Παρασκευή 6 Ιουλίου 2012

Απροσδοκίες (Κική Δημουλά)


Θεέ μου τι δεν μας περιμένει ακόμα.

Κάθομαι εδώ και βρέχομαι.
Βρέχει χωρίς να βρέχει
όπως όταν σκιά
μας επιστρέφει σώμα.

Κάθομαι εδώ και κάθομαι.
Εγώ εδώ, απέναντι η καρδιά μου
και πιο μακριά
η κουρασμένη σχέση μου μαζί της.
Έτσι για να φαινόμαστε πολλοί
κάθε που μας μετράει το άδειο.

Φυσάει άδειο δωμάτιο.
Πιάνομαι γερά από τον τρόπο μου
που έχω να σαρώνομαι.

Νέα σου δεν έχω.
Η φωτογραφία σου στάσιμη.
Κοιτάζεις σαν ερχόμενος
χαμογελάς σαν όχι.
Άνθη αποξηραμένα στο πλάι
σου επαναλαμβάνουν ασταμάτητα
το ακράτητο όνομα τους semprevives
semprevives – αιώνιες, αιώνιες
μην τύχεις και ξεχάσεις τι δεν είσαι.

Κική Δημουλά, 
Απροσδοκίες
Από τη συλλογή Χαίρε ποτέ (1988)

12 σχόλια:

  1. Πανέμορφο blog! Αγγίζει την ψυχή...

    Καλώς σας βρίσκω :)

    υγ: Γλυκές και οι μουσικές επιλογές

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. πραγματικά πολύ όμορφο ποιημα και πολύ ομορφο bllog γενικότερα^
    καλώς σε βρηκα :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. καλώς ήρθατε, κι ευχαριστώ που περάσατε... :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. γεια σου μικρέ πρίγκιπα..
    σου αφήνω την καλησπέρα μου!
    όπου και αν κοιτάξω βλέπω ομορφιά..
    να'σαι καλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. πολύ όμορφα ποίημα.. κράτησα αυτό τον στίχο:
    Κάθομαι εδώ και κάθομαι.
    Εγώ εδώ, απέναντι η καρδιά μου
    και πιο μακριά
    η κουρασμένη σχέση μου μαζί της.
    Έτσι για να φαινόμαστε πολλοί
    κάθε που μας μετράει το άδειο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. όντως, η καρδιά του ποιήματος...
      σ'ευχαριστώ που πέρασες!

      Διαγραφή
  6. Καλημέρα και από μένα ... πολλά όμορφα λόγια πολλές όμορφες σκέψεις θα είμαι κοντά μικρέ πρίγκηπα να σαι καλά....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Υπέροχο ποίημα..
    Λατρεύω τη Δημουλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή