθρωπε, αυτή η ιστορία με το φίδι και το ραντεβού και τ' αστέρι,
δεν είναι παρά ένα κακό όνειρο ...</div>
<div class="story">
Μα δεν απάντησε στην ερώτησή μου. Μου είπε:</div>
<div class="story">
- Αυτό που είναι σημαντικό, δεν το βλέπομε ...</div>
<div class="story">
- Σίγουρα ...</div>
<div class="story">
- Είναι όπως και με το λουλούδι. Αν αγαπάς ένα λουλούδι που βρίσκεται σε κάποιο
αστέρι, είναι γλυκό τη νύχτα να κοιτάζεις τον ουρανό. Όλα τ' αστέρια τότε είναι
ανθισμένα.</div>
<div class="story">
- Σίγουρα ...</div>
<div class="story">
- Είναι όπως με το νερό. Ότι μου είχες δώσει να πιω</div>
<div class="story">
ήταν όπως μια μουσική, εξαιτίας του ήχου που έκανε το μαγκάνι και το σχοινί ...
θυμάσαι ... ήταν πολύ ωραίο.</div>
<div class="story">
- Και βέβαια ...</div>
<div class="story">
- Θα κοιτάζεις τη νύχτα τ' αστέρια. Το δικό μου είναι πολύ μικρό για να σου δείξω
που βρίσκεται. Έτσι είναι καλύτερα. Το αστέρι μου θα είναι για σένα ένα από τ' αστέρια.
Τότε, θα σ' αρέσει να κοιτάζεις όλα τα αστέρια... Όλα θα είναι φίλοι σου. Κι ύστερα,
θα 'θελα να σου κάνω ένα δώρο ...</div>
<div class="story">
Γέλασε πάλι.</div>
<div class="story">
-Α! μικρό μου ανθρωπάκι, μικρό μου ανθρωπάκι, μου αρέσει να σ' ακούω να γελάς!</div>
<div class="story">
- Ακριβώς αυτό θα 'ναι το δώρο μου... αυτό θα 'ναι όπως με το νερό ...</div>
<div class="story">
- Τι θέλεις να πεις;</div>
<div class="story">
- Οι άνθρωποι έχουν αστέρια που δεν είναι τα ίδια. Για κείνους που ταξιδεύουν,
τ' αστέρια είναι οδηγοί. Για άλλους δεν είναι παρά μικρά φώτα. Για άλλους, τους
σοφούς, είναι προβλήματα. Για τον μπίζνεσμαν μου, ήταν από χρυσάφι. Μα όλα τούτα
τ' αστέρια σωπαίνουν. Εσύ, θα έχεις αστέρια που κανείς άλλος δεν τα έχει ...</div>
<div class="story">
- Τι θέλεις να πεις;</div>
<div class="story">
- Αφού εγώ θα 'μαι σ' ένα απ' αυτά, κι αφού θα γελάω σ' ένα απ' αυτά, τότε για
σένα θα είναι σαν να γελούν όλα τ' αστέρια. Θα έχεις εσύ αστέρια που ξέρουν να γελάνε!</div>
<div class="story">
Και γέλασε πάλι.</div>
<div class="story">
- Κι όταν θα 'χεις παρηγορηθεί (πάντα παρηγοριέται κανείς ), θα είσαι ευχαριστημένος
που μ' έχεις γνωρίσει.</div>
<div class="story">
Θα είσαι πάντα φίλος μου. Πάντα θα θέλεις να γελάς με μένα. Και θ' ανοίγεις καμιά
φορά το παράθυρο, έτσι, για την ευχαρίστηση... Και οι φίλοι σου θα σε κοιτάζουν
κατάπληκτοι να γελάς, κοιτάζοντας τον ουρανό. Τότε, εσύ θα τους λες: «Ναι, τ' αστέρια
με κάνουν πάντα να γελάω!» και θα σε περνάνε για τρελό. Σου σκάρωσα ένα πολύ πονηρό
παιχνίδι ... Και γέλασε ξανά.</div>
<div class="story">
- Θα είναι σαν να σου έχω δώσει αντί γι' αστέρια, μικρά κουδουνάκια που ξέρουν
να γελούν ...</div>
<div class="story">
Και γέλασε πάλι. Ύστερα σοβαρεύτηκε ξανά:</div>
<div class="story">
- Απόψε ... ξέρεις ... μην έρθεις.</div>
<div class="story">
- Δεν θα σ' αφήσω καθόλου.</div>
<div class="story">
Όμως έδειχνε βυθισμένος σε σκέψεις .</div>
<div class="story">
- Θα μοιάζω σαν να έχω αρρωστήσει ... Θα μοιάζω σαν να 'μαι ετοιμοθάνατος. Κάπως
έτσι θα είναι. Μην έρθεις να με δεις έτσι, δεν θ' αξίζει τον κόπο ...</div>
<div class="story">
- Δεν θα σ' αφήσω καθόλου. Μα έδειχνε σκεφτικός.</div>
<div class="story">
- Στο λέω αυτό ... είναι εξαιτίας του φιδιού. Δεν πρέπει να σε δαγκώσει ... τα
φίδια είναι κακά. Αυτό μπορεί να σε δαγκώσει έτσι, για ευχαρίστηση.</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjebKmKeZhQvgTPDcUAJdu00LnGbSdoTKApx6Z1V0W1JO2xcqQaK4Wo0B64Pk6szzXnJgmq3dSOPuj5R4Y7R1LA0fBFa2qZjizf7r56HFzS_2IGgcqhLJUKoYgRmCiL1OiaUwGU2DNIyT8/s1600/26cap+2.gif" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjebKmKeZhQvgTPDcUAJdu00LnGbSdoTKApx6Z1V0W1JO2xcqQaK4Wo0B64Pk6szzXnJgmq3dSOPuj5R4Y7R1LA0fBFa2qZjizf7r56HFzS_2IGgcqhLJUKoYgRmCiL1OiaUwGU2DNIyT8/s1600/26cap+2.gif" /></a></div>
<div class="story">
- Δεν θα σ' εγκαταλείψω καθόλου. Όμως κάτι τον καθησύχασε:</div>
<div class="story">
- Είναι αλήθεια πως δεν τους έχει πια απομείνει δηλητήριο για το δεύτερο δάγκωμα
...</div>
<div class="story">
Κείνη τη νύχτα δεν τον είδα να μπαίνει στο δρόμο. Είχε φύγει αθόρυβα. Όταν μπόρεσα
να τον προλάβω περπατούσε αποφασισμένος, με γρήγορο βήμα. Μου είπε μονάχα:</div>
<div class="story">
- Α! εδώ είσαι ...</div>
<div class="story">
Και μ' έπιασε απ' το χέρι. Όμως ανησυχούσε ακόμη:</div>
<div class="story">
- Έχεις κάνει λάθος. Θα πονέσεις. Θα μοιάζω με νεκρό, μα δεν θα 'μαι πραγματικά
...</div>
<div class="story">
Εγώ σώπαινα.</div>
<div class="story">
- Καταλαβαίνεις. Είναι πολύ μακριά. Δεν μπορώ να κουβαλάω τούτο 'δω το σώμα.
Είναι πολύ βαρύ!</div>
<div class="story">
Εγώ σώπαινα.</div>
<div class="story">
- Όμως, θα 'ναι σαν κάποιος να 'χει παρατήσει ένα κουφάρι, μια παλιά δεντρόφλουδα.
Δεν νιώθεις θλίψη βλέποντας παλιά δεντρόφλουδα ...</div>
<div class="story">
Εγώ σώπαινα.</div>
<div class="story">
Έχασε για λίγο το κουράγιο του. Όμως έκανε ακόμη μια προσπάθεια:</div>
<div class="story">
- Θα 'ναι όμορφα, ξέρεις. Κι εγώ το ίδιο θα κοιτάζω τ' αστέρια. Όλα τ' αστέρια
θα 'χουν πηγάδια μ' ένα σκουριασμένο μαγκάνι. Όλα τ' αστέρια θα μου ρίχνουν νερό
να πιω ...</div>
<div class="story">
Εγώ σώπαινα.</div>
<div class="story">
- Θα 'ναι τόσο όμορφα! Θα 'χεις πεντακόσια εκατομμύρια κουδουνάκια, θα 'χω πεντακόσια
εκατομμύρια πηγές ...</div>
<div class="story">
Και σώπασε κι εκείνος, γιατί έκλαιγε ...</div>
<div class="story">
- Να εκεί είναι. Άφησέ με να κάνω ένα βήμα μόνος μου.</div>
<div class="story">
Και κάθισε γιατί φοβόταν. Είπε πάλι:</div>
<div class="story">
- Συ ξέρεις ... το λουλούδι μου. Είμαι υπεύθυνος γι' αυτό! Κι είναι τόσο αδύναμο.
