Είναι μερικοί άνθρωποι που δεν μπόρεσαν ποτέ να διαβάσουν
το μυστικό σημείωμα που άφησε μέσα τους ο Θεός.
Δεν είχαν το απαιτούμενο φως για να το διαβάσουν.
Και τ' άφησαν διπλωμένο να κιτρινίζει σε ένα κρυφό συρταράκι της ψυχής τους.
Είναι μερικοί άνθρωποι που, όταν πέσει στα χέρια τους η χαρά, δεν ξέρουν πως τους ανήκει.
Και σαστίζουν.
Τη φέρνουν από δω, τη γυρνάνε από κει, ώσπου ανοίγουν ένα λάκκο και τη θάβουν,
όπως κάνουν με τα κόκαλα τα σκυλιά.
Είναι μερικοί άνθρωποι που πίστεψαν αλήθεια πως ο Θεός αγαπάει τους μουτρωμένους.
Χαρά σ' αυτούς που γέμισαν την ψυχή τους και διάβασαν τραγουδιστά το μυστικό τους σημειωματάκι.
Αν το 'σκισαν μετά, αν το 'καψαν, το έκαναν μόνο και μόνο για το κέφι τους.
Για να κλείσουν μάτι στο Θεό.
Χαρά σ' αυτούς που πιάστηκαν στο δόλωμα της ζωής και σπαρτάρισαν μέσα στα δίχτυα της.
Αν τα τρύπησαν μια στιγμή και ξαναβγήκαν στο πέλαγος, το 'καναν μόνο και μόνο για να 'χουν τη χαρά να ξαναπιαστούν...
Αλκυόνη Παπαδάκη,
''Σαν χειμωνιάτικη λιακάδα''
τι όμορφοι στίχοι.. λάτρεψα και τη φωτογραφία με το σημείωμα: tears are the rinse water of an unhappy heart..
ΑπάντησηΔιαγραφήχαίρομαι που γυρνάς στα λημέρια μου! να 'σαι καλά!
ΔιαγραφήΥΓ. τη φωτογραφία μπορώ να στη στείλω και ανεπεξέργαστη αν θέλεις...
Φίλε μου καλησπέρα και συγχαρητήρια για το πανέμορφο blog σου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕχω κολλήσει και δεν χορταίνω να διαβάζω τις αναρτήσεις σου και έγινα μέλος σου με χαρά.
Τα ταξίδια μας παρόμοια:Εσύ από πλανήτη σε πλανήτη και γώ το ίδιο λίγο πιο επιστημονικά με τα τηλεσκόπια μου.Χάρηκα που σε βρήκα.
Στράτος-suprnova.
Στράτο σ'ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια, χαίρομαι που σου αρέσει το blogάκι μου, συνέχισε κι εσύ την καλή δουλειά που βλέπω ότι κάνεις!
Διαγραφήνα περνάς! :-)