Μυρίζουν οι τοίχοι υγρασία.
Είναι που δεν έχω ανοίξει καιρό αυτή την πόρτα...
Λίγη ποίηση τριγυρνάει από δωμάτιο σε δωμάτιο,
Αιωρείται, πλανάται, εξατμίζεται.
Στη θέρμη μιας μοναχικής παρέας σωπαίνει.
Γνώριμα βήματα,
Ένας παλιός φίλος που έρχεται τακτικά,
Χωρίς άλλο σκοπό, παρά μόνο να ποτίζει τα γιασεμιά αυτού του κήπου.
Γιατί έφυγες; Νομίζω οτι τον ρώτησα.
Γιατί δε φυτεύεις άλλα; Αυτά γέρασαν. Σκέφτηκα.
Νομίζω πως με κοίταξε μ'αυτό το βλέμμα που έφευγε.
Νομίζω πως για μια στιγμή με επέκρινε με χίλια βλέμματα.
Μα η στιγμή χάθηκε, μαζί με έναν ήλιο που βασίλεψε και πήρε μαζί του όλο το φως.
Κι ο φίλος έφυγε μαζί του.
Ίσως και να μην ήρθε ποτέ.
(Δ.Κ.)
Ίσως γιατί δεν υπήρχε πια κάποιος λόγος!
ΑπάντησηΔιαγραφήείτε για να μείνει, είτε για να φυτέψει στην θέση των γέρικων πια γιασεμιών, άλλα!
Οι άνθρωποι συνήθως φεύγουν είτε γιατί πόνεσαν πολύ και θέλουν να βρουν μία γωνίτσα για να ηρεμήσουν και να ανακτήσουν τις δυνάμεις τους για να συνεχίσουν τον δύσκολο αγώνα της ζωής,
είτε γιατί κατάλαβαν ότι ο δρόμος που είχαν πάρει από την αρχή δεν ήταν ο σωστότερος, είτε...
ποιος ξέρει..!
ο κάθε άνθρωπος αναχωρεί για τους δικούς του λόγους!
εμείς ας κοιτάξουμε να έχουμε λόγους για να μένουν οι άλλοι δίπλα μας..! κι αν ακόμη, λόγω ατυχίας ίσως, δεν γίνουν έτσι τα πράγματα, να μην αποθαρρυνθούμε!
Για κάποιο λόγο γίνονται όλα!
αυτό κατάλαβα από το λίγο της ζωής μου!
Καλό καλοκαίρι εύχομαι και σε σένα Μικρέ Πρίγκηπα, αλλά και σε όλους όσους σε διαβάζουν!
Καλό βράδυ!
Το θέμα είναι, ο φίλος, όσα χρόνια κι αν περάσουν, να έχει φυτέψει μέσα μας αναμνήσεις που μυρίζουν αγάπη..
ΑπάντησηΔιαγραφήΌπως κι αν τα φέρει η ζωή εν τέλει..
Καλή συνέχεια στα ταξίδια σου , μικρέ πρίγκηπα.. :-)
Πολύ καλό!
ΑπάντησηΔιαγραφήΌλοι κάποτε επιστρέφουν...
ΑπάντησηΔιαγραφήΕύχομαι να'σαι καλά, αδερφέ, όπου κι αν είσαι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤo blog σου είναι βάλσαμο.
Μακάρι να ξαναβρείς χρόνο να συνεχίσεις.