Τι νύχτα κι αυτή σήμερα, γεμάτη αναμνήσεις, γεμάτη εικόνες, λέξεις, αγκαλιές, ψέμματα. Ο μέγας καλλιτέχνης θεός, φρόντισε και η αποψινή νύχτα να είναι γεμάτη διαμαντάκια περίτεχνα κεντημένα στο σκούρο φόρεμά της, να μοιάζει γυναίκα δυνατή έτοιμη να σου κόψει την ανάσα με την ομορφιά της και το άρωμά της. Το άρωμά της… Μυρίζει ξύλο που καίγεται, φωτιά, ζεστασιά μέσα στο τσουχτερό κρύο, τρυφεράδα, θαλπωρή, ευγνωμοσύνη. Ναι, μυρίζει όπως μυρίζουν οι αναμνήσεις. Οι αναμνήσεις μυρίζουν φωτιά που καίει το εδώ και το τώρα όπως ακριβώς έκαψε το εκεί και το τότε της δημιουργίας της. Μυρίζει φωτιά που σιγοκαίει κούτσουρα ανθρώπινης ψυχής. Άλλοτε για να μας ζεσταίνει, κι άλλοτε να μας αφήνει με τις κρύες στάχτες στα χέρια που με το πρώτο αεράκι σκορπίζουν στο γύρω της ψυχής μας. Κι άντε να μαζέψεις τις στάχτες σου για να ξαναγεννηθείς. Μέσα από τις στάχτες σου να αναγεννηθείς! Να αναστηθείς! Κι αν μπορείς να το κάνεις, είναι που πρέπει να ευγνωμονείς για αυτή την ευλογία και το δώρο Θεού. Ναι, η αναγέννηση μυρίζει ευγνωμοσύνη! Διαδικασία επίπονη και σκληρή, με έπαθλο όμως ζεστές αγκαλιές, ένα φιλί κι ένα τρυφερό χαμόγελο. Ναι, η αναγέννηση μυρίζει ζεστασιά και θαλπωρή.
Μυρίζει άνοιξη η αναγέννηση, τουλίπες που ξεπροβάλλουν ντροπαλά μέσα από το χιόνι, δίνουν χρώμα και άρωμα στο μέσα μας, και αλίμονο, τρέφονται από τις στάχτες του περασμένου χειμώνα…
(Δ.Κ)
Καλό μηνά γεμάτο αναμνήσεις, γεμάτο εικόνες, λέξεις, αγκαλιές και όχι ψέμματα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό μήνα και σε σένα! Δυστυχώς τα ψέμματα είναι αναγκαίο κακό των αναμνήσεων... είτε αυτά έχουν ειπωθεί από άλλους προς εμάς, είτε από εμάς προς τον ίδιο μας τον εαυτό. Και αυτά τα τελευταία είναι που ρίχνουν λάδι στη φωτιά των αναμνήσεων που καίει την ψυχή...
ΑπάντησηΔιαγραφή