Κι είναι τόσο αθώο. Έχει τέσσερα αγκάθια όλα κι όλα για να προστατεύεται ενάντια
σ' όλον τον κόσμο.</div>
<div class="story">
Κάθισα κι εγώ γιατί δεν μπορούσα πια να στέκομαι όρθιος. Είπε:</div>
<div class="story">
- Να ... Αυτό είν' όλο ...</div>
<div class="story">
Δίστασε λίγο ακόμη, ύστερα σηκώθηκε. Έκανε ένα βήμα. Ένιωσα να μου κόβεται η
ανάσα.</div>
<div class="story">
Δεν έγινε τίποτε. Το μόνο που είδα, ήταν μια λάμψη κίτρινη κοντά στον αστράγαλό
του. Για μια στιγμή απόμεινα ασάλευτος. Δεν φώναξε. Έπεσε απαλά, όπως πέφτει ένα
δέντρο. Κι ούτε έκανε κάποιο θόρυβο, καθώς είχε πέσει πάνω στην άμμο.</div>
<div class="story">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgS57VQG74RPpu1VE2j7zd-0XzZ7i-0OI3KZ5YmaZW8UhdnyVeKATfROi12qqua3EzMRB-aC8fHDs5f6AiZtY5pk9PWpdmRRx70t7dv76w7gSDiXK6Qf7oKk_9ew_eD_pGOT0OK_HMWjo8/s1600/26cap+1.gif" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="309" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgS57VQG74RPpu1VE2j7zd-0XzZ7i-0OI3KZ5YmaZW8UhdnyVeKATfROi12qqua3EzMRB-aC8fHDs5f6AiZtY5pk9PWpdmRRx70t7dv76w7gSDiXK6Qf7oKk_9ew_eD_pGOT0OK_HMWjo8/s320/26cap+1.gif" width="320" /></a></div>
<div class="story">
</div>
<div class="story">
</div>
<div class="story">
</div>
<div class="story">
</div>
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhjVzSMDD-nUxQyZ8hbiJaCNmM5r_d2Bj3OBE8PIpk_JEsyUuraOUk5tzQMJzplh6dcZYqje5CoDZGmRnxrvyTLOdEfCpK65NALp_70aJ0ZnKOQ2PaD0HIp_YYwQwm4lxw7wLy5Ko0qFTs/s1600/chapter27.gif" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhjVzSMDD-nUxQyZ8hbiJaCNmM5r_d2Bj3OBE8PIpk_JEsyUuraOUk5tzQMJzplh6dcZYqje5CoDZGmRnxrvyTLOdEfCpK65NALp_70aJ0ZnKOQ2PaD0HIp_YYwQwm4lxw7wLy5Ko0qFTs/s1600/chapter27.gif" /></a></div>
<div class="story">
</div>
<div class="story">
Τώρα πια, βέβαια, έχουν περάσει κιόλας έξι χρόνια. Δεν έχω ακόμη διηγηθεί σε
κανένα τούτη την ιστορία. Οι σύντροφοι μου που είχαν έρθει να με δουν, φάνηκαν πολύ
ευχαριστημένοι που με ξανά 'βλεπαν ζωντανό. Ήμουν λυπημένος, μα τους έλεγα: Είναι
από την κούραση ...</div>
<div class="story">
Τώρα έχω παρηγορηθεί κάπως ... όχι ολότελα ωστόσο. Όμως ξέρω πολύ καλά πως έχει
ξαναγυρίσει στο μικρό του πλανήτη γιατί, με το χάραμα της μέρας, δεν ξαναβρήκα το
σώμα του. Δεν ήταν δα κι ένα σώμα τόσο βαρύ ... Και τη νύχτα μ' αρέσει ν' αφουγκράζομαι
τ' αστέρια. Είναι σαν πεντακόσια εκατομμύρια κουδουνάκια ...</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEivlzlPVkiQDcCbYbl1P9dycJrn98mb9yJRnpQMFuADr-wYi63gukjQJXwCbP0TZgDqKR5lsn_OxRNPqmGxwFPMWe8FIOLJ3ebi3G7sVYbenGHPpRaMvMNDskoWdk5gDN00zQ2SK___dFc/s1600/47.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="313" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEivlzlPVkiQDcCbYbl1P9dycJrn98mb9yJRnpQMFuADr-wYi63gukjQJXwCbP0TZgDqKR5lsn_OxRNPqmGxwFPMWe8FIOLJ3ebi3G7sVYbenGHPpRaMvMNDskoWdk5gDN00zQ2SK___dFc/s320/47.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="story">
Μα να που έγινε κάτι παράξενα υπέροχο.</div>
<div class="story">
Στο φίμωτρο που είχα ζωγραφίσει για το μικρό πρίγκιπα, ξέχασα να προσθέσω το
δερμάτινο λουρί! Ποτέ δεν θα μπορέσει να το δέσει στ' αρνί του. Κι έτσι αναρωτιέμαι:
«Τι έχει γίνει στον πλανήτη του; Ίσως το αρνί να έφαγε το λουλούδι ...»</div>
<div class="story">
Άλλοτε πάλι λέω μέσα μου: «Σίγουρα όχι! Κάθε νύχτα ο μικρός πρίγκιπας σκεπάζει
το λουλούδι του μ' ένα γυάλινο δοχείο και προσέχει πάρα πολύ το αρνάκι του ... «Τότε
νιώθω ευτυχισμένος. Κι όλα τ' αστέρια γελούν γλυκά».</div>
<div class="story">
Μερικές φορές σκέπτομαι: «Καμιά φορά μπορεί να ξεχαστεί κι αυτό φτάνει. Κάποιο
βράδυ ξέχασε να βάλλει το γυάλινο καπάκι ή το αρνάκι βγήκε χωρίς</div>
<div class="story">
θόρυβο, όσο κρατούσε ακόμη η νύχτα ...» Τότε τα κουδουνάκια αλλάζουν κι αρχίζουν
να κλαίνε! ...</div>
<div class="story">
Εδώ υπάρχει ένα μυστήριο πολύ μεγάλο. Για σας που αγαπάτε το ίδιο το μικρό πρίγκιπα,
όπως και για μένα, τίποτε στο σύμπαν δεν είναι το ίδιο, αν σε κάποιο μέρος, κανείς
δεν ξέρει που, ένα αρνάκι που ποτέ δεν το είδαμε, έχει φάει, ναι ή όχι ένα τριαντάφυλλο
...</div>
<div class="story">
Κοιτάξτε προσεχτικά τον ουρανό. Αναρωτηθείτε: το αρνί, ναι ή όχι, έφαγε το λουλούδι;
Και αμέσως τότε θα δείτε πως όλα αλλάζουν ...</div>
<div class="story">
Και κανείς μεγάλος δεν θα καταλάβει ποτέ πως αυτό έχει τόσο μεγάλη σημασία!</div>
<div class="story">
</div>
<div class="story">
Αυτό είναι, για μένα, το πιο όμορφο και το πιο θλιβερό τοπίο του κόσμου. Είναι
τα ίδιο με το τοπίο της προηγούμενης σελίδας, όμως το σχεδίασα ακόμη μια φορά για
να σας το δείξω καλύτερα. </div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiRfA3KEy_8LYV6qx0FFrjft_8GjugBYRWA40lXJPPrjpfE_CyDN919UygqWHm1HCwshc0p38ULuslMRcRN1L1f6hmxA1PyCtSnU9ti3cNgDlhx9_90eRdMpbIVoaTl4sjLJA-ZcDXSNbg/s1600/48.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="314" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiRfA3KEy_8LYV6qx0FFrjft_8GjugBYRWA40lXJPPrjpfE_CyDN919UygqWHm1HCwshc0p38ULuslMRcRN1L1f6hmxA1PyCtSnU9ti3cNgDlhx9_90eRdMpbIVoaTl4sjLJA-ZcDXSNbg/s320/48.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="story">
Σ' αυτό εδώ το μέρος εμφανίστηκε ο μικρός πρίγκιπας, κι
ύστερα χάθηκε. Κοιτάξτε όσο μπορείτε πιο προσεχτικά τούτο το τοπίο, έτσι ώστε να
'σαστε σίγουροι πως θα το αναγνωρίσετε αν κάποια μέρα ταξιδέψετε στην Αφρική, μέσα
στην έρημο. Και αν τύχει να περάσετε από 'κει, πολύ παρακαλώ σας, μη βιαστείτε,
περιμένετε λίγο, ακριβώς κάτω απ' τ' αστέρι! Αν τότε ένα παιδί έρθει κοντά σας,
αν γελάει, αν έχει κατάξανθα χρυσά μαλλιά, αν δεν απαντάει όταν του κάνετε ερωτήσεις,
θα μαντέψετε με σιγουριά ποιος είναι. Τότε φανείτε ευγενικοί! Μην μ' αφήσετε στην
τόση μου θλίψη: γράψτε μου γρήγορα πως ξαναγύρισε ...</div>
<div class="story">
</div>
<br />
<span style="color: #999999;"><b><i>"Le Petit Prince" (1943)<br /> Antoine de Saint-Exupéry (1900–1944)</i></b></span></div>
</div>
</div>
</div>
Μικρός Πρίγκηπαςhttp://www.blogger.com/profile/15603225306098621694noreply@blogger.com11tag:blogger.com,1999:blog-1527823194570941375.post-86799912386619736882012-11-03T01:15:00.000+02:002012-11-04T14:43:38.688+02:00Ιθάκη (Ντίνος Χριστιανόπουλος)<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://2.bp.blogspot.com/-3rwMkDOvKHA/UJRSGjFXExI/AAAAAAAAAao/gwKKXo-Bq3k/s1600/ithaki.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: inherit;"><img border="0" height="276" src="http://2.bp.blogspot.com/-3rwMkDOvKHA/UJRSGjFXExI/AAAAAAAAAao/gwKKXo-Bq3k/s400/ithaki.jpg" width="400" /></span></a></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: inherit;"><br /></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: inherit;"><br /></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: inherit;">Δεν ξέρω αν έφυγα από συνέπεια</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: inherit;">ή από ανάγκη να ξεφύγω τον εαυτό μου,</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: inherit;">τη στενή και μικρόχαρη Ιθάκη</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: inherit;">με τα χριστιανικά της σωματεία</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: inherit;">και την ασφυχτική της ηθική.</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: inherit;"><br /></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: inherit;">Πάντως, δεν ήταν λύση: ήταν ημίμετρο.</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: inherit;">Κι από τότε κυλιέμαι από δρόμο σε δρόμο</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: inherit;">αποχτώντας πληγές κι εμπειρίες.</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: inherit;">Οι φίλοι που αγάπησα έχουνε πια χαθεί</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: inherit;">κι έμεινα μόνος τρέμοντας μήπως με δει κανένας</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: inherit;">που κάποτε του μίλησα για ιδανικά.</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: inherit;"><br /></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: inherit;">Τώρα επιστρέφω με μιαν ύστατη προσπάθεια</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: inherit;">να φανώ άψογος, ακέραιος, επιστρέφω</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: inherit;">κι είμαι, Θεέ μου, σαν τον άσωτο που αφήνει</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: inherit;">την αλητεία, πικραμένος, και γυρνάει</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: inherit;">στον πατέρα τον καλόκαρδο, να ζήσει</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: inherit;">στους κόλπους του μιαν ασωτία ιδιωτική.</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: inherit;"><br /></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: inherit;">Τον Ποσειδώνα μέσα μου τον φέρνω,</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: inherit;">που με κρατάει πάντα μακριά∙</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: inherit;">μα κι αν ακόμα δυνηθώ να προσεγγίσω,</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: inherit;">τάχα η Ιθάκη θα μου βρει τη λύση;</span></div>
<div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: inherit;"><br /></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: #999999; font-family: inherit;"><i>Ντίνος Χριστιανόπουλος</i></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: #999999; font-family: inherit;"><i>Από τη συλλογή "Εποχή των ισχνών αγελάδων" - 1950</i></span></div>
</div>
</div>
Unknownnoreply@blogger.com5tag:blogger.com,1999:blog-1527823194570941375.post-88276062112599466522012-10-21T17:47:00.000+03:002012-11-03T01:33:30.118+02:00Άρωμα λεβάντας<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: inherit;"></span></div>
<div style="text-align: center;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://2.bp.blogspot.com/--dkkYOuynps/UITkJD2erCI/AAAAAAAAAaA/6M2sUvAHqjw/s1600/lavender_rain_by_photogriff-d46696m2.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="284" src="http://2.bp.blogspot.com/--dkkYOuynps/UITkJD2erCI/AAAAAAAAAaA/6M2sUvAHqjw/s320/lavender_rain_by_photogriff-d46696m2.jpg" width="320" /></a></div>
<span style="font-family: inherit;"><br /></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: inherit;">Από ένα κούφιο ουρανό</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: inherit;">Καρτερώ πρωτοβρόχια</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: inherit;">κι αδημονώ ευωδίες</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: inherit;">μιας βροχής από λήθη</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: inherit;">γεμάτη μουντές ελπίδες,</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: inherit;">κίτρινα φύλλα και υγρό χώμα,</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: inherit;">γόνιμο υγρό χώμα της απουσίας.</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: inherit;"><br /></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: inherit;">Κι όσο θα δακρύζει η αλήθεια,</span><br />
<span style="font-family: inherit;">κι όσο θα στάζουν αλμύρα οι στιγμές,</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: inherit;">πεισματικά θα χορεύω</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: inherit;">στη ζάλη μιας λεβάντας,</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: inherit;">που έχει από καιρό ανθίσει</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: inherit;">στην άκρη ενός άγνωστου μονοπατιού.</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: inherit;"><br /></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: inherit;">Μοναχικός διαβάτης,</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: inherit;">μέσα σε δάση πραγματικότητας</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: inherit;">να χορεύω ένα μελαγχολικό περίπατο</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: inherit;">και ν' ακροβατώ σε μιαν ανάμνηση</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: inherit;">που παίρνει και φουσκώνει</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: inherit;">κάθε που ο γερασμένος του κορμός</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: inherit;">ποτίζει με δάκρυα.</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: inherit;"><br /></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: inherit;">Κι αν στερέψει ο ουρανός,</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: inherit;">αν στραγγίξει το ξύλο,</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: inherit;">κι αν βρω το δρόμο του πηγεμού,</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: inherit;">ότι αγαπήσω θα ανθίζει σε μονοπάτια,</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: inherit;">σε άγνωστα υγρά μονοπάτια.</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: inherit;">Kαι θα 'χει μυρωδιά λεβάντας,</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: inherit;">μοναχικής λεβάντας,</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: inherit;">σαν αυτή που άνθισε σε μιαν άκρη,</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: inherit;">ένα γκρίζο φθινόπωρο...</span><br />
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<i><span style="color: #999999;">(Δ.Κ.)</span></i><br />
<i><span style="color: #999999;"><br /></span></i>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<object class="BLOGGER-youtube-video" classid="clsid:D27CDB6E-AE6D-11cf-96B8-444553540000" codebase="http://download.macromedia.com/pub/shockwave/cabs/flash/swflash.cab#version=6,0,40,0" data-thumbnail-src="http://3.gvt0.com/vi/VmO9Cn_f6as/0.jpg" height="266" width="320"><param name="movie" value="http://www.youtube.com/v/VmO9Cn_f6as&fs=1&source=uds" /><param name="bgcolor" value="#FFFFFF" /><param name="allowFullScreen" value="true" /><embed width="320" height="266" src="http://www.youtube.com/v/VmO9Cn_f6as&fs=1&source=uds" type="application/x-shockwave-flash" allowfullscreen="true"></embed></object></div>
</div>
</div>
Unknownnoreply@blogger.com11tag:blogger.com,1999:blog-1527823194570941375.post-62029659407524676302012-08-12T13:10:00.000+03:002012-08-12T14:55:19.613+03:00Αποδημία...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://4.bp.blogspot.com/-t06O9BZ1ZGM/UCd-PHlCiVI/AAAAAAAAAY8/Izy73-bhC6k/s1600/apodimia.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="http://4.bp.blogspot.com/-t06O9BZ1ZGM/UCd-PHlCiVI/AAAAAAAAAY8/Izy73-bhC6k/s320/apodimia.jpg" width="320" /></a></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
Σιγή. </div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
Κράτα την ανάσα σου, </div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
Μη τυχόν και ταράξεις το παιδικό μου βλέμμα </div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
Το ιπτάμενο πάνω από θάλασσες μνήμης, </div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
Καθώς θα σαρώνει τον αθέατο κόσμο </div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
Μιας αθώας ευτυχίας. </div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
Σαν γλάρος που κρώζει μοναξιά </div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
Σφιχτά θα κρατώ στα χέρια μου το χθες. </div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
Και πάνω από θάλασσες νοσταλγίας, </div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
Ατέλειωτες μαύρες θάλασσες, </div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
Σε αφήνω θριαμβευτικά στο κενό </div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
Της αδιάσπαστης σιωπής σου. </div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
Σαν χελιδόνι που ήρθε φθινόπωρο, </div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
Κοιτάω κόσμους που δε γνώρισα </div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
Και που δε με γνώρισαν. </div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
Και στη μέθεξη ενός χρυσού ήλιου, </div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
Θα ρωτώ το σύννεφο της ζωής μου </div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
Πόσο όμορφα θα ήταν </div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
Να έβρεχε σιωπές κάθε που δάκρυζα, </div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
Για τα λόγια που άφησα πίσω. </div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
Σαν κύκνος πληγωμένος </div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
Στρέφομαι προς τον ουρανό της θλίψης μου, </div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
Εκλιπαρώντας για μια βροχή </div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
Ζωογόνα και καθάρια, </div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
Που θα ξεπλύνει ότι απέμεινε </div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
Από δυο πεισμωμένα φτερά, </div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
Και κοιτώντας τα του λέω με θράσος: </div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
Εϊ Ουρανέ! Σαν πουλί ήρθα. Σαν πουλί φεύγω. </div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
Σιγή. </div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
Κράτα την ανάσα σου </div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
Μη τυχόν και γυρίσω πίσω.</div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<i><span style="color: #999999;">(Δ.Κ.)</span></i><br />
<i><span style="color: #999999;"><br /></span></i>
<i><span style="color: #999999;"><br /></span></i>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.youtube.com/embed/QPCJxVCcWtk?feature=player_embedded' frameborder='0'></iframe></div>
</div>
</div>Unknownnoreply@blogger.com27tag:blogger.com,1999:blog-1527823194570941375.post-22385552409524308292012-08-06T00:35:00.003+03:002012-11-04T14:43:28.221+02:00Αερογέφυρες (Κική Δημουλά)<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://3.bp.blogspot.com/-QBywXYrsrYc/UB7m3FAmbTI/AAAAAAAAAYc/vUc70WVptjs/s1600/531287_3892439920908_591893871_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="http://3.bp.blogspot.com/-QBywXYrsrYc/UB7m3FAmbTI/AAAAAAAAAYc/vUc70WVptjs/s320/531287_3892439920908_591893871_n.jpg" width="320" /></a></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
Χάθηκες</div>
<div style="text-align: center;">
ποῦ στριφογυρνᾶς.</div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
Πέρνα καμιὰ φορὰ ἀπὸ τὸν ὕπνο μου</div>
<div style="text-align: center;">
συνήθως εἶμαι ἐκεῖ</div>
<div style="text-align: center;">
ἐκτὸς ἂν κλαίει τὸ φεγγάρι</div>
<div style="text-align: center;">
ὁπότε βγαίνω στὸ μπαλκόνι</div>
<div style="text-align: center;">
τὸ διότι νὰ ρωτήσω τὶ συμβαίνει.</div>
<div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
Πέρνα καμιὰ φορά.</div>
<div style="text-align: center;">
Μπὲς ἀπ᾿ τὸ πλάι στάσου</div>
<div style="text-align: center;">
κάτω ἀπὸ τὸ γεφυράκι τῆς παλάμης μου</div>
<div style="text-align: center;">
ἀπ᾿ ὅπου ἥσυχα κυλάω.</div>
<div style="text-align: center;">
Ἐκτός ἂν ἔχει ὁλότελα μαυρίσει τὸ νερὸ</div>
<div style="text-align: center;">
ἂν ψόφησαν κι οἱ πέτρες</div>
<div style="text-align: center;">
ἂν ἔχει μολυνθεῖ καὶ ὁ βυθὸς</div>
<div style="text-align: center;">
ὁπότε θὰ μὲ βρεῖς</div>
<div style="text-align: center;">
στοῦ σεντονιοῦ τὶς ὄχθες.</div>
</div>
<div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
Μὴ φοβᾶσαι.</div>
<div style="text-align: center;">
Πάρε μαζὶ σου ἂν θὲς γιὰ σιγουριὰ</div>
<div style="text-align: center;">
καὶ τὴν ἀπαίτηση νὰ μὴ σ᾿ ἀγγίξω διόλου</div>
<div style="text-align: center;">
ἀνανέωσε καὶ τὴ ληγμένη ἄδεια</div>
<div style="text-align: center;">
νὰ σὲ κοιτῶ</div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
καὶ σοῦ ὑπόσχομαι</div>
<div style="text-align: center;">
ἐγκαίρως νὰ ξυπνήσω</div>
<div style="text-align: center;">
ὥστε νὰ μὴ σὲ πάρει εἴδηση</div>
<div style="text-align: center;">
ὁ ὕπνος σου ὅτι λείπεις.</div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
</div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: #999999;">Κική Δημουλά</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: #999999;">Αερογέφυρες</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: #999999;">"Χλόη Θερμοκηπίου"</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: #999999;">εκδόσεις Ίκαρος, 2005</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: #999999;"><br /></span></div>
<div style="text-align: right;">
<br /></div>
<div style="text-align: right;">
<br /></div>
<div style="text-align: right;">
<i><span style="font-size: x-small;">αφιερωμένο σε μια ονειροπόλα ψυχή...</span></i></div>
</div>
Unknownnoreply@blogger.com8tag:blogger.com,1999:blog-1527823194570941375.post-45675402244351017392012-08-02T22:43:00.001+03:002013-06-27T13:54:30.898+03:00Αποσπάσματα από το βιβλίο της Α.Παπαδάκη "Βαρκάρισσα της Χίμαιρας"<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgIjIDWGqgYW6ZohJqzLLN9dE1CAGb0pynGjt3eSvPo47ZwCAgWwOXQD-swJHI1xFGjLXQPjJGv4p1xrbqDOgzzUx8ykWHc8oUg7dHJ9khbyW6hDCmmVSmXPIxYD4PGevaGwvqc8kIaY8o/s1600/90285-2560x1600.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="250" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgIjIDWGqgYW6ZohJqzLLN9dE1CAGb0pynGjt3eSvPo47ZwCAgWwOXQD-swJHI1xFGjLXQPjJGv4p1xrbqDOgzzUx8ykWHc8oUg7dHJ9khbyW6hDCmmVSmXPIxYD4PGevaGwvqc8kIaY8o/s400/90285-2560x1600.jpg" width="400" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<span style="font-family: inherit;">«Τι παλιόκαιρος σήμερα… Βρέχει από το πρωί. Δεν ξέρω γιατί, αλλά η
νοσταλγία έχει το άρωμα της βροχής…»<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<span style="font-family: inherit;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<span style="font-family: inherit;">«Αυτός ο κόσμος ο κερατάς- μου ‘λεγε μια φορά η φίλη μου η
Βιργινία – λες κι είναι καμωμένος μόνο γι’ αυτούς που ξέρουν να καταπατούν. Γι’
αυτούς που στήνουν ταμπέλες. Που κάνουν περιφράξεις και βάζουν μέσα άγρια
σκυλιά για φύλακες. Αυτός ο κόσμος ο κερατάς λες κι είναι καμωμένος, μόνο για
μπρατσωμένες ψυχές.»<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<span style="font-family: inherit;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<span style="font-family: inherit;">«Τι θα ‘κανα χωρίς εσένα Νανώ… (Μου ‘γραφε κάποτε σ’ ένα
σημείωμα). Τι αξία θα είχαν οι ακρογιαλιές της ψυχής μου, αν δεν στεκόσουνα
εκεί, να με περιμένεις…»<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<span style="font-family: inherit;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<span style="font-family: inherit;">«Τα κύματα σ’ οδηγούν εκεί που
θέλουν να σε ξεβράσουν. Είναι να μη βρεθεί η ψυχή σου, άδειο κοχύλι,
πεταμένη στο θυμό τους. Κάποιοι όμως είναι τυχεροί. Στ’ άδεια κοχύλια της ψυχής
τους οι Γοργόνες κρύβουν τα τραγούδια τους. Κάποιοι… δε θα τους βρεις σε κάθε
βήμα σου…»<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<span style="font-family: inherit;">«Το πιο όμορφο γαλάζιο της ψυχής μου το ξόδεψα προσπαθώντας να
γλυκάνω το βλέμμα της απουσίας.»<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<span style="font-family: inherit;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<span style="font-family: inherit;">«Συμβαίνει κι αυτό. Να ‘χεις ρίξει κάτω τον άλλον κι ύστερα να
βγαίνεις στη ράχη του, να χοροπηδάς και να προσπαθείς να τον πείσεις (συχνά τον
πείθεις) πως είναι ένοχος, γιατί η ράχη του έχει κόκκαλα και σου πληγώνουν τα
βελούδινα ‘’πατουχάκια’’ σου…»<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<span style="font-family: inherit;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<span style="font-family: inherit;">«Πάνω σ’ ένα ζουμπούλι, ξεψύχησε η Άνοιξη…»<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<span style="font-family: inherit;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<span style="font-family: inherit;">«Αν δεις την ψυχή μου με ματωμένα γόνατα να τρέχει κοντά σου, μην
τρομάξεις. Δεν είναι τίποτα καλέ. Από το παιχνίδι είναι. Όλα τ’ απογεύματα της
ζωής τα πέρασα παίζοντας κυνηγητό με τα όνειρά μου.»<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<span style="font-family: inherit;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<span style="font-family: inherit;">«Αυτό το ''απόλυτα εντάξει'' πάντα με τρόμαζε. Μου δημιουργούσε
μια αποστροφή κάτι σαν ναυτία. Κάτι μου ‘λεγε πως η αγάπη δε βολεύεται στην
απόλυτη τάξη. Είναι στο λίγο, στο ελάχιστο φάλτσο. Στο αδιόρατα στραβό. Δεν
είναι πουκάμισο κολλαριστό η αγάπη. Είναι ρούχο τσαλακωμένο. Φορεμένο. Με τα
σημάδια του ιδρώτα να διακρίνονται πάνω του.»<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<span style="font-family: inherit;">«"Να ονειρεύεσαι ..." μου 'λεγε ένας φίλος που μ'
αγαπούσε και με ήξερε καλά. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<span style="font-family: inherit;">Τα όνειρα, συνήθως προδίδουν. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<span style="font-family: inherit;">Παραπλανούν. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<span style="font-family: inherit;">Καμιά φορά και σκοτώνουν. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<span style="font-family: inherit;">Όμως, δεν γίνεται να ζεις χωρίς να ονειρεύεσαι ... <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<span style="font-family: inherit;">Δεν έχει νόημα. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<span style="font-family: inherit;">Δεν έχει ουσία. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<span style="font-family: inherit;">Να ονειρεύεσαι! <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<span style="font-family: inherit;">Κοίτα μόνο να 'χεις σταμπάρει καλά την έξοδο κινδύνου από τα
όνειρά σου. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<span style="font-family: inherit;">Τότε σώζεσαι ...<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<span style="font-family: inherit;">Και ποια είναι η έξοδος κινδύνου; <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<span style="font-family: inherit;">Τίποτα δεν είναι στη ζωή, το παν! <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<span style="font-family: inherit;">Έχει και παρακάτω ...; <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<span style="font-family: inherit;">Έχει κι άλλο ... <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<span style="font-family: inherit;">Προχώρα, λοιπόν, ξεκόλλα! <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<span style="font-family: inherit;">Αυτή είναι η έξοδος κινδύνου!»<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<span style="font-family: inherit;">«Καθένας έχει διαλέξει μόνος του το σταυρό του, άσχετα αν δεν το
παραδέχεται, ή αν δεν το συνειδητοποιεί πολλές φορές.»<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<span style="font-family: inherit;">«-Εγώ την τρέλα μου την φοράω καπέλο, μεγάλε. Δεν την αφήνω να μου
γίνει θηλιά. Κι όσο για την παράγκα μου, μόλις δω πως πιάνει κοριούς, ανάβω ένα
σπίρτο και την καίω. Δεν το ‘χω για τίποτα. ‘’Πόσο κάνει;’’ Λέω στη μοίρα μου.
