Αποσπάσματα από το βιβλίο της Μάρως Βαμβουνάκη, "Η μοναξιά είναι από χώμα"

"Μην ακούς κι όλα όσα σου κατηγορώ. Ίσως υπερβάλλω, ίσως σ'αδικώ περισσότερο από όσο σου αξίζει. Είναι που το χρειάζομαι  στην αδυναμία μου να παρηγορηθώ που σ'έχασα. Έτσι δειλά, κακορίζικα και μικρόψυχα να παρηγορηθώ υποβιβάζοντας σε για να πείθομαι κι εγώ πως δεν είναι μόνο που σ'έχασα, αλλά και που γλίτωσα κιόλας..."

"Η ανάγκη κι η εξάρτηση είναι κάτεργο που μαραζώνει, όμορφος μόνο με ελευθερία γίνεσαι"

"Θέλω να μάθω ν'ακολουθώ τον εαυτό μου χωρίς να καθορίζω συνεχώς την όποια κατάσταση μου. Χωρίς να λέω "τώρα είμαι καλα", "τώρα είμαι λυπημένος", "τώρα νυστάζω", "τώρα πλήηττω", "τώρα νοιώθω μαγκούφης". Αν δεν ησυχάσω απο τις συνεχείς δηλώσεις μου δεν θα μπορέσω να συναντήσω αυτό που πραγματικά είμαι."

"Δεν γίνεται να αναπνεύσεις για λογαριασμό άλλου, ούτε να πιείς νερό σαν πληρεξούσιος της δίψας άλλου. Η ανακάλυψη και η αποκάλυψη της δικιάς σου αλήθειας γίνεται με κώδικες αυστηρά ατομικούς με τίμημα το μοναχικό μαρτυρικό σου βίωμα. Το αμεταβίβαστο, το με τίποτα εξαγοραζόμενο."

"Δεν μπορούμε να 'μαστε ευτυχισμένοι αν δεν γίνουμε σωστοί. Τίποτα δεν αποκτάς χωρίς πρώτα να γίνεις αντάξιός του."

"Δεν είναι εκμηδένιση η ταπείνωση. Η εκμηδένιση σε κατεβάζει στο τίποτα ενώ η ταπείνωση σ' ανεβάζει στα παν. Πώς να την καταφέρουμε όμως εμείς που από έπαρση είμαστε χτισμένοι. Πώς να την πετύχουμε, πες μου. Δεν πετυχαίνεται εύκολα γι' αυτό υποφέρουμε κι απ' τον πολύ τον πόνο κι απ' την πολλή την τυραννία αρχίζουμε, για την αυτοσυντήρηση μας, να υποψιαζόμαστε με την υποψία της καρδιάς κι αρχίζει λίγο-λίγο να φέγγει. "

" Το λίγο ανοίγει ρωγμές να γλιστρά μέσα ο ακόρεστος εγωϊσμός, να σε απαιτεί, να σε διεκδικεί. η παρενέργεια του εγωϊστικού έρωτα είναι μια: γενική δηλητηρίαση που την αγάπη την αλλοιώνει σε μίσος."

"Σ’ αγαπώ τόσο που δεν σε θέλω. Γιατί δεν θες παρά ότι σου λείπει κι εσύ πια δεν μου λείπεις αφού στης αγάπης τον τόπο δεν χωρά η απόσταση. Σ’ αγαπώ κι αγαπώντας σε, σε περιέχω, σε έχω αφού είμαι, είμαι από σένα και μαζί σου κι όπου κι είμαι έρχεσαι."

"Η αγάπη δεν είναι κατα περίσταση, η αγάπη είναι άνευ όρων, δεν παζαρεύει δούναι και λαβείν, η αγάπη είναι έξοδος γιατί το εγώ το κάνει εσύ και σε λυτρώνει."

"Οι ήχοι του έρωτα είναι οι ψιθυρισμοί,όσο χαμηλότεροι τόσο πλησιέστεροι."

"Ο καιρός καλεί δεν καλείται.Και μόνο το αληθινό δεν έχει καιρό κι είναι παντοτινό…"

"Έρχεται η ώρα που θα λυτρωθώ από σένα. Και θα λυτρωθώ από σένα αγαπώντας σε περισσότερο, με της αγάπης το άμετρο μέτρο που είναι η περισσία....Θα σ’ αγαπώ τόσο που δεν θα σε απαιτώ δικιά μου. Να είσαι μόνο καλά εσύ χωρίς να ψάχνομαι πόσο καλά είμαι εγώ από το καλά σου."