Πάλι στους λαβύρινθους του μυαλού μου σε γυρεύω,
η κλωστή της ανάμνησής σου με οδηγεί
στο παιδικό σου πρόσωπο,
στην αθώα σου καρδιά,
μα και στο σκληρό σου περίβλημα,
Κι όταν βρω την άκρη, τις χορδές θα σπάσω
της μουσικής που σε περιβάλλει,
να μάθω τις μυστικές της νότες,
αυτές που ποτέ σου δε μου ‘μαθες
και ζητούσες να σφυρίξω το σκοπό σου,
μα η κλωστή αυτή με πνίγει,
την κόβω,
να μη σε ψάχνω πια,
θα ψάχνω να βρω τον εαυτό μου…
(Δ.Κ)
Πόσο μακριά είσαι διατεθιμένος να πας για να βρεις τον εαυτό σου?
ΑπάντησηΔιαγραφήΠόσο βαθιά είσαι διατεθιμένος να ψάξεις μέσα σου?
...
νομίζω η ερώτηση θα 'πρεπε να είναι για πόσο... για πόσο χρόνο θα βρίσκεσαι σ'αυτή την σκληρή δοκιμασία πριν παραιτηθείς ή βρείς όντως εσένα
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο πιο δύσκολο είναι να βρούμε τον εαυτό μας....
ΑπάντησηΔιαγραφήΑλλά όταν τον βρούμε τότε έχουμε καταφέρει πολλά...
Τι λέτε να βάλουμε όλοι από μια αγγελία:
ΑπάντησηΔιαγραφήΖητείται εαυτός. Όποιος τον βρει να τον παραδώσει στην πλησιέστερη ανοιχτή καρδιά....
Μια χαρά μου ακούγεται η αγγελία σου...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚάποια στιγμή έβαλα και στο δικό μου χώρο μια άλλη: "Zητείται άντρας να μου αποδείξει ότι δεν είναι όλοι ίδιοι"... Eτσι... τιμής ένεκεν όχι ότι δεν ξέρω από πριν την έκβαση...
Προσωπικά προτιμώ όταν βρω τον εαυτό μου να τον κρατήσω για μένα (πλέον)...
λιακάδα βιάζεσαι, πολύ βιάζεσαι. eventually θα διαψευστείς
ΑπάντησηΔιαγραφήΔε το νομίζω...
ΑπάντησηΔιαγραφήΠλέον έχω μάθει να ξεχωρίζω τον σουγιά μέσα στο μπουκέτο με τα τριαντάφυλλα που μου προσφέρουνε...και έχω μάθει όταν ακούσω "σε λατρεύω" να κωφεύω..
στη ζωή όταν κλείνεις μια πόρτα, ανοίγει ένα παράθυρο. κι αυτό που περιμένεις (ή όχι) έρχεται απο 'κει που δεν το περιμένεις. δε θέλω να το παίξω αισιόδοξος, αλλά μια φράση που είναι απ'τις πιο σωστές που ξέρω, λέει... ποτέ μη λες ποτέ.
ΑπάντησηΔιαγραφή