Τι χρωστάω; Τόσο… Μου λέει. Παρ’ τα και δίνε του. Έχω ένα ραντεβουδάκι με την
επόμενη μέρα…»<o:p></o:p></span><br />
<span style="font-family: inherit;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<span style="font-family: inherit;"><span style="background: white; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-bidi-theme-font: minor-latin;">"Δε φοβήθηκα ποτέ μου τη βροχή. Φοβήθηκα
πολλές φορές όμως αυτούς που μου φώναζαν να γυρίζω πίσω για να μου δώσουν μια
ομπρέλα.</span></span>»<br />
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<span style="font-family: inherit;">«-Σκέφτομαι… Σκέφτομαι… Γιατί να μην έχουν οι άνθρωποι ουρά, Νανώ;
Μη γελάς. Θα την κουνούσαν όπως τα σκυλιά και θα καταλαβαίναμε από μακριά τις
προθέσεις τους. Σου είπα, μη γελάς…»<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<span style="font-family: inherit;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<span style="font-family: inherit;">«Άσχετο, αλλά:<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<span style="font-family: inherit;">Ποτέ μου δεν αγάπησα τους θριαμβευτές. Τους τροπαιούχους.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<span style="font-family: inherit;">Πάντα με φοβίζει το ποδοβολητό των καβαλάρηδων.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<span style="font-family: inherit;">Αγάπησα τους μοναχικούς. Τους ορειβάτες. Τους κουρασμένους
παλιάτσους.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<span style="font-family: inherit;">Αγάπησα αυτούς που έχουν ένα στυφό χαμόγελο και ψάχνουν ένα
ανθισμένο κλαδί, για να ενωθούν ξανά με τη ζωή.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<span style="font-family: inherit;">Αυτούς που όταν γλιστρήσουν στη λακκούβα με τα λασπόνερα, γελάνε
με το χάλι των ποδιών τους.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<span style="font-family: inherit;">Καθόλου δε λυπάμαι που με πέταξε έξω από τη δεξίωση ο πορτιέρης,
γιατί δε φορούσα το κατάλληλο ένδυμα.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<span style="font-family: inherit;">Λυπάμαι μόνο που σπατάλησα πολύτιμο χρόνο, ψάχνοντας τις λάθος
διευθύνσεις, που μου είχαν χώσει στην τσέπη διάφοροι επιτήδειοι.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<span style="font-family: inherit;">Λυπάμαι μόνο που δεν μπορώ πια να φοράω κατάσαρκα το βλέμμα των
ανθρώπων.»<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<span style="font-family: inherit;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<span style="font-family: inherit;">«Θυμάμαι ακόμα εκείνο το γλάρο τον μοναχικό. Πετούσε γρήγορα προς
την αντικρινή στεριά, σαν να ήθελε να γλυτώσει από το βλέμμα του Θεού. Θυμάμαι
ακόμα εκείνη τη θάλασσα. Τόσο απόλυτα, τόσο αλαζονικά γαλάζια…»</span><o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<o:p><span style="color: #999999;">Αλκυόνη Παπαδάκη</span></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<o:p><span style="color: #999999;">Βαρκάρισσα της Χίμαιρας</span></o:p></div>
</div>
Unknownnoreply@blogger.com23tag:blogger.com,1999:blog-1527823194570941375.post-89188246453570521322012-07-17T00:42:00.002+03:002012-08-11T00:16:19.886+03:00Απομεινάρια ενός μπλε τριαντάφυλλου...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://2.bp.blogspot.com/-PJU3It0ZZyU/UASJ7WMF90I/AAAAAAAAAX0/QzeohyrrhaM/s1600/-Flowers--Love--pozNe--Argy_'s-best-pictures--my-album--Flowers-and-Roses--rosen--My-Flowers--tags--blue--flores--tags2--My-Flower-Pics--Rose_large.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="276" src="http://2.bp.blogspot.com/-PJU3It0ZZyU/UASJ7WMF90I/AAAAAAAAAX0/QzeohyrrhaM/s320/-Flowers--Love--pozNe--Argy_'s-best-pictures--my-album--Flowers-and-Roses--rosen--My-Flowers--tags--blue--flores--tags2--My-Flower-Pics--Rose_large.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
Σαν ψέμα γεννήθηκε μια ξάστερη νύχτα,</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
Μια νύχτα που γιόρταζαν τα ψέματα,</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
Φόραγε μαβιά φορέματα,</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
Και αγκάθια.</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
Κάθε βράδυ θαύμαζε τα αστέρια,</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
Και σου ‘λεγε πόσο ωραία είναι, </div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
όταν σου χαμογελούν,</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
κι όταν τρεμοσβήνουν.</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
Κάθε βράδυ έστρεφε το άνθος του</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
προς τη Σελήνη.</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
Και τη μοναξιά του</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
Προς τα σένα.</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
Κι αν με το βλέμμα το χάιδεψες,</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
Δε χάθηκε.</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
Μα σα δάκρυ έσταξε από το πιο μικρό του πέταλο,</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
Μαύρο πηχτό δάκρυ.</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
Μια όμορφη μελαγχολία,</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
Και μια πληγωμένη αγκαλιά,</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
Ότι απόμεινε από 'να δάκρυ,</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
Που σου θυμίζει,</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
Πως δε μπορείς ν’ αγκαλιάσεις</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
Ένα μπλε τριαντάφυλλο,</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
Τη Νύχτα της Μοναξιάς.</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<i><span style="color: #cccccc;">(Δ.Κ)</span></i><br />
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.youtube.com/embed/dYEEYUNpEUw?feature=player_embedded' frameborder='0'></iframe></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<br /></div>
</div>Unknownnoreply@blogger.com17tag:blogger.com,1999:blog-1527823194570941375.post-29094989592596174712012-07-16T22:30:00.001+03:002012-07-17T00:14:50.271+03:00Το μυστικό σημείωμα...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://2.bp.blogspot.com/-yl5G8mItcb0/UASEPsBlajI/AAAAAAAAAXo/Jug08dMl4zo/s1600/269680_244582508901665_3380129_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="http://2.bp.blogspot.com/-yl5G8mItcb0/UASEPsBlajI/AAAAAAAAAXo/Jug08dMl4zo/s320/269680_244582508901665_3380129_n.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="background-color: white;">Είναι μερικοί άνθρωποι που δεν μπόρεσαν ποτέ να διαβάσουν </span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="background-color: white;">το μυστικό σημείωμα που άφησε μέσα τους ο Θεός. </span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="background-color: white;">Δεν είχαν το απαιτούμενο φως για να το διαβάσουν.</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="background-color: white;">Και τ' άφησαν διπλωμένο να κιτρινίζει σε ένα κρυφό συρταράκι της ψυχής τους.</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="background-color: white;"><br /></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="background-color: white;">Είναι μερικοί άνθρωποι που, όταν πέσει στα χέρια τους η χαρά, δεν ξέρουν πως τους ανήκει.</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="background-color: white;">Και σαστίζουν. </span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="background-color: white;">Τη φέρνουν από δω, τη γυρνάνε από κει, ώσπου ανοίγουν ένα λάκκο και τη θάβουν,</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="background-color: white;">όπως κάνουν με τα κόκαλα τα σκυλιά.</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="background-color: white;"><br /></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="background-color: white;">Είναι μερικοί άνθρωποι που πίστεψαν αλήθεια πως ο Θεός αγαπάει τους μουτρωμένους.</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="background-color: white;">Χαρά σ' αυτούς που γέμισαν την ψυχή τους και διάβασαν τραγουδιστά το μυστικό τους σημειωματάκι.</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="background-color: white;"><br /></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="background-color: white;">Αν το 'σκισαν μετά, αν το 'καψαν, το έκαναν μόνο και μόνο για το κέφι τους. </span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="background-color: white;">Για να κλείσουν μάτι στο Θεό.</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="background-color: white;"><br /></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="background-color: white;">Χαρά σ' αυτούς που πιάστηκαν στο δόλωμα της ζωής και σπαρτάρισαν μέσα στα δίχτυα της.</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="background-color: white;">Αν τα τρύπησαν μια στιγμή και ξαναβγήκαν στο πέλαγος, το 'καναν μόνο και μόνο για να 'χουν τη χαρά να ξαναπιαστούν...</span></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="background-color: white;"><span style="color: #999999;">Αλκυόνη Παπαδάκη, </span></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="background-color: white;"><span style="color: #999999;">''Σαν χειμωνιάτικη λιακάδα''</span></span></div>
</div>Unknownnoreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-1527823194570941375.post-19570236477466745022012-07-06T15:10:00.000+03:002012-11-04T14:41:50.558+02:00Απροσδοκίες (Κική Δημουλά)<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: center;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://4.bp.blogspot.com/-K5YeGVu5HNY/T_bVis0SuZI/AAAAAAAAAUs/_xm6F0OKQAw/s1600/%CE%AC%CE%BD%CE%B5%CE%BC%CE%BF%CF%82.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="http://4.bp.blogspot.com/-K5YeGVu5HNY/T_bVis0SuZI/AAAAAAAAAUs/_xm6F0OKQAw/s320/%CE%AC%CE%BD%CE%B5%CE%BC%CE%BF%CF%82.jpg" width="237" /></a></div>
