Τετάρτη 12 Οκτωβρίου 2011

“Η Ιστορία ενός Ανθρώπου” του Σπύρου Αραβανή


Ηταν ένας άνθρωπος που περπατούσε πάντοτε σκυμμένος μέρες, μήνες, χρόνια..
 «Πιστεύεις στο Θεό;»... τον ρώτησαν κάποτε.
«Όσο αυτός σε μένα»απάντησε και δεν τον ξαναενόχλησε κανείς...
«Χρωστάς ένα ποίημα»του είπε η Ζωή ένα βράδυ.
«Γερνάω λέξεις»απάντησε και δεν τον ξαναενόχλησε ποτέ...
 «Γιατί δεν με βλέπεις;»τον προκάλεσε κάποια φορά ο Έρωτας.
«Είσαι τυφλός»απάντησε και δεν τον ξαναενόχλησε καθόλου....
«Θέλεις να παίξουμε;»του ζήτησε μια μέρα ο Θάνατος.
«Δεν έχω χρόνο»απάντησε και δεν τον ξαναενόχλησε κατόπιν....
 Κάποια μέρα έφθασε σε ένα πανδοχείο.Ζήτησε δωμάτιο.Η ξενοδόχος απόρησε:
-Κύριε, φαίνεστε τόσο κουρασμένος και ταλαίπωρος!
Από πού έρχεστε;
-Έρχομαι από τα βάθη της ψυχής.
-Και πού πηγαίνετε;
-Πηγαίνω ως την άκρη της ζωής.
-Κι όλη αυτή η σκόνη στα παπούτσια σας, τι είναι;
-Σημάδια για το δρόμο μου.
-Φοβάστε μη χαθείτε;
-Φοβάμαι μη ξεχάσω.....
Σπύρος Αραβανής, “Η Ιστορία ενός Ανθρώπου”

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου