"Ο πιο μικρός μου εαυτός"

Από τον πιο μικρό του εαυτό
Ένα χορό καρτερεί,
Παιχνίδι αισθήσεων,
Μ’ αόρατες αφές,
Άπιαστες μουσικές,
Ανήκουστα όνειρα,
Μαύρα ταξιδιάρικα χελιδόνια,
Στα πελάγη των αναμνήσεων.
Μα ήρθε κιόλας Άνοιξη.
Που ανθίζουν οι λέξεις.
Τον ενοχλούν.
Θα σωπάσει.
Μα ένα βλέμμα θα ‘χει πει ατέλειωτες ιστορίες...
 

Ρεμβάζει με το βλέμμα τ’ ουρανού,

Εκατομμύρια αιωρούμενες στιγμές,

Σκόνη που στροβιλίζεται,
Άστρα χαμογελαστά,
Και ρόδα με γυαλιστερά αγκάθια.
Με τα γόνατα της καρδιάς,
Πάντα πληγωμένα,
Πάντα βρώμικα,
Πάντα κουρασμένα.
Τον ενοχλούν.
Θα ξαποστάσει.
Μα ένας άλλος εαυτός του αιώνια θα παίζει...

(Δ.Κ)
Photo by Joloch Oriol