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="background-color: white;">Θεέ μου τι δεν μας περιμένει ακόμα.</span></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="background-color: white;">Κάθομαι εδώ και βρέχομαι.</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="background-color: white;">Βρέχει χωρίς να βρέχει</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="background-color: white;">όπως όταν σκιά</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="background-color: white;">μας επιστρέφει σώμα.</span></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="background-color: white;">Κάθομαι εδώ και κάθομαι.</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="background-color: white;">Εγώ εδώ, απέναντι η καρδιά μου</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="background-color: white;">και πιο μακριά</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="background-color: white;">η κουρασμένη σχέση μου μαζί της.</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="background-color: white;">Έτσι για να φαινόμαστε πολλοί</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="background-color: white;">κάθε που μας μετράει το άδειο.</span></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="background-color: white;">Φυσάει άδειο δωμάτιο.</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="background-color: white;">Πιάνομαι γερά από τον τρόπο μου</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="background-color: white;">που έχω να σαρώνομαι.</span></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="background-color: white;">Νέα σου δεν έχω.</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="background-color: white;">Η φωτογραφία σου στάσιμη.</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="background-color: white;">Κοιτάζεις σαν ερχόμενος</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="background-color: white;">χαμογελάς σαν όχι.</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="background-color: white;">Άνθη αποξηραμένα στο πλάι</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="background-color: white;">σου επαναλαμβάνουν ασταμάτητα</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="background-color: white;">το ακράτητο όνομα τους semprevives</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="background-color: white;">semprevives – αιώνιες, αιώνιες</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="background-color: white;">μην τύχεις και ξεχάσεις τι δεν είσαι.</span></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="background-color: white;"><span style="color: #999999;">Κική Δημουλά, </span></span></div>
<div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: #999999;"><span style="background-color: white;">Απροσδοκίες</span><span style="background-color: white;">, </span></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: #999999;">Από τη συλλογή Χαίρε ποτέ (1988)</span></div>
</div>
</div>
Unknownnoreply@blogger.com12tag:blogger.com,1999:blog-1527823194570941375.post-44900289953870945422012-06-12T16:43:00.000+03:002012-07-12T02:01:46.234+03:00Υπάρχουν άνθρωποι που περπατούν σκυφτοί...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: center;">
<a href="http://1.bp.blogspot.com/-L6hptcsEjmI/T9dG0UjvdjI/AAAAAAAAARY/UnH3K_sqQcc/s1600/10968_102166959804537_100000337000553_55402_7429063_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="212" src="http://1.bp.blogspot.com/-L6hptcsEjmI/T9dG0UjvdjI/AAAAAAAAARY/UnH3K_sqQcc/s320/10968_102166959804537_100000337000553_55402_7429063_n.jpg" width="320" /></a></div>
<div>
<div style="text-align: center;">
<br />
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
Υπάρχουν άνθρωποι που περπατούν σκυφτοί </div>
<div style="text-align: center;">
Σα να κρατούν στους ώμους τους ολάκερο το σύμπαν…</div>
<div style="text-align: center;">
Κοιτάζουν πάντα χαμηλά, τον ήλιο δεν τον βλέπουν</div>
<div style="text-align: center;">
Πώς να τον δούνε μάτια μου;</div>
<div style="text-align: center;">
Πώς να τον δεις τον ήλιο αν δε σηκώνεις το κεφάλι σου ψηλά ...</div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
Γι'αυτό δεν είναι εύκολο να δεις το πρόσωπό τους...</div>
<div style="text-align: center;">
Κανέναν δεν κοιτάζουνε</div>
<div style="text-align: center;">
<b>Κι αν τους ρωτήσεις, θα σου πουν, αόρατοι πως νιώθουν</b></div>
<div style="text-align: center;">
Γι'αυτό κι εκείνοι δεν κοιτούν</div>
<div style="text-align: center;">
Βλέπεις, θαρρούνε μάτια μου πως κι οι άλλοι δεν τους βλέπουν</div>
<div style="text-align: center;">
Όμως ποτέ τους δε μιλούν… </div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
Μα αν καταφέρεις και τους δεις και τους κοιτάξεις πιο καλά</div>
<div style="text-align: center;">
Τότε θα δεις τι κουβαλούν βαθιά μεσ'την ψυχή τους...</div>
<div style="text-align: center;">
Θλίψη που καθρεφτίζεται στα σκυφτά μάτια τους</div>
<div style="text-align: center;">
Πίκρα, που ζωγραφίζει το βουβό βλέμμα τους</div>
<div style="text-align: center;">
Σιωπή, που σφίγγει τα στεγνά χείλη τους</div>
<div style="text-align: center;">
Μοναξιά, που ασχημαίνει το πρόσωπό τους </div>
<div style="text-align: center;">
Μην απορήσεις μάτια μου</div>
<div style="text-align: center;">
Η μοναξιά ασχημαίνει τους ανθρώπους...</div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
Μη φοβηθείς και φύγεις!</div>
<div style="text-align: center;">
Το δύσκολο ήταν να τους δεις</div>
<div style="text-align: center;">
Πλησίασέ τους… μίλα τους</div>
<div style="text-align: center;">
Μα να'σαι υπομονετικός </div>
<div style="text-align: center;">
Μην αισθανθούν τη λύπη σου</div>
<div style="text-align: center;">
Κρύψε την ενοχή σου που δεν τους είδες πιο νωρίς</div>
<div style="text-align: center;">
Πώς να το κάνεις μάτια μου αν δεν κοιτάζεις χαμηλά;</div>
<div style="text-align: center;">
Πρέπει να νιώσεις μοναξιά για να κοιτάξεις σαν κι αυτούς</div>
<div style="text-align: center;">
Να αισθανθείς πως είσαι εσύ… ή ίσως κάποιος που αγαπάς...</div>
<div style="text-align: center;">
Μα αν γίνει έτσι μείνε ...</div>
<div style="text-align: center;">
<b>Νιώσε τον πόνο τους, τη μοναξιά, μόνο μη νιώσεις οίκτο</b></div>
<div style="text-align: center;">
<b>Είναι περήφανοι πολύ,κι αν νιώσουνε τον οίκτο σου</b></div>
<div style="text-align: center;">
<b>Πιότερο θα λυγίσουν...</b></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
Λένε πως όσοι είναι σκυφτοί</div>
<div style="text-align: center;">
μέσα τους θέλουνε να μπουν, στη μήτρα που τους γέννησε</div>
<div style="text-align: center;">
Εκεί που νιώθαν ασφαλείς...</div>
<div style="text-align: center;">
Στον κόσμο εκείνο το μικρό που διπλωμένος μόνο αντέχεις </div>
<div style="text-align: center;">
Μα αντέχεις την αγάπη του κι αυτή είναι μεγάλη</div>
<div style="text-align: center;">
Γι'αυτό ποτέ δεν την ξεχνάς… </div>
<div style="text-align: center;">
Πώς να το κάνεις άλλωστε;</div>
<div style="text-align: center;">
Δεν ξεχνιέται η αγάπη μάτια μου, μόνο πονάει αν δεν την έχεις</div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
Γι'αυτό θέλουν να ξαναμπούν στον κόσμο εκείνο το μικρό</div>
<div style="text-align: center;">
Είναι μεγάλος τούτος 'δω...κακός και άδικος, ψυχρός,</div>
<div style="text-align: center;">
Χωρίς στάλα αγάπη</div>
<div style="text-align: center;">
Πώς να τ'αντέξει όλα αυτά ένα σκυφτό κεφάλι;</div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<b>Μην απορήσεις αν σουν πουν πως η ζωή τους είναι εντάξει</b></div>
<div style="text-align: center;">
<b>Τι περιμένεις να σου πουν; πως έχουν μάθει να'ναι μόνοι;</b></div>
<div style="text-align: center;">
<b>Δε μαθαίνεται μάτια μου αυτό, μα συνηθίζεται πικρά</b></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<b>Λένε πως είσαι δυνατός αν έχεις μάθει ν'αγαπάς</b></div>
<div style="text-align: center;">
<b>Μα γίνεσαι πιο δυνατός αν έχεις μάθει την αγάπη να αντέχεις</b></div>
<div style="text-align: center;">
<b>Κι αυτό μαθαίνεται ευτυχώς!</b></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
Γι'αυτό μην ψάχνεις τι να πεις καθώς θα τους κοιτάζεις</div>
<div style="text-align: center;">
Χάιδεψε απλά τα μάτια τους με γέλιο απ'την καρδιά σου</div>
<div style="text-align: center;">
<b>Βλέπεις, η θλίψη δεν κοιτά τα μάτια που γελάνε</b></div>
<div style="text-align: center;">
<b>Μίλα τους μόνο απ'την καρδιά και χαμογέλασέ τους</b></div>
<div style="text-align: center;">
Μην πεις μια λέξη... τίποτα </div>
<div style="text-align: center;">
Μονάχα ακούμπησέ τους</div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
Μην εκπλαγείς σαν τεντωθούν... </div>
<div style="text-align: center;">
Πρόσεξε, μην τρομάξεις!</div>
<div style="text-align: center;">
Πήρες από το βάρος τους κι ισιώνει το κορμί τους</div>
<div style="text-align: center;">
Μην εκπλαγείς όταν σε δουν</div>
<div style="text-align: center;">
Θα σε κοιτάξουν μ'έκπληξη, μα θα χαμογελάσουν…</div>
<div style="text-align: center;">
Δειλά...πριν το κεφάλι τους σηκώσουνε ψηλά</div>
<div style="text-align: center;">
Στον ουρανό…</div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
Ίσως τα μάτια κλείσουνε...<br />
Γιατί θα τους θαμπώσει, το φως του ήλιου που θα δουν<br />
Γιατί θα θυμηθούνε, το φως που είχαν στην καρδιά<br />
Κι ίσως και να δακρύσουν <br />
Μα θα 'ναι δάκρυα από χαρά<br />
Και τότε, θα μιλήσουν ....<br />
<br />
<br />
<br /></div>
<div style="font-family: 'Trebuchet MS', Trebuchet, Verdana, sans-serif; font-size: small; text-align: center;">
<a href="http://samelistevi.blogspot.com/#ixzz1xcmpc4PE"><span style="color: #999999;">Στέβη Σαμέλη</span></a><br />
<span style="color: #999999;"><span style="font-family: 'Segoe Script', 'Segoe Script', sans-serif; font-size: 13px; line-height: 18px; text-align: justify;">Από τη συλλογή "Μια βόλτα στα σύννεφα"</span>
</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: #999999;">(2012)</span></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', Trebuchet, Verdana, sans-serif; font-size: x-small;"><br /></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', Trebuchet, Verdana, sans-serif; font-size: x-small;"><br /></span></div>
</div>
</div>Unknownnoreply@blogger.com21tag:blogger.com,1999:blog-1527823194570941375.post-9634788020975553012012-06-11T15:16:00.002+03:002012-11-30T00:40:59.394+02:00Αποσπάσματα από το βιβλίο της Αλκ. Παπαδάκη "Αν ήταν όλα αλλιώς"...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://1.bp.blogspot.com/--mUrwLffO0A/T9XhkevpwdI/AAAAAAAAARM/3gCA9KUNW9g/s1600/lstartled_poppy.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="http://1.bp.blogspot.com/--mUrwLffO0A/T9XhkevpwdI/AAAAAAAAARM/3gCA9KUNW9g/s320/lstartled_poppy.jpg" width="272" /></a></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
Αν η ψυχή μας φορούσε πάντα τα καλά της και καλωσόριζε τα όνειρά μας....</div>
<div style="text-align: center;">
Αν το καράβι μας έφτανε φωταγωγημένο στο λιμάνι που είχαμε διαλέξει....</div>
<div style="text-align: center;">
Αν στην προβλήτα μας περίμεναν, με ανθοδέσμες και χειροκροτήματα ,όλοι αυτοί που αγαπήσαμε....</div>
<div style="text-align: center;">
Αν τόσες φορές ,παρασυρμένοι από το τραγούδι των σειρήνων,δεν είχαμε χάσει τη ρότα μας....</div>
<div style="text-align: center;">
Αν δεν είχαμε κρυφτεί λαθραία σε λάθος όνειρα....</div>
<div style="text-align: center;">
Αν όλα αυτά που γυάλιζαν και τα μαζέψαμε με τόση αφοσίωση και στοργή ξέραμε από την αρχή πως δεν ήταν χρυσάφι.....Μπορεί και να το ξέραμε ,αλλά μας έφαγε η ουτοπία.</div>
<div style="text-align: center;">
Αν δεν είχαμε ξεπουλήσει σε γαλίφηδες εμπόρους τα τιμαλφή μας,για λίγες γουλιές παρηγοριάς....</div>
<div style="text-align: center;">
Αν δεν είχαμε αφήσει την πόρτα της ψυχής μας ανοιχτή,για να βρουν άσυλο οι κατατρεγμένοι....Τι απερισκεψία κι αυτή!Πάντα τους ληστές τους περνούσαμε για κατατρεγμένους.</div>
<div style="text-align: center;">
Αν ξέραμε να διαβάζουμε εγκαίρως τα σημάδια των καιρών και να προβλέπουμε καταιγίδες.......</div>
<div style="text-align: center;">
Αν φορούσαμε στολές παραλλαγής....Αυτό είναι σίγουρο μέσον για να πετύχεις.Μα εντελώς το αψηφήσαμε!</div>
<div style="text-align: center;">
Εμείς ακόμα και τη νιτσεράδα για τις βροχές που κάποιος προνοητικός-δεν μπορεί πάντα υπάρχει ένας τέτοιος στο περιβάλλον μας-έχωσε στις αποσκευές μας,τη χαρίσαμε στον πρώτο τεμπέλη ψαρά.Έτσι.....Γιατί μας άρεσε το χαμόγελό του.....</div>
<div style="text-align: center;">
Αχ,αυτή η λάθος εκτίμηση....Ο υπερβάλλων ζήλος...Η περιττή γενναιοδωρία!</div>
<div style="text-align: center;">
Αν είχαμε υψώσει έναν τοίχο για να προστατέψουμε τη ζωή μας...Ένα ανάχωμα έστω.Μια ξερολιθιά.</div>
<div style="text-align: center;">
Αν δεν είχαμε μπερδέψει τα σημεία του ορίζοντα και περιμέναμε να βγει ο ήλιος από τη δύση...Πόσος χαμένος χρόνος ,αλήθεια!</div>
<div style="text-align: center;">
Αν δεν χαμογελούσαμε ,με κείνο το ηλίθιο χαμόγελο,σ'αυτόν που ερχόταν καταπάνω μας μ'ένα σουγιά....Λέγαμε αποκλείεται!Άλλη θα είναι η πρόθεσή του.</div>
<div style="text-align: center;">
Αν δεν δίναμε ραντεβού με την ψυχή μας ,πέρα από τα όριά της....</div>
<div style="text-align: center;">
<b>Αν δεν κάναμε τον κλόουν,με στόχο να διασκεδάσει η ομήγυρις και να ξεχάσει τον καημό της....</b></div>
<div style="text-align: center;">
<b>Αν όλος ο κόσμος ήταν ένα κουκούλι που θα μας προστάτευε και μέσα εκεί,με όλη μας την άνεση,θα γινόμασταν από σκουλήκια πεταλούδες.....</b></div>
<div style="text-align: center;">
Αν...Αν....</div>
<div style="text-align: center;">
Αν ήταν όλα.... αλλιώς!</div>
<div style="text-align: center;">
Άντε καλέ!</div>
<div style="text-align: center;">
<b>Μα τότε ,πως θα ξεχωρίζαμε το φως που κλείνουν μέσα τους τα φύλλα της παπαρούνας;</b></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: #999999;">Αλκυόνη Παπαδάκη </span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: #999999;">"Αν ήταν όλα αλλιώς"</span><br />
<span style="color: #999999;">(Πρόλογος του βιβλίου)</span></div>
</div>
Unknownnoreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-1527823194570941375.post-16612543471686497592012-06-11T01:30:00.001+03:002012-08-12T14:55:45.733+03:00Νυχταλγία...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://3.bp.blogspot.com/-ExCiDEkH-68/T9Uf6qnRj4I/AAAAAAAAARA/0ZIXy27_xzc/s1600/215842-1196375608.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="http://3.bp.blogspot.com/-ExCiDEkH-68/T9Uf6qnRj4I/AAAAAAAAARA/0ZIXy27_xzc/s320/215842-1196375608.jpg" width="320" /></a></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
Η νύχτα να ρίχνει τα σκοτεινά της πέπλα,</div>
<div style="text-align: center;">
μα κάποιος υπομονετικά περιμένει</div>
<div style="text-align: center;">
όταν με βρει αδύναμο θα χτυπήσει την πόρτα.</div>
<div style="text-align: center;">
Φροντίζω να φαίνομαι αρκετά δυνατός για αυτόν.</div>
<div style="text-align: center;">
Νύχτα πάλι κι από τις άκρες μου ο πόνος πηγάζει</div>
<div style="text-align: center;">
Σκούρος πηχτός ξεγλιστρά,</div>
<div style="text-align: center;">
Ξεχύνεται, καταλαμβάνει το χώρο, </div>
<div style="text-align: center;">
με πνίγει...</div>
<div style="text-align: center;">
Κι έτσι πως ρέει, παρασέρνει κι εμένα</div>
<div style="text-align: center;">
Να πιστεύω πως τον μπορώ</div>
<div style="text-align: center;">
και πως τον αντέχω.</div>
<div style="text-align: center;">
Πως δεν δακρύζω,</div>
<div style="text-align: center;">
πως στέκομαι γερά στα πήλινα πόδια μου,</div>
<div style="text-align: center;">
πώς όλα με το χρόνο μαλάκωσαν</div>
<div style="text-align: center;">
πως και ο ίδιος ο χρόνος ήταν ευγενικός</div>
<div style="text-align: center;">
και με κρασί θα ξέπλενε τις πληγές μου.</div>
<div style="text-align: center;">
Μα ούτε ο χρόνος σου χαρίζει τίποτα </div>
<div style="text-align: center;">
αν δεν κερδίσεις τον εαυτό σου...</div>
<div style="text-align: center;">
<br />
<i><span style="color: #cccccc;">(Δ.Κ)</span></i>
<br />
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.youtube.com/embed/ShkJVeyarzQ?feature=player_embedded' frameborder='0'></iframe></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
</div>Unknownnoreply@blogger.com9tag:blogger.com,1999:blog-1527823194570941375.post-84128577829335178982012-03-24T18:50:00.000+02:002012-03-24T18:50:42.010+02:00Το αγαπημένο μου παιχνίδι...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://1.bp.blogspot.com/-N9Is0VTUou0/T236Xf6huYI/AAAAAAAAAQw/puaaD3EfqUg/s1600/422599_184831824949738_151162424983345_223875_1184307879_n.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="257" src="http://1.bp.blogspot.com/-N9Is0VTUou0/T236Xf6huYI/AAAAAAAAAQw/puaaD3EfqUg/s320/422599_184831824949738_151162424983345_223875_1184307879_n.jpg" width="320" /></a></div><div style="text-align: center;">Θα ήθελα τη συμμετοχή σας σε κάτι...</div><div style="text-align: center;"><br />
</div><div style="text-align: center;">Απαντήστε μαζί μου...: </div><div style="text-align: center;"><br />
</div><div style="text-align: center;">Πως μυρίζει για σας:</div><div style="text-align: center;">ο έρωτας</div><div style="text-align: center;">η αγάπη</div><div style="text-align: center;">η θαλπωρή</div><div style="text-align: center;">η ευτυχία</div><div style="text-align: center;">η μοναξιά</div><div style="text-align: center;">η γαλήνη</div><div><div style="text-align: center;">...και τί χρώμα έχει;</div></div><div style="text-align: center;"><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://1.bp.blogspot.com/-mbA1cWe9YDg/T236ZfoAGaI/AAAAAAAAAQ4/167uNLcFzmg/s1600/419983_184399374992983_151162424983345_223113_731699377_n.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em; text-align: center;"><img border="0" height="240" src="http://1.bp.blogspot.com/-mbA1cWe9YDg/T236ZfoAGaI/AAAAAAAAAQ4/167uNLcFzmg/s320/419983_184399374992983_151162424983345_223113_731699377_n.jpg" width="320" /></a></div><div style="text-align: center;">για μένα:</div><div style="text-align: center;">ο έρωτας μυρίζει φρούτα, μυρωδιά ζωηρή και αναζωογονητική. χρώμα κίτρινο, ζωηρό, της αγωνίας...</div><div style="text-align: center;"><b><span style="font-weight: normal;"><br />
</span></b></div><div style="text-align: center;"><b><span style="font-weight: normal;">κάποιος είπε οτι </span></b>η αγάπη μυρίζει <b><span style="font-weight: normal;">γιασεμί. γιασεμί μετά από καλοκαιρινή βροχή. θα συμφωνήσω.</span> </b>χρώμα<b> λευκό</b>, της αθωότητας γιατί σε άδολα μάτια καρπίζει η αγάπη...</div><div style="text-align: center;"><br />
</div><div style="text-align: center;">η θαλπωρή μυρίζει ξύλο που καίγεται, αναδύει ζεστασιά. χρώμα καφέ, που σ'αγκαλιάζει, σε ηρεμεί.</div><div style="text-align: center;"><br />
</div><div style="text-align: center;">η ευτυχία μυρίζει απαλή γλυκιά βανίλια και έχει χρώμα κρεμ, στοιχεία που σου αφήνουν ένα αμήχανο χαμόγελο και αίσθηση πληρότητας.</div><div style="text-align: center;"><br />
</div><div style="text-align: center;">η μοναξιά μυρίζει μπαχάρια, δυνατή και πικάντικη μυρωδιά. χρώμα βαθύ χακί πράσινο</div><div style="text-align: center;"><br />
</div><div style="text-align: center;">η γαλήνη έχει τη μυρωδιά της βροχής και του ποτισμένου χώματος. χρώμα γαλαζοπράσινο</div><div style="text-align: center;"><br />
</div><div style="text-align: center;">Περιμένω τις δικές σας απαντήσεις...</div></div>Unknownnoreply@blogger.com17tag:blogger.com,1999:blog-1527823194570941375.post-42961676933451733752012-03-20T15:41:00.000+02:002013-06-27T14:00:34.271+03:00"Τα ραντεβού με τη Σιμόνη" - Μάρω Βαμβουνάκη, Αποσπάσματα<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
«Αν και ελάχιστα έχει ζήσει μόνη, η μοναξιά την μαγνητίζει όπως άλλους ο έρωτας. Σαν κάτι μυστικά σπουδαίο να βρίσκεται κρυμμένο στη μελλοντική μοναξιά της. Δεν ξέρει πώς να το πει(…)»</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjjIBNfvV8FUJu6wyCMqA_2uyeCrwc8zcXAG4wdJpmm7b1UrJR9vXCIH7jcAXODgZ81-HjB-ARiCkSEj_yWOfK3xPQ_FEmUrLEuPkok2RppvN-IKB5_oX4Gc_JEjfvC1FJR7INNdswZQYY/s1600/254154_206313102737343_100000759647046_467812_4911365_n.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjjIBNfvV8FUJu6wyCMqA_2uyeCrwc8zcXAG4wdJpmm7b1UrJR9vXCIH7jcAXODgZ81-HjB-ARiCkSEj_yWOfK3xPQ_FEmUrLEuPkok2RppvN-IKB5_oX4Gc_JEjfvC1FJR7INNdswZQYY/s320/254154_206313102737343_100000759647046_467812_4911365_n.jpg" width="106" /></a><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjE8ABRaQlTAhecWrkbQMRjj2yGqMfhP9lcf2PcGNewV2jT0K7Ry4KMJpjxjpdOY-PxTCbY6C3bz6YR3zxkG2ceyZGMm6uvTSYCGPeFwOakNEKm-3Ze8yI7AByKZvgg_IsBeNmOsLzAq_4/s1600/189844_192026044166049_100000759647046_393346_27929_n.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjE8ABRaQlTAhecWrkbQMRjj2yGqMfhP9lcf2PcGNewV2jT0K7Ry4KMJpjxjpdOY-PxTCbY6C3bz6YR3zxkG2ceyZGMm6uvTSYCGPeFwOakNEKm-3Ze8yI7AByKZvgg_IsBeNmOsLzAq_4/s320/189844_192026044166049_100000759647046_393346_27929_n.jpg" width="106" /></a>«Δεν ξέρει πώς να ορίσει την ελευθερία. Ίσως το να γλιτώνεις από τις ανάγκες σου, αυτό να είναι η ελευθερία.»</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
