Σκοτάδι πηχτό,
πλάθεται,
γλιστράει απ'το ανάμεσα των δαχτύλων,
δυό χεριών που σε κλειδώνουν,
σαν ορίζοντες,
να μη δραπετεύσεις,
να μη φύγεις.
Αναπνέω σκοτάδι,
μα ζω απ'το φώς,
δύο ματιών που λαμπυρίζουν,
υγρά διαμάντια.
Φεύγεις. Δραπετεύεις. Πονάς.
Πάντα κάτι πεθαίνει απ'τον πόνο σου...
δυο ορίζοντες.
ΑπάντησηΔιαγραφήγνήσιος μικρός πρίγκιψ...
το σκοτάδι μας θυμίζει την ομορφιά του φωτός...και το αντίθετο.
ΑπάντησηΔιαγραφήτο αγαπώ το σκοτάδι..μου βγάζει παράξενα συναισθήματα.
ΑπάντησηΔιαγραφήαν περάσεις από το blog μου σε περιμένει κάτι..ένα παιχνίδι για τα πράγματα που αγαπάς!
ΥΠΕΡΟΧΟ ΜΠΡΑΒΟ ΣΑς
ΑπάντησηΔιαγραφή