Ο κύκλος της Λήθης...

Με βάρκα το όνειρο ήρθες πάλι στο λιμάνι μου,

με βάρκα ένα όνειρο σαθρό,

μια τράτα πονεμένη,

απ’του καιρού τα χτυπήματα

κι απ’της φουρτουνιασμένης θάλασσας  τ’αλάτι.

Αλάτι που καίει τις πληγές μου,

που δίνει νοστιμάδα στις αναμνήσεις,

που θα λιώσει με τα πρωτοβρόχια της Άνοιξης,

μαζί με μαύρες παλιές ελπίδες.

Θα επιστρέψουν στη μάνα γη,

στη μάνα θάλασσα του νου,

για να χαράξουν πάλι τον κύκλο που τους μέλλει,

Τον κύκλο της Λήθης…


(Δ.Κ)