«Αν κάτι μας σαγηνεύει είναι η δύναμη, ή κάποιου είδους δύναμη, σε άντρες και γυναίκες. Κι ο έρωτας έχει στη μέση του τη ρίζα ρω. Τη ρίζα της ρώμης, της ευρωστίας. Τι άλλο είναι ο έρωτας;»</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
«Εκείνη όταν αγαπούσε, αγαπούσε σαν πυρκαγιά που δεν μένει εκεί που άναψε για πολύ. Όταν κατακάψει αυτό που ξεκίνησε, πάει αλλού για να συνεχίσει να καίει.»</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
«Ξαναβλέπει τον εαυτό της εκεί απέναντί τους, να κάθεται με σταυρωμένα τα χέρια, να τους ακούει, να τους κοιτά. Όχι με τύψεις μόνο, όχι με οίκτο μόνο, αλλά και με κάτι σαν ζήλεια. Ζήλεια που εκείνοι είναι ικανοί να αισθάνονται αυτό που η ίδια δεν καταφέρνει. Μιαν αγάπη με μνήμη, με τίμημα, με όρκους που τηρούνται. Μιαν αγάπη με διάρκεια, αγάπη σταθερή.»</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
«Δεν ανανεώνεται τίποτα στη ζωή της Σιμόνης γιατί το σενάριο είναι το ίδιο πάντοτε, και τα πρόσωπα που στη σκηνή εμφανίζονται, έρχονται για να πάρουν ένα ρόλο παλιό, μπαγιάτικο ρόλο. Η παραφορά! Η ένταση στα συναισθήματα όπως τα δυνατά μπαχαρικά και τα καρυκεύματα για να αισθανθεί κάτι ο συναχωμένος που έχει χάσει τη γεύση του.»</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
«-Εσείς; τη ρώτησα. Νοιώθατε ανάλογα αισθήματα παραφοράς για εκείνον τότε;</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
-Όχι ακριβώς. Εγώ αισθανόμουνα αλλιώς. Σα να χανόμουνα και να υπήρχα. Σα ζάχαρη που ευτυχισμένη έλιωνα στη ζεστή θερμή του λίμνη. Ήταν υπέροχο γιατί ήμουν σίγουρη. Όμως δεν ένοιωθα σαν τον Στέφανο. Δεν ήταν αυτός ο ρόλος μου.</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
-Ο ρόλος σας; Για ποιόν ρόλο μιλάτε;</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
Σταμάτησε. Δεν ήξερε να μου πει. Απόρησε ειλικρινά πως της ήρθε μια τέτοια λέξη στα χείλη.»</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgHNTtt3mHRVFXmeS6VGHEBDhLdsLXRgrk5jNj0kYVIxAYf6gps62F6t5bowIC1-3WVfRgWVnHPuM1KHFkodK8CHi4sf8fNdh6wYQKxQo_HrFCzKsvSLuW0XdYAfeWfxkIC60XBTK9eLXo/s1600/208011_198002373565007_197074966991081_575811_6377515_n.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgHNTtt3mHRVFXmeS6VGHEBDhLdsLXRgrk5jNj0kYVIxAYf6gps62F6t5bowIC1-3WVfRgWVnHPuM1KHFkodK8CHi4sf8fNdh6wYQKxQo_HrFCzKsvSLuW0XdYAfeWfxkIC60XBTK9eLXo/s320/208011_198002373565007_197074966991081_575811_6377515_n.jpg" width="320" /></a>«…ντρέπεται για την εγωπάθειά της. –Ποια εγωπάθεια; Να ψάχνεται διαρκώς. Να αναλύει το κάθε τι. Το παραμικρό συναίσθημα. Λες και είναι το κέντρο του κόσμου. –Είστε το κέντρο του κόσμου σας.»</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<br />
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
«Χρειάζεται γνήσια ταπείνωση για ν’ αναζητήσεις την αυτογνωσία. Εγωισμός δεν είναι όπως συνηθίζουμε να λέμε η αγάπη στο εγώ. Αντίθετα, εγωισμός είναι το μίσος στο εγώ κι ότι το μίσος αυτό γεννά προς διαιώνισή του. Χρειάζεται λίγη αγάπη για να γυρέψεις την αλήθεια σου. Ένας κόκκος αγάπης για να τα βάλεις με την λήθη που έχεις εντός σου αποθηκεύσει.»</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
«-Δεν είναι ακριβώς ψέματα αυτά που λέω. Είναι κάτι πιο λεπτό, πιο διεισδυτικό, πιο ύπουλο… Είμαι εντυπωσιακά αληθοφανής και στα ίδια μου τα μάτια. Έχω ασκηθεί στις εντυπωσιακές μισές αλήθειες. … Για να τολμά, λένε, να παραδέχεται σκληρές σε βάρος της αλήθειες δεν μπορεί, είναι ένα πλάσμα ειλικρινέστατο. Η εξυπνάδα υπήρξε η παγίδα μου.»</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
«…η ψυχή αναζητά τη δικαιοσύνη που στερήθηκε. Της είναι ανυπόφορο να παραιτηθεί ακόμα κι όταν είναι βέβαια πως ματαιοπονεί(…) Μια παλιά αδικία δε θεραπεύεται αδικώντας τον εαυτό σου. Έτσι συμπεριφέρονται τα φαντάσματα των παλιών δολοφονημένων που τριγυρνούν τις νύχτες στα ερείπια. Πρέπει να αγαπάμε τον εαυτό μας αν θέλουμε να ζήσουμε.»</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
«Οι Κινέζοι έχουν μια αρχαία παροιμία: Επειδή ο Θεός δεν μπορεί να βρίσκεται παντού, έφτιαξε τις μητέρες. Κανείς δεν το πιστεύει τόσο τυφλά αυτό όσο η παιδική ψυχή.»</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
«Μόνο από μιαν αγάπη παράφορη αποκτούσα υπόσταση, όταν νόμιζα πως έχανα λίγο από μια τέτοια αγάπη γκρεμιζόμουνα στο κενό μου κι ο νους μου θόλωνε από μια παράξενη ταπείνωση. Προσβολή μάλλον θέλω να πω. Όταν η δίψα σου είναι τόσο επιτακτική, όταν πεθαίνεις από δίψα, δεν κοιτάς τη μάρκα του μεταλλικού νερού, πέφτεις στη γη και γλείφεις τα λασπόνερα.»</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
«Οι έρωτες των νευρωτικών είναι συμβολικοί, εναλλάσσουν κοστούμια και μάσκες… δεν συνειδητοποιούν τα ψεύδη τους, εξαπατούν πρώτα τον εαυτό τους κι αυτό τους καθιστά ακόμα πιο επικίνδυνους(…)όλα τούτα τα παράδοξα τα καθοδηγεί μια άγρια ανάγκη που δεν επιτρέπει την ελευθερία της αγάπης. Δεν επιτρέπει την επιείκεια, δεν επιτρέπει να γνωρίσουν ο άλλος ποιος πραγματικά είναι.»</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
«Το μαρτύριο του νευρωτικού είναι το ανικανοποίητο. Οι σκιές μπορεί να εμπνέουν και να αναστατώνουν, μόλις τις πλησιάσει χέρι ζεστό διαλύονται, γίνονται αέρας(…)Οι δεσμοί δεν κρατούν μια και δεν μπορούν να δεσμεύονται παρά μονάχα οι αυτόνομοι χαρακτήρες.»</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjgIQhmBXxk8H5ecDSX3BC5AEM9UkYriDwZw6QRVzXEIOdU_HNuoI073pDc8QstAUPSdEpDB2Ul8IT3__GkjG8sF6X8Y2k3jPeg1vDa1r5swptXB38bnNFc_Hopxmh9TMR16evZ5Xt8uBQ/s1600/i-am-waiting.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjgIQhmBXxk8H5ecDSX3BC5AEM9UkYriDwZw6QRVzXEIOdU_HNuoI073pDc8QstAUPSdEpDB2Ul8IT3__GkjG8sF6X8Y2k3jPeg1vDa1r5swptXB38bnNFc_Hopxmh9TMR16evZ5Xt8uBQ/s320/i-am-waiting.jpg" width="320" /></a>«Μια μέρα δεν ήξερε καθόλου ποια είναι, ούτε σαν ρόλος. Το σώμα της έγινε φορεσιά, το πρόσωπό της μάσκα, το χέρι της γάντι. Έλεγε πολλές αλήθειες, αλλά όχι την αλήθεια. Όταν όμως πολλές αλήθειες λέγονται σε συνδυασμό με ένα ψέμα, μολύνονται εντελώς, όπως όταν πέφτει μια σταγόνα δηλητήριο στο πιο φρέσκο, λευκό γάλα.»</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
«Η αγάπη δεν αντέχει στα παιχνίδια, στις υπεκφυγές. Η αγάπη μόνο πάνω στο αληθινό καρπίζει(…)»</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
«Πάντα να θυμάστε πως φόβος μοναξιάς είναι ο φόβος του εαυτού μας, του εγώ μας.»</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
«Ήταν επόμενο οι άντρες να είναι δυστυχείς κοντά της. Τους μαγνήτιζε με την αυθεντικότητα του πόνου της, με τη γοητεία του ταλέντου της, τους αιχμαλώτιζε με τη μοναδικότητα της σκοτεινής της ευφυΐας, τους τύλιγε με την παραφορά με τη μαύρη ακατανίκητη φαντασία, όμως ναι ήταν δυστυχείς κοντά της. Κάτι στον αέρα της τους έβαζε να νοιώθουν πως τους απατούσε με πρόσωπο άλλο. ..Τούτο το αίσθημα τους εξευτέλιζε, όπως κάθε απιστία, και ταυτόχρονα τους κολλούσε πάνω της όπως κάθε απιστία(…) Επινοούσε ή αποφάσιζε να δει τα λάθη του άντρα, τις αδυναμίες του δεσμού της(…)» </div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<br /></div>
</div>
Unknownnoreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-1527823194570941375.post-69724102324579806492012-02-07T00:22:00.000+02:002012-08-11T00:16:45.992+03:00Φαντάσματα εαυτών...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://4.bp.blogspot.com/-DstDyUCqSLM/TzBRzPQ0VUI/AAAAAAAAAPg/Izfd_b8sXvw/s1600/kathreftis.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="http://4.bp.blogspot.com/-DstDyUCqSLM/TzBRzPQ0VUI/AAAAAAAAAPg/Izfd_b8sXvw/s320/kathreftis.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="MsoNormal">
<div style="text-align: center;">
Σέρνει την σκουριασμένη αλυσίδα του,</div>
</div>
<div class="MsoNormal">
<div style="text-align: center;">
Την χρόνια δεμένη στα πληγωμένα του πόδια,</div>
</div>
<div class="MsoNormal">
<div style="text-align: center;">
Ένα φάντασμα φυλακισμένο,</div>
</div>
<div class="MsoNormal">
<div style="text-align: center;">
Ένα χαμογελαστό φάντασμα,</div>
</div>
<div class="MsoNormal">
<div style="text-align: center;">
Που ουρλιάζει τη μοναξιά του,</div>
</div>
<div class="MsoNormal">
<div style="text-align: center;">
Παραδόξως θα δακρύσει,<br />
Μόνο του...</div>
</div>
<div class="MsoNormal">
<div style="text-align: center;">
Γλιστράει ανάμεσα στους ανθρώπους,</div>
</div>
<div class="MsoNormal">
<div style="text-align: center;">
Και μέσα τους.</div>
</div>
<div class="MsoNormal">
<div style="text-align: center;">
Γλιστράει από μια κόγχη στις καρδιές τους,</div>
</div>
<div class="MsoNormal">
<div style="text-align: center;">
Και την πλυμμηρίζει με σκληρή αγωνία αγάπης.</div>
</div>
<div class="MsoNormal">
<div style="text-align: center;">
Έρωτας.</div>
</div>
<div class="MsoNormal">
<div style="text-align: center;">
Διορθώνει αρχαίες αδικίες, εκδικείται<span lang="EN-US">.</span></div>
</div>
<div class="MsoNormal">
<div style="text-align: center;">
Αντανακλάσεις που το σκορπάν σαν καπνό.</div>
</div>
<div class="MsoNormal">
<div style="text-align: center;">
Αγωνία.</div>
</div>
<div class="MsoNormal">
<div style="text-align: center;">
Μα ώσπου να θαμπώσει το γυαλί,</div>
</div>
<div class="MsoNormal">
<div style="text-align: center;">
Από χνώτα αγάπης, </div>
</div>
<div class="MsoNormal">
<div style="text-align: center;">
θα έχει φύγει μακριά.</div>
</div>
<div class="MsoNormal">
<div style="text-align: center;">
Πάντα ένας καθρέφτης να μένει πίσω</div>
</div>
<div class="MsoNormal">
<div style="text-align: center;">
Πικρός φόβος φαντασμάτων,</div>
</div>
<div class="MsoNormal">
<div style="text-align: center;">
Που αγνοούν οτι ανήκουν,</div>
</div>
<div class="MsoNormal">
<div style="text-align: center;">
Σε κάτι χαμένους εαυτούς…</div>
</div>
<div class="MsoNormal">
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
</div>
<div class="MsoNormal">
<div style="text-align: center;">
<span style="color: #999999;"><i>(Δ.Κ.)</i></span></div>
</div>
</div>Unknownnoreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-1527823194570941375.post-68112222039219111032012-01-27T18:52:00.000+02:002012-11-04T14:43:15.139+02:00Αυτοσυντήρηση (Κική Δημουλά)<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://2.bp.blogspot.com/-hWSSnDo4_xU/TyLbwHnw6TI/AAAAAAAAAPY/8txpLnHfJ3Q/s1600/%CF%80%CE%B1%CF%80%CE%B1%CF%81%CE%BF%CF%8D%CE%BD%CE%B5%CF%82.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="212" src="http://2.bp.blogspot.com/-hWSSnDo4_xU/TyLbwHnw6TI/AAAAAAAAAPY/8txpLnHfJ3Q/s320/%CF%80%CE%B1%CF%80%CE%B1%CF%81%CE%BF%CF%8D%CE%BD%CE%B5%CF%82.jpg" width="320" /></a></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="background-color: white; line-height: 20px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; padding-right: 0px; padding-top: 0px; text-align: justify;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: inherit;">Θὰ πρέπει νὰ ἦταν ἄνοιξη</span><br />
<span style="font-family: inherit;">γιατὶ ἡ μνήμη αὐτὴ</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-family: inherit;">ὑπερπηδώντας παπαροῦνες ἔρχεται.</span></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-family: inherit;">Ἐκτὸς ἐὰν ἡ νοσταλγία</span></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-family: inherit;">ἀπὸ πολὺ βιασύνη,</span></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-family: inherit;">παραγνώρισ᾿ ἐνθυμούμενο.</span></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-family: inherit;">Μοιάζουνε τόσο μεταξύ τους ὅλα</span></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-family: inherit;">ὅταν τὰ πάρει ὁ χαμός.</span></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-family: inherit;">Ἀλλὰ μπορεῖ νά ῾ναι ξένο αὐτὸ τὸ φόντο,</span></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-family: inherit;">νά ῾ναι παπαροῦνες δανεισμένες</span></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-family: inherit;">ἀπὸ μιὰν ἄλλην ἱστορία,</span></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-family: inherit;">δική μου ἢ ξένη.</span></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-family: inherit;">Τὰ κάνει κάτι τέτοια ἡ ἀναπόληση.</span></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-family: inherit;">Ἀπὸ φιλοκαλία κι ἔπαρση.</span></span></div>
<br />
<div style="background-color: white; line-height: 20px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; padding-right: 0px; padding-top: 0px; text-align: justify;">
</div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: inherit;">Ὅμως θὰ πρέπει νά ῾ταν ἄνοιξη</span><br />
<span style="font-family: inherit;">γιατὶ καὶ μέλισσες βλέπω</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-family: inherit;">νὰ πετοῦν γύρω ἀπ᾿ αὐτὴ τὴ μνήμη,</span></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-family: inherit;">μὲ περιπάθεια καὶ πίστη</span></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-family: inherit;">νὰ συνωστίζονται στὸν καλύκά της.</span></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-family: inherit;">Ἐκτὸς ἂν εἶναι ὁ ὀργασμὸς</span></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-family: inherit;">νόμος τοῦ παρελθόντος,</span></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-family: inherit;">μηχανισμὸς τοῦ ἀνεπανάληπτου.</span></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-family: inherit;">Ἂν μένει πάντα κάποια γῦρις</span></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-family: inherit;">στὰ τελειωμένα πράγματα</span></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-family: inherit;">γιὰ τὴν ἐπικονίαση</span></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-family: inherit;">τῆς ἐμπειρίας, τῆς λύπης</span></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-family: inherit;">καὶ τῆς ποίησης.</span></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-family: inherit;"><br />
</span></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-family: inherit;"><span style="color: #cccccc;">Κική Δημουλά</span></span></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: inherit;"><span style="text-align: justify;"><span style="color: #cccccc; font-family: inherit;">«Αυτοσυντήρηση»</span></span></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: inherit;"><span style="text-align: justify;"><span style="color: #cccccc; font-family: inherit;">από την ποιητική συλλογή «Το λίγο του κόσμου» (1971)</span></span> </span></div>
</div>
Unknownnoreply@blogger.com7tag:blogger.com,1999:blog-1527823194570941375.post-37454317241994440322012-01-20T14:59:00.000+02:002012-08-12T11:22:15.950+03:00Βραβείο!<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div style="text-align: center;">Με αφορμή την προτροπή της <a href="http://thomisworld.blogspot.com/2012/01/2.html">Θώμης</a>, "συναδέλφου" blogger (!), θα προσπαθήσω να συνεχίσω την όμορφη αυτή αλυσίδα σκέψεων...</div><div style="text-align: center;">Πρώτα απ'όλα θα πρέπει να ευχαριστήσω τη <a href="http://thomisworld.blogspot.com/">Θώμη </a>που με σκέφτηκε και μου έδωσε αυτή την πάσα και φυσικά τα "βραβεία"...</div><div style="text-align: center;"><br />
</div><div style="text-align: center;">Λοιπόν...</div><div style="text-align: center;">"Αγαπώ": δε σημαίνει "έχω ανάγκη". Το 'χω ξαναπεί. Η Αγάπη είναι ελεύθερη.</div><div style="text-align: center;">Γιαυτό λοιπόν αγαπώ την ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ.</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://1.bp.blogspot.com/-IxmRLnxxCz4/TxlfW_GA8bI/AAAAAAAAAOw/y-Qh8khgwrM/s1600/freedom.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="273" src="http://1.bp.blogspot.com/-IxmRLnxxCz4/TxlfW_GA8bI/AAAAAAAAAOw/y-Qh8khgwrM/s320/freedom.jpg" width="320" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">Αγαπώ το ΧΑΜΟΓΕΛΟ στους ανθρώπους. </div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">Ειδικά όταν το να γελάει κάποιος φαίνεται στους άλλους παράλογο...</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://3.bp.blogspot.com/-BaQjn2Ee0-s/Txlg1Q4quWI/AAAAAAAAAO4/c4mhiOyRPnE/s1600/people_are_not_perfect_except_when_they_smile.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="http://3.bp.blogspot.com/-BaQjn2Ee0-s/Txlg1Q4quWI/AAAAAAAAAO4/c4mhiOyRPnE/s320/people_are_not_perfect_except_when_they_smile.jpg" width="291" /></a></div><div style="text-align: center;"><br />
</div><div style="text-align: center;"><br />
</div><div style="text-align: center;"><br />
</div><div style="text-align: center;">Το ξέρω, θα μπορούσα να αναφέρω κάτι πιο χειροπιαστό και καθημερινό, όπως είναι πχ οι μεζέδες μετά τσίπουρου (!), η φωτογραφία, τα σκυλιά, οι φίλοι μου και άλλα πολλά. Αλλά δε θα μπορούσα να αφήσω απ'έξω τη ΘΑΛΑΣΣΑ. Την αιώνια αγαπημένη...</div><div style="text-align: center;"><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.youtube.com/embed/73FmIHlmJYY?feature=player_embedded' frameborder='0'></iframe></div><div style="text-align: center;"><br />
</div><div style="text-align: center;"><br />
</div><div style="text-align: center;">Και με τη σειρά μου λοιπόν, να δώσω τα εξής βραβεία: </div><div style="text-align: center;"><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiDt8KL0n1uaJ-X4lC0RJeUXJTMIH-R56QemnRuh-yN4X69hPJCbb5EeMaN4C8gae9HyRVdyv3oRfCmYFD1ezZMyLip9utiehF94Sw7YuCPXx2IDTGaDok_99JQ3fh_btJetJFmaEU00kI/s1600/NASIA.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiDt8KL0n1uaJ-X4lC0RJeUXJTMIH-R56QemnRuh-yN4X69hPJCbb5EeMaN4C8gae9HyRVdyv3oRfCmYFD1ezZMyLip9utiehF94Sw7YuCPXx2IDTGaDok_99JQ3fh_btJetJFmaEU00kI/s1600/NASIA.JPG" /></a><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhdhv_XuONBmL8n9La0Ckbq84y4p1YpLNqlfNzFU9B_X7POFqGvG0V9G8MB-EBH3zi1RbqDoiBpP2h8EwNcY6FYduCn2gxS3J8YMyoFhUeDkPZ0od2KU0XYVlpFqteMs4HpeYsE29Q3VXw/s1600/NASIA++2.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-align: center;"><img border="0" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhdhv_XuONBmL8n9La0Ckbq84y4p1YpLNqlfNzFU9B_X7POFqGvG0V9G8MB-EBH3zi1RbqDoiBpP2h8EwNcY6FYduCn2gxS3J8YMyoFhUeDkPZ0od2KU0XYVlpFqteMs4HpeYsE29Q3VXw/s200/NASIA++2.jpg" width="137" /></a></div><div style="text-align: center;"><br />
</div><div style="text-align: center;">...και την αφορμή στους επόμενους... </div><div style="text-align: center;"><a href="http://erospsyxh.blogspot.com/">http://erospsyxh.blogspot.com/</a> </div><div style="text-align: center;"><a href="http://dark13sun.blogspot.com/">http://dark13sun.blogspot.com/</a> </div><div style="text-align: center;"><a href="http://keepdreamingilian.blogspot.com/">http://keepdreamingilian.blogspot.com/</a> </div><div style="text-align: center;"><a href="http://sagalia91.blogspot.com/">http://sagalia91.blogspot.com/</a></div><div style="text-align: center;"><a href="http://alavastro.blogspot.com/">http://alavastro.blogspot.com/</a> </div><div style="text-align: center;"><a href="http://xromatisti.blogspot.com/">http://xromatisti.blogspot.com/</a> </div><div style="text-align: center;"><br />
</div></div>Unknownnoreply@blogger.com7tag:blogger.com,1999:blog-1527823194570941375.post-57389047895490216532012-01-19T00:05:00.000+02:002012-08-12T11:22:45.893+03:00Σκοτάδι...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://3.bp.blogspot.com/-b8kbDy1BFiI/TxdBvBZxMWI/AAAAAAAAAOo/Hkl8RNTi4iA/s1600/skotadi.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="234" src="http://3.bp.blogspot.com/-b8kbDy1BFiI/TxdBvBZxMWI/AAAAAAAAAOo/Hkl8RNTi4iA/s320/skotadi.jpg" width="320" /></a></div><div style="text-align: center;"><br />
</div><div style="text-align: center;">Σκοτάδι πηχτό,</div><div style="text-align: center;">πλάθεται,</div><div style="text-align: center;">γλιστράει απ'το ανάμεσα των δαχτύλων,</div><div style="text-align: center;">δυό χεριών που σε κλειδώνουν,</div><div style="text-align: center;">σαν ορίζοντες,</div><div style="text-align: center;">να μη δραπετεύσεις,</div><div style="text-align: center;">να μη φύγεις.</div><div style="text-align: center;"><br />
</div><div style="text-align: center;">Αναπνέω σκοτάδι,</div><div style="text-align: center;">μα ζω απ'το φώς,</div><div style="text-align: center;">δύο ματιών που λαμπυρίζουν,</div><div style="text-align: center;">υγρά διαμάντια.</div><div style="text-align: center;">Φεύγεις. Δραπετεύεις. Πονάς.</div><div style="text-align: center;">Πάντα κάτι πεθαίνει απ'τον πόνο σου...</div></div>Unknownnoreply@blogger.com4