Δε φταίω εγώ που μεγαλώνω...

Και να που τα ταξίδια

μείναν μόνο όνειρα

Και να που οι φωνές

και τα τραγούδια σώπασαν

Και να που η ζωή

τώρα κυλάει πιο γρήγορα

Και να που τα παιδιά

και τα παιχνίδια χάθηκαν

Δε φταίω εγώ που μεγαλώνω

Χτυπάει πισώπλατα ο χρόνος

Δε φταίω εγώ που μεγαλώνω

Φταίει η ζωή που είναι μικρή

Ραγίσαν τα φεγγάρια

που ‘χε φέρει η άνοιξη

Μαρμάρωσε το φως 

στο τελευταίο νύχτωμα

Φτιασίδι ερωτικό

που θα φοράει το αύριο

Στις πιάτσες της βροχής

που θα πουλιέται Σάββατο