Έχει σημασία να (μπορείς να) αγαπάς...

Υπάρχουν φορές που η σχέση μεταξύ δύο ανθρώπων βασίζεται στην αμοιβαία αγάπη. Στην ανιδιοτελή και αμοιβαία αγάπη. Γιατί η αγάπη και ελεύθερη πρέπει να είναι, και ανιδιοτελής και φυσικά αμοιβαία για να μπορέσει να ζήσει, να αναπνεύσει. Όταν η ενέργεια της αγάπης πέφτει στο κενό, μη μπορώντας να βρει αντίκρισμα σε κάποιον αγαπημένο, τις περισσότερες φορές αποκόπτεται από το οξυγόνο της και πεθαίνει. Για να τα καταφέρει και να μπορέσει να ζήσει μέσα μας κάτω απ'αυτή την "άρρωστη" κατάσταση, πρέπει να είναι εξαιρετικά ανιδιοτελής. Το γεγονός και μόνο όμως αυτό θέτει την λειτουργία της αγάπης στα όρια της και μπορεί μεν να καταφέρει να ζήσει, αλλά θα είναι πάντα μονοδιάστατη και χωρίς αντίκρισμα, πράγμα που σημαίνει πως μόνο την όψη αγάπης θα έχει αυτή η κατάσταση. Θα είναι απλά κάτι που συνεχίζει να ζει σε πείσμα της έκλειψης των αιτιών που το γέννησαν.

Η αγάπη χρειάζεται την Ελευθερία. Ελευθερία σημαίνει να μην υπάρχουν δεσμά. Και τα δεσμά της ανάγκης είναι αυτά που στερούν την ελευθερία από την αγάπη. Δεν μπορεί να είναι αληθινή μια αγάπη που γεννάται από την ανάγκη μας να αγαπήσουμε ή να αγαπηθούμε, ούτε μπορεί να επιβιώσει αν υπάρχει μόνο και μόνο για να ικανοποιεί ανάγκες. Η αγάπη δεν είναι για να ικανοποιεί ανάγκες και επιτελεί ένα είδος ιεροσυλίας όποιος την υποβιβάζει στο επίπεδο της κάλυψης αναγκών. Σε ανάλογη περίπτωση, ούτε τα υπόλοιπα χαρακτηριστικά της μπορεί να διεκδικήσει. Υπάρχουν άρα προϋποθέσεις για την αγάπη; Και ναι και όχι. Γιατί πολύ απλά με την αγάπη ποτέ δεν μπορείς να ξέρεις. Ακόμα κι αν κάποιος νοιώθει ανίκανος να αγαπήσει κάτι, κάποιον, ή απλά να αγαπήσει, πάλι μπορεί να βρει τον τρόπο της να μπει στην καρδιά του και να του την ζεστάνει. 

Έχει σημασία λοιπόν να μπορείς να αγαπάς, για μπείς στο στίβο της αγάπης. Δεν τρέχουν όλοι όμως με τον ίδιο τρόπο και ούτε με τον ίδιο ρυθμό. Έτσι, δεν αγαπάνε και όλοι με τον ίδιο τρόπο, ούτε με την ίδια ένταση, ούτε εξελίσσονται τα συναισθήματα με την ίδια ταχύτητα όπως σε κάποιους άλλους. Αυτό μπορεί να δημιουργήσει παρεξηγήσεις. Αγάπη δεν είναι μόνο ο δικός σου τρόπος να αγαπάς. Η Αγάπη είναι Αγάπη. Το πως κατανοείς την έννοια αυτή και πως βρίσκει εφαρμογή στη ζωή σου είναι δικό σου θέμα. Καθήκον μας είναι να προσπαθήσουμε να καταλάβουμε τον τρόπο που ο απέναντί μας αγαπάει και -αν είμαστε διατεθειμένοι να το κάνουμε- να συγκλίνουμε προς μία κοινή αντίληψη περί Αγάπης.

Η Αγάπη δεν απαιτεί θυσίες. Οι θυσίες απαιτούν αγάπη. Έχεις θυσιάσει ήδη ολόκληρο τον εαυτό σου, τον έχεις ρίξει στη μάχη της Αγάπης, άρα για ποιά μεγαλύτερη θυσία μιλάμε; 

Η Αγάπη είναι ανιδιοτελής. Πώς θα μπορούσε να είναι κάτι άλλο; Δεν εφήυρε κάποιος την αγάπη για να την χρησιμοποιεί προκειμένου να επιτύχει διάφορους σκοπούς. Η Αγάπη υπάρχει μέσα σου. Αρκεί να την ανακαλύψεις. Τότε είναι που θα σε κατακλύσει και θα καταλύσει κάθε σου άμυνα. Λέμε συχνά: "Πώς να ζήσει η αγάπη μας όταν είσαι μακρυά;". Κι όμως η αγάπη δεν μετριέται με τα ανθρώπινα μέτρα, δεν ορίζεται στο πεδίο των ανθρώπινων μετρήσεων ούτε της απόστασης, ούτε του χρόνου. Δεν είναι προϋπόθεση η φυσική παρουσία ενός προσώπου για την ύπαρξη της Αγάπης. Δεν έχει εγώ. Δεν έχει εσύ. Έχει την ένωσή μας, το εμείς. Ένα ταξίδι από το εγώ της μοναξιάς προς το εμείς της Αγάπης, που περιέχει και τους δύο σε ένα.

"Σε αγαπώ και σε απαλλάσσω από την ανάγκη μου να σε βλέπω, να σε αισθάνομαι. Σε αγαπώ και δε σε έχω ανάγκη. Μπορώ και σε αγαπώ ακριβώς επειδή δεν σε έχω ανάγκη."

Η Αγάπη λοιπόν, απαιτεί δύναμη και είναι ευθύνη.

(Δ.